Wie heeft de nietmachine eigenlijk uitgevonden?

Het eerste patent op een nietmachine is gevestigd op 30 september 1841. De Amerikaanse uitvinder Samuel Slocum presenteert een exemplaar dat met behulp van een soort
spijkertje papieren bijeenhoudt.

Toegevoegd na 5 minuten:
In de tijd die daarop volgt, neemt de hoeveelheid papier en dus de vraag naar een goede manier om al die stapels uit elkaar te houden alleen maar toe. In 1866 verkrijgt George
W. McGill uit Washington patent op zijn Single Stroke Staple Press, die gebruikmaakt van nietjes met maar één pootje, een T-vorm. Een perforator maakt een gat in de linkerbovenhoek van het papier. Vervolgens drijft een hamer het nietje door het gat. De lange poot van de T klapt om, zodat het papier klem komt te zitten.

Een paar jaar later brengt Charles H. Gould een apparaat op de markt dat nietjes gebruikt die dezelfde vorm hebben als de hedendaagse. Hij gebruikt ze om tijdschriften in te
binden. Zijn nietmachine bevat geen kant-en-klare nietjes, maar een klos ijzerdraad. Het apparaat snijdt een stukje af, vouwt het in een U-vorm en drijft het in het papier.

Omstreeks 1905 verschijnen de eerste exemplaren die om kunnen gaan met een rij van voorgebogen nietjes.

In 1923 doen de gelijmde nietjesreeksen hun intrede.
Vervolgens worden er steeds verbeterde versies op de markt gebracht. Maar sinds 1930 hebben eigenlijk geen echt ingrijpende wijzigingen meer plaatsgehad.