Wat maakt een dokter een goede dokter?

Een dokter die goed naar je luistert ,en je probleem respecteert, en hij moet aardig en netjes overkomen.Ook moet hij je een goed gevoel geven dat je in goede handen bij hem/haar bent.

Wat maakt een dokter een goede dokter?

Vroeger in China was dat een dokter die het niet druk had en de dorpelingen die gedurende een jaar NIET naar de dokter gingen betaalden de man omdat ze NIET op spreekuur hoefden te komen. Heel simpel gedacht, de dokter had hen dus met adviezen zo goed geholpen dat ze niet ziek werden dat jaar.
In het westen zoekt met naar de dokter die het het drukst heeft... Vind ik eigenlijk heel raar, hoor. Die levert waarschijnlijk prutswerk af, toch?

Ik zou zeggen een dokter die niet veel in zijn praktijk te doen heeft of zonder wachtlijst, maar of anderen daar ook zo over denken weet ik niet...

Nu ik toch al aan het denken was zou het volgende antwoord ook wel valide kunnen zijn. Een dokter die je beter maakt, zou ik een goede dokter vinden. En een dokter die je er slechter van maakt, zou ik dan minder vinden...

Alleen goed presteren is niet genoeg voor een goede dokter. Hij/zij moet ook goed met zijn patiënten om kunnen gaan. Hij/zij moet goed naar ze luisteren; goed onderzoek doen en zijn patiënten goed informeren. Ook moet hij/zij vertrouwen uitstralen en de patiënten op de juiste manier kunnen begeleiden of er voor zorgen dat ze op de juiste manier begeleid worden. De patiënt moet de arts kunnen vertrouwen en vertrouwen in de arts hebben.

Een goede dokter neemt de tijd voor je, luistert goed, en geeft daardoor vertrouwen...

Eentje die niet zeikt en gewoon zijn werk doet. Dit is het probleem; u lost het op. En voor de rest hoop ik hem zo min mogelijk vaak te zien.

Een dokter is een goede dokter als hij niet louter CURATIEF werkt maar preventief probeert de patient te adviseren. Dit kan alleen als hij echt goed de tijd neemt om te luisteren.Dit betekent idd geen 60 patienten peer dag maar 25.(cijfers als voorbeeld)

2 dingen die ik persoonlijk erg belangrijk vind (maar eigenlijk in alle academici):
1) Luisteren naar je patient en die ook serieus nemen
2) Niet bang zijn toe te geven dat je het antwoord niet weet.

Voor punt 1 geld ook wel dat je als patient je arts een reden moet geven om je serieus te nemen. Als je bij ieder kuchje meteen je huisarts langs laat komen (ze bestaan!) moet je het niet vreemd vinden dat die arts je ook niet meer serieus neemt als je onverhoopts echt iets hebt. Natuurlijk kan je dan de arts verwijten dat hij altijd alles serieus moet nemen maar ook artsen zijn mensen.

Die 2e is een grote zwakke plek van veel academici. Alleen als een arts niet wil toegeven dat hij/zij iets niet weet, heb je eerder menselijk drama dan materiaal schade.
Toegeven dat iets van binnen je vakgebied buiten je vermogens ligt is niet eenvoudig om te doen en veel mensen modderen liever maar wat aan dan de nederlaag toegeven.

Ha, die Gast;

Ik denk dat het eraan ligt wat voor dokter we het over hebben. Ik kan me voorstellen dat een tandarts of chirurg vooral op zijn medisch-technische kwaliteiten wordt beoordeeld terwijl je van een huisarts of psycholoog toch eerder goede contactuele eigenschappen verwacht.