wat typeert eigenlijk de ''tukker"...?

Het is waarschijnlijk het type dat "boers"klinkend praat en uit twente komt

Toegevoegd na 1 minuut:
Dat antwoord gaf je zelf, alleen kan jij je er niet in vinden.
Toch zijn het wel de 2 dingen die de tukker typeert

Ik weet wel dat Tuk een broekzak is, en misschien dat jullie veel met de handen in de broekzak hebben gestaan en werden het tukkers.

Toegevoegd na 2 minuten:
De bron hieronder geeft een uitleg.

tsja, dat is wel breed, zeker breder dan boerenknul oid. ik heb familie in hardenberg en omstreken, en merk wel dat er een mentaliteits verschil is. wat nuchterder en meer gericht op de gemeenschap. ze kennen de overburen nog zeg maar. toch heb ik misschien ook wel een streotype beeld van de tukker zoals: buskruit schieten & grolsch bier, wat natuurlijk niet klopt. maarja ik kom zelf van origine uit rotterdam en dan hebben mensen van buiten de stad ook gelijk een bepaald beeld. ik heb er ooit minuten lang over moeten doen dan ik alhoewel ik rotterdam woonde, ik niet in een flat woonde en wij wel degenlijk wat natuur en parken in de buurt hadden.

Toegevoegd na 1 minuut:
laatse zin even overnieuw:

ik heb er ooit minuten lang over moeten doen iemand te overtuigen dat ik alhoewel ik rotterdam woonde, ik niet in een flat woonde en wij wel degenlijk wat natuur en parken in de buurt hadden.

Typerend: Nuchter en Kat uit de boom kijkerig.

Uit eigen ervaring, toen ik als westerling in Enschede ging studeren:

-- Ik wist al dat Tukkers een bepaalde tongval hebben.
-- Toen ik voor het eerst kinderen in de straat hoorde spelen, viel me op: hee, die kinderen hebben dat ook al!
-- Pas daarna realiseerde ik me dat dat natuurlijk logisch was.

Goed, het karakter van de Tukker. Mijn gezichtspunt, dus niet noodzakelijkerwijs de waarheid. Misschien zelfs: noodzakelijkerwijs niet de waarheid, wie zal het zeggen.

Tukkers hebben een aangeleerde (?) aversie tegen westerlingen. Ze zijn wellicht (mijn interpretatie) te vaak bij het eerste contact behandeld als "domme boeren uit de provincie". De grootstedelijke, wereldwijze westerling zal die domme boerkes wel eens even vertellen hoe het er in de echte wereld aan toegaat.

Op die manier werd ik in het begin bejegend: afstandelijk, afhoudend.

Het duurde enige tijd voordat de Tukker doorhad dat ik geen capsones had, dat ik ook maar heel gewoon was. En dat ik hen accepteerde zoals ze zijn.

Toen begonnen ze opener te worden, mij te accepteren als hun gelijke. Eerst wat aarzelend, maar toen bleek dat ik ook na de eerste "echte" geen capsones kreeg, van ganser harte.

Zo heb ik Tukkers leren kennen als vriendelijke mensen. Ze doen wat gedaan moet worden, zijn behoorlijk plichtsgetrouw, ook richting de maatschappij. Ze weten van feesten. Daarbij gaan ze mijns inziens soms te ver (schuurfeesten). Wanneer je hulp nodig hebt, nemen ze uitgebreid de tijd voor je.

Samenvattend: prima volk waarmee ik het goed kan vinden -- toen, en nu nog steeds.