Voelen dieren ook verdriet?
Wanneer dan, en hoe zouden zij dit voelen?
2.3K
2.3K keer bekeken
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.
Het beste antwoord
Dieren kunnen alls haarfijn aanvoelen.
Onze hond hing iedere keer bij een vriendin op schoot, en was niet bij haar weg te slaan, tot vervelends toe. Later vertelde ze dat ze gingen scheiden maar het nog niet wilde vertellen, maar onze Mick had het al in de gaten.
Toen de kat overleed heeft Mickey bij haar gezeten en zitten snuffelen en was van slag, ze deden alles samen, eten, wandelen, slapen in dezelfde mand tegen elkaar aan. En was ontroostbaar. En heeft weken geduurd voordat hij weer de oude was.
Als je verdrietig bent dan komt ineens de hond bij je hangen. Als het kind huilt komt de hond gelijk in actie en loopt naar hem toe en geeft een dikkel lik, of gaat naast hem liggen.
(Lees meer...)
Onze hond hing iedere keer bij een vriendin op schoot, en was niet bij haar weg te slaan, tot vervelends toe. Later vertelde ze dat ze gingen scheiden maar het nog niet wilde vertellen, maar onze Mick had het al in de gaten.
Toen de kat overleed heeft Mickey bij haar gezeten en zitten snuffelen en was van slag, ze deden alles samen, eten, wandelen, slapen in dezelfde mand tegen elkaar aan. En was ontroostbaar. En heeft weken geduurd voordat hij weer de oude was.
Als je verdrietig bent dan komt ineens de hond bij je hangen. Als het kind huilt komt de hond gelijk in actie en loopt naar hem toe en geeft een dikkel lik, of gaat naast hem liggen.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Andere antwoorden (12)
Ik denk het wel.
Jaren geleden had mijn vader een hond die in de stal sliep bij het paard. Die twee waren vaak samen. Toen het paard verkocht werd, leefde de hond niet meer land. Hij kwijnde weg.
En enkele jaren geleden stak er heel plotseling vlak voor mijn auto een paartje meerkoeten over. Ik kon niet meer remmen, één van de 2 was dood, de tweede ging er naast zitten treuren.
(Lees meer...)
Jaren geleden had mijn vader een hond die in de stal sliep bij het paard. Die twee waren vaak samen. Toen het paard verkocht werd, leefde de hond niet meer land. Hij kwijnde weg.
En enkele jaren geleden stak er heel plotseling vlak voor mijn auto een paartje meerkoeten over. Ik kon niet meer remmen, één van de 2 was dood, de tweede ging er naast zitten treuren.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ja, mijn hond was ruim een maand helemaal van slag toen ik een jaar op reis ging. Toen ik terugkwam was het voor hem weer even wennen.
Ik had 2 honden, toen de eerste overleed, was de andere heel zielig en wilde bijna niet eten. Ik ben er dus van overtuigd dat dieren (in ieder geval honden) verdriet voelen.
(Lees meer...)
Ik had 2 honden, toen de eerste overleed, was de andere heel zielig en wilde bijna niet eten. Ik ben er dus van overtuigd dat dieren (in ieder geval honden) verdriet voelen.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Jazeker voelen dieren ook verdriet.Toen onze hond doodging heeft ons andere hondje wat 13 jaar samen met hem was dagenlang zachtjes gejammerd.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
ja ik denk van wel ,het moment dat een dier jou niet vertrouwd/ ernstige angsten laat zien is al een vorm van verdriet.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Toen mijn eerste man overleed hadden we 2 honden, die hem erg misten.
De ene hond liep elke dag naar het graf en lag daar maar te liggen. Hij was duidelijk erg treurig en is nooit meer de oude geworden.
(Lees meer...)
De ene hond liep elke dag naar het graf en lag daar maar te liggen. Hij was duidelijk erg treurig en is nooit meer de oude geworden.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
+1
Dieren voelen zeer zeker verdriet. Ik heb een duitse dog en van de zomer gingen we 10 dagen op vakantie. Een goede vriend kwam in me huis oppassen, zodat mijn hond in zijn eigen omgeving zou zijn. Deze vriend en mijn hond gaan heel goed samen, echt dikke maatjes. De eerste dag verliep alles goed, maar de volgende dag werd me hond toch onrustig en wilde ook al niet meer eten. Met het naar buiten gaan werd hij bozer naar anderen honden. Als die vriend het huis uitging om boodschappen te doen begon hij heel hard te janken. Uiteindelijk bleef hij ook maar bij hem thuis en kwam z'n vriendin de boodschappen brengen. Spelen had hij ook geen zin meer in. Toen wij terug kwamen was hij zo vermagerd, hij had zelfs een hele wond gecreeerd achter zijn oor door het krabben. De dierenarts zei dat dit een reactie van hem was.
Zolang ik mijn duitse dog heb ga ik dus niet meer op vakantie, dat zou ik hem geen tweede keer meer kunnen aandoen. Hij is nu nog kroeleriger als voorheen, en ligt dan ook echt bij me of het een klein schoothondje is.
(Lees meer...)
Zolang ik mijn duitse dog heb ga ik dus niet meer op vakantie, dat zou ik hem geen tweede keer meer kunnen aandoen. Hij is nu nog kroeleriger als voorheen, en ligt dan ook echt bij me of het een klein schoothondje is.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Of dat nou onze manier van verdriet is.., dat weet ik niet. Jaren een leuk koppel agopornis gehad. Die twee waren echt onafscheidelijk en stichtte zelfs een heuse familie: we hadden jonkies! Totdat d'r eentje van het ouderpaar ziek werd en 'vertrok'. Nog nooit zo'n zielig en wegkwijnend achterblijvertje gezien.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
jazeker, dieren kunnen rouwen, en dat is een vorm van verdriet.
ik heb twee katten gekend, oidy en poes, die elkaars schaduw waren.
toen oidy overleed is poes daar ook bijna aan onderdoor gegaan.
poes was depressief, wilde niet meer eten.
(Lees meer...)
ik heb twee katten gekend, oidy en poes, die elkaars schaduw waren.
toen oidy overleed is poes daar ook bijna aan onderdoor gegaan.
poes was depressief, wilde niet meer eten.
15 jaar geleden
Ik denk het wel. Ik had 2 poezen uit hetzelfde asiel en met een week verschil in huis gehaald. Na een gevecht over de rangorde werden ze hele goede vrienden. In 2004 lag de ene ineens dood hier in de buurt. De andere is een heel schuwe kat die nauwelijks bij ons zelf in huis durft te lopen, laat staan bij een ander. Toch ging hij wekenlang bij de buurman langs om te zien of de andere (hardstikke brutale) kat daar dan misschien was. Hij miste zijn vriend dus echt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Nee verdriet is een menselijke eigenschap en voor verdriet moet je kunnen denken... Dieren denken niet dus kennen geen verdriet...
Zij voelen dat gewoonweg niet... Net als een blinde die niet ziet... Zo zit dat...
(Lees meer...)
Zij voelen dat gewoonweg niet... Net als een blinde die niet ziet... Zo zit dat...
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Moet je kunnen denken om te voelen? (bijna een goeie vraag haha)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Nee zonder denken kun je wel voelen... Een pasgeboren baby huilt als je die knijpt... Dus die geeft dan uiting aan iets wat pijn doet, en denken kun je een pasgeboren baby toch niet in de schoenen schuiven...
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
ok, maar om verdriet te voelen, of omgekeerd blijdschap moet je kunnen denken??
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
verdriet, blijdschap is gelieerd aan denken... Alle emoties trouwens... Voelen is geen emotie...
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
hmm, goed, hoe noem je dan, wat je hier lees over het wegkwijnen van "verdriet" van de dieren?
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
ah, het minnetje is niet van mij
Ja, ik denk van wel. Dieren kunnen ook rouwen, denk maar eens aan de olifanten. Ik heb de vraag "kunnen dieren huilen?" al eens gesteld. Daarop kreeg ik ook heel verschillende antwoorden.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Ik geloof dat ons denken eerder een gevolg is van de 'emotie'. Een reactie om het proberen te begrijpen.
Het verschil tussen mens en andere dieren is dat wij bvb de dood hebben leren plaatsen dmv ons denken, maar vooral door communicatie.
Volgens mij kan je ons denken daarrond gerust vergelijken met het rouwproces van honden en katten die hier eerder zijn genoemd.
Als je trouwens verschillende menselijke culturen bekijkt, zie je duidelijk dat die ook een verschillende rouwcultus hebben. Dus wij ('denkenden' ;o) zijn het ook niet echt eens over hoe we moeten reageren op emotionele situaties.
Ik vind het dus niet correct dat er moet kunnen worden gedacht om verdriet te voelen. Tis een kwestie van abnormale reacties op een abnormale gebeurtenis. Het doorbreken van een vast patroon, zeg maar.
(Lees meer...)
Het verschil tussen mens en andere dieren is dat wij bvb de dood hebben leren plaatsen dmv ons denken, maar vooral door communicatie.
Volgens mij kan je ons denken daarrond gerust vergelijken met het rouwproces van honden en katten die hier eerder zijn genoemd.
Als je trouwens verschillende menselijke culturen bekijkt, zie je duidelijk dat die ook een verschillende rouwcultus hebben. Dus wij ('denkenden' ;o) zijn het ook niet echt eens over hoe we moeten reageren op emotionele situaties.
Ik vind het dus niet correct dat er moet kunnen worden gedacht om verdriet te voelen. Tis een kwestie van abnormale reacties op een abnormale gebeurtenis. Het doorbreken van een vast patroon, zeg maar.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden