Kun je bevriend zijn met iemand die niet in God gelooft als je zelf wel in God geloofd?

Tuurlijk!

Ja natuurlijk wel. Je kunt zelfs een partner hebben die andere gedachten heeft dan jij over een geloof. Dat hoeft helemaal niet in de weg te staan. Ik spreek uit ervaring.

Ja natuurlijk!
Vriendschap komt van binnenuit, en heeft niks met geloof te maken.
Je neemt de ander zo hij/zij is!

Tuurlijk. Ik ken zelfs een man die is getrouwd met iemand die in God geloofd terwijl hij er zelf niet in geloofd. Zij gaat iedere zondag naar de kerk, hij niet. Ze laten elkaar gewoon in hun waarde. Geen probleem!

Ja hoor, ik heb veel vrienden en kennissen die geloven in god. En we zijn best maatjes. Gaat om je daden niet om je geloof. Er wordt ook bijna niet overgesproken, hooguit bij een doop of begravenis.

Toegevoegd na 3 minuten:
Alleen kerstavond is wel eens een klein probeem daar wij al gezelig bezig zijn, en zij nog even naar de kerk gaan (een paar). Dus wij hebben hem al zitten en zij komen nuchter binnen. Maar s'morgen is iedereen het weer vergeten.

http://www.eo.nl/programma/zijgelooftzijniet/page/-/home.esp

Toegevoegd na 1 minuut:
"Mirjam Bouwman en Regina Romeijn klimmen weer in hun feloranje Volkswagenbusje. Voor het programma ‘Zij gelooft, zij niet’ gaan de twee vriendinnen op zoek naar relaties waarin geloof en ongeloof met elkaar botsen. Een gesprek met Regina over dit nieuwe en laatste seizoen."

fijn hoor, een legitiem excuus de EO de propaganderen.

Ja dat kan zolang je degene die in God geloofd er de ruimte voor geeft. Ik ben zelf ook christelijk en heb genoeg niet gelovende vrienden. Zij accepteren mijn geloof en houden er rekening mee. Als christen is het ook goed als je met mensen er over praat zodat je hun intresse wekt en zij mischien een keer een bezoek brengen aan de kerk. Uiteraard is het niet de hoofddoel van je vriendschap als christen, als de andere er geen behoefte aan heeft word je geacht dat te accepteren. Het is en blijft namelijk een vrije keuze

Geen enkel probleem,als je maar niet steeds je standpunten over wel of niet geloven ter sprake brengt. Er zijn meer dan genoeg andere gespreksonderwerpen.

In principe wel, maar ook niet altijd.

Ik ben getrouwd geweest met een protestantse die nadat we getrouwd waren opeens steeds fanatieker werd. Toen ze elke dag bezig was me te vertellen dat al het "slechte" wat ik deed (alsof ik al iets slechts deed) voor haar geen probleem was, maar dat ik daar later verantwoording voor moest afleggen aan die pias die ze god noemen, heeft het allemaal niet lang meer geduurd voor we gingen scheiden.

Het moment dat ik van haar moest kiezen tussen mijn dochter (uit een andere relatie) en haar was overigens wel de druppel. Mijn antwoord was duidelijk en die had ze ook wel kunne raden natuurlijk.

Maar ik heb vrienden die in god geloven. dat moeten ze dan ook lekker zelf weten en ze vallen mij er niet mee lastig. Ik drink graag een biertje met ze :)

tuurlijk, jou god sluit toch niemand uit ?

Jahoor dat kan zeker. Alleen wanneer het onderwerp zich aandoet, ga ik niet in discussie. Ik overtuig hem/haar niet, en hij/zij overtuigt mij niet.

Maar tuurlijk kan dat, het leven draait toch wel om meer dingen dan religie?

Het kan wel maar, maar je moet dan zelf niet te fanatiek zijn. Ik zou het zelf niet kunnen.

Ja tuurlijk, anders zou je hel erge scheiding krijgen van groepen die niet hetzelfde geloven en ontstaan er enorme oorlogen.

Nee absoluut niet! Heidenen moet je op de brandstapel gooien nadat je ze met fakkels heb op gejaagd!

Ik geloof in God... Als een ongelovige leuk, aardig en/of vriendelijk genoeg is om bevriend mee te raken, kan dat gewoon. Ik ga dan natuurlijk niet de ander proberen te bekeren, maar eerder nieuwsgierig naar mijn geloof proberen te maken, door mijn gedrag en uitstraling...

Als je in God gelooft, geloof je ook in het woord van God, de bijbel dus.
Dus de bijbel goed lezen ipv Suske en Wiske, want ook als staan er in beide boeken wijze zaken, een er van heb je nog niet gevonden (blijkbaar).
Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.
Jezus vatte de complete wet samen in deze twee uitspraken. Als we de Heer onze God met heel ons hart, ziel en verstand liefhebben, dan is het liefhebben van onze naasten een natuurlijk gevolg hiervan. De vraag is dan: wie zijn onze naasten en hoe kunnen we van hen houden?

Laten we eens kijken naar wie Jezus zegt dat onze naasten zijn: Jullie hebben gehoord dat gezegd werd: 'Je moet je naaste liefhebben en je vijand haten.' En ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie jullie vervolgen.
Zijn onze naasten meer dan de buren? Zou het zomaar iemand in onze leefgemeenschap kunnen zijn of misschien wel bijna iedereen die we tegenkomen? Zouden onze vijanden ook onze naasten kunnen zijn? Jezus zegt dat dat het geval is. Maar hoe kunnen we van iemand houden die zich haatdragend tegenover ons opstelt?

Wanneer we God met heel ons hart, ziel, verstand en vermogen liefhebben, dan leren we langzaam te begrijpen dat iedereen een onderdeel van Zijn schepping is. Zal iedereen naar de hemel gaan? Nee, maar dat komt niet doordat God dat niet zou willen. Zijn Woord vertelt ons dat God wil dat iedereen gered wordt. Het is dus duidelijk dat God ons allemaal als potentiële kinderen beschouwt. Omdat Hij buiten onze tijdsrekening leeft en het einde van het begin kan onderscheiden, weet Hij ook wie voor de verlossing zal kiezen en wie niet. Voor ons is dit het moment waar ons geloof om de hoek komt kijken. Het is niet aan ons om te weten wie voor Hem zal kiezen en wie niet, maar we zijn wel geroepen om Zijn getuigen te zijn. Om die roeping te kunnen vervullen, moeten we anderen voldoende liefhebben om naar hun verlossing te verlangen, net zoals Hij dat doet.