Waarom is een koe heilig in india?

In het Hindu-geloof zijn ze ervan overtuigd dat een koe een incarnatie van een oud familielid zou kunnen zijn, vandaar dat men de koeien met rust laten en die lopen dan ook rond de moderne steden overal in het rond... En alles en iedereen ontwijkt die koeien, want een koe doden is uit den boze...

kijk eens op www.dierennieuws.nl/nw/art/archief/nw17033.htm
daar staat een heleboel informatie

De heilige koe.

De koe is heilig omdat ze staat voor vruchtbaarheid en overvloed. Ze geeft melk waar boter van gekarnd kan worden. Haar huid wordt gebruikt voor leer. Haar verdroogde poep is bruikbaar om op te koken, etc. De koe wordt dan ook gezien als de incarnatie van een godin. Daarom mag haar vlees niet gegeten worden. De heiligheid van de koe betekent niet, dat de koeien goed verzorgd worden. Ze mogen alleen overal vrij rondlopen. De heilige koe is dan ook het meest opvallende kenmerk van het hindoeïsme in al haar verschijningsvormen.

Als mensen iets heilig verklaren is direct aantoonbaar nut meestal afwezig. Dit geld zowel de Boeddhistische als de Westerse heilige koe. Onze heilige koe kost ons nog meer dan de Indische.

Voor de Hindoe is de koe heilig. Als onderdeel van de natuur wordt de koe geïdentificeerd met de Ahimsa, dat betekent de afwezigheid van de wil om te doden. De koe is ook het symbool van de moederschap en naastenliefde. De waarde van de koe kwam in vroegere tijden vooral tot uiting tijdens hongersnoden. Vooral kinderen hielden zich vaak in leven door het drinken van de melk. Nu staat dat Heilige koe meer in de weg dan dat het produktief is. Een Nederlandse koe geeft namelijk tien keer zoveel melk als een Indiase koe.
bron: http://www.reisomdewereld.nl/indiasub/india.html

Hoe is men zover gekomen? Dat de koe haar goddelijke status kon bereiken wijst wellicht op haar relatie met een prehistorische herderscultuur, waarin ook pastorale elementen als de fluitspelende Krischna vanaf de 10e eeuw een plaats kregen.

"De heilige koe" is een wijze van spreken die terug te voeren is op het Hindoe-princiepe van de heiligheid van alle leven, ook van het dierlijke leven en speciaal dat van de koe. Een formule waarmee in Europa vooral Albert Schweitzer zich kon vinden: "Ik ben leven dat leven wil, temidden van leven dat leven wil".

Befaamd is het Hindoe-festival bij Pongal in Zuid-India bij de midwinterzonnewende. Koeien worden beschilderd, behangen met bloemenslingers en in processie rondgeleid. Dan wordt rijst en melk gekookt en aan de goden geofferd, daarna aan de koeien en tenslotte aan de familieleden uitgedeeld.

In de Hindoe-cultuur is de koe heilig. Reeds in oeroude Vedistische tijden werd zij vereerd, zelfs geïdentificeerd met godheden. Dat in merkwaardige tegenstelling tot het aanzien dat mannelijke dieren genieten. Stieren en ossen worden geslacht wanneer het hun tijd is. Maar de heilige koe wordt in verzen bezonden als Devi (godin) of zelfs met Adili geïdentificeerd, moeder van de goden zelf. Hindoes zijn een consequent volk. Als de koe heilig is moet ook koeienstront en --pis als heilig worden beschouwd, evenals haar andere producten: melk, kwark en boter, en zo gebeurt het.
bron:http://www.kunst.per.nl/linnartz/html/koe/zogek.htm