Waarom kan iemand niet tegen zjn verlies?

Vaak krijgen mensen een beloning of een prijs als ze winnen. Wie verloren heeft, krijgt dat niet! Daar kunnen sommigen moeilijk tegen. Verder is het zo dat een spelletje een momentopname is. Wie wint verliest de volgende keer. Maar wie verloren heeft krijgt vaak niet de kans om weer te winnen. Dat veroorzaakt frustratie.

Volgens mij is een laag zelfbeeld de oorzaak, voor wie twijfelt aan zijn kwaliteiten is alles wat een beetje afbreuk doet aan zijn imago al te veel.

je hebt nu eenmaal mensen die altijd graag willen winnen. Meestal is dit zo bij kinderen: zij willen alle spelletjes winnen. Maar je merkt al dat sommige kinderen dit makkelijker kunnen aanvaarden dan andere.
Heeft misschien te maken met 'zich willen bewijzen'.

omdat ze willen winnen oftewel in het kort' zich bewijzen' meestal is dat bij kinderen

Ook aangeleerd... Het is aangeleerd om door te gaan, om te winnen... De persoon heeft vaak niet eens een voorbeeld hoe om te gaan met het verliezen...

Dus ook dit is aangeleerd...

Vooral kinderen kunnen vreselijk competitief zijn en willen vaak beter zijn dan een ander ('ik ben de beste'), en vak duurt het even (en heel veel spelletjes) voor ze doorkrijgen dat het spelen OOK leuk is, en dat winnen en verliezen ongeveer evenredig verdeeld is (althans, bij geluksspellen ; echt strategische spellen speel je niet met kinderen).

Voor een deel ligt dat aan het karakter van het kind ; de één is meer en streber dan de ander. Maar ook het magisch denken van kinderen, waardoor ze denken dat ze hun geluk kunnen beinvloeden, speelt een rol. Een kind dat slecht tegen zijn verlies kan, kun je laaiend krijgen door gewoon om de beurt een dobbelsteen te gooien en hij gooit niet steeds het hoogst !

De verleiding is groot het kind steeds te laten winnen, maar helaas helpt dat niet. Je kunt het beter een paar keer op rij 'laten' verliezen (geen Memory spelen dus) zodat de victorie van een overwinning des te groter is. Kan wel een beproeving zijn, hoor.....

Uiteindelijk moet de fase aanbreken dat het spélen, het sociale aspect van het spelletje, belangrijker wordt dan het winnen of verliezen. Een beetje fanatiek mag best, een beetje plagen ook, maar spelletjes zijn primair een sociale bezigheid, en met een kind (of erger, een volwassene !) die niet tegen zijn verlies kan, speelt niemand graag. En ook niet met iemand die altijd wint trouwens ; de kunst is ze dát te leren inzien.

Wie als kind niet heeft geleerd tegen zijn verlies te kunnen , zal later wel tegen grotere problemen aanlopen dan dat niemand zin heeft in een spelletje mens-erger-je-niet met hem.....het heeft natuurlijk alles te maken met kunnen incasseren en omgaan met frustratie.

Een stier die verliest, krijg niet genoeg van worstellen.!

Niet tegen je verlies kunnen wordt over het algemeen gezien als een slechte eigenschap.
Dit hoeft echter helemaal niet altijd zo te zijn. De personen die graag willen winnen zijn meestal ook veel gemotiveerder, en kunnen op bepaalde gebieden ook meer bereiken. Dat zie je in sport, maar ook in het bedrijfsleven.
Kinderen die niet tegen hun verlies kunnen, maar die daarin goed begeleid worden (dus die het niet op een vervelende kinderachtige manier uiten)zijn vaak enorme doorzetters.
Het negatieve van niet tegen je verlies kunnen is het gedrag dat daarmee gepaard gaat. En daar moet je je kind (maar ook volwassenen) mee leren omgaan.