Hoe komt het dat ik gezichten zie, als ik mijn ogen sluit. Van mensen die ik niet eens ken?
20.9K
20.9K keer bekeken
Geef jouw antwoord
Het beste antwoord
De mens is heel erg goed in het zien van gezichten. Zo goed, dat we zelfs gezichten zien in vlekken die helemaaln niets met een gezicht te maken hebben.
Daardoor zien we zo vaak gezichten in willekeurige inktvlekken, in wolken, in de maan, in schaduwen - noem maar op.
Als je je ogen dichtdoet, zie je altijd vlekken. Is het licht (of kort daarvoor licht geweest, bijvoorbeeld van de lamp die je net hebt uitgedaan), dan zie je een soort negatiefbeeld. Dat beeld bestaat ook uit vlekken - en daar kun je dan weer gezichten in zien.
Ook als het al een tijdlang pikkedonker is, zie je vlekken. Dat zijn dan meestal pastelkleurige vlekken die groter of kleiner worden. Ik weet niet meer hoe die ontstaan, maar het heeft iets te maken met de werking van de oogzenuw. Ook in die vlekken kun je gezichten zien.
Bij sommige mensen is dat vermogen om ergens gezichten in te zien nog beter ontwikkeld dan het bij iedereen toch al is. Jij bent kennelijk zo iemand met een extreem sterk functionerende gezichts-zicht.
-- -- -- --
Als je wilt, kun je er natuurlijk ook allerlei paranormale "verklaringen" voor bedenken. Over geesten die rondwaren, of gidsen die je begeleiden. Die "verklaringen" zullen ook wel opduiken als antwoord op deze vraag, misschien zelfs met een persoonlijk verhaal erbij
Veel waarschijnlijker is het echter dat het precies andersom is: juist doordat iedereen zo snel gezichten herkent in willekeurige vlekken, en sommigen dat nog beter kunnen dan anderen, zijn de ideeën over entiteiten en gidsen ontstaan.
Daardoor zien we zo vaak gezichten in willekeurige inktvlekken, in wolken, in de maan, in schaduwen - noem maar op.
Als je je ogen dichtdoet, zie je altijd vlekken. Is het licht (of kort daarvoor licht geweest, bijvoorbeeld van de lamp die je net hebt uitgedaan), dan zie je een soort negatiefbeeld. Dat beeld bestaat ook uit vlekken - en daar kun je dan weer gezichten in zien.
Ook als het al een tijdlang pikkedonker is, zie je vlekken. Dat zijn dan meestal pastelkleurige vlekken die groter of kleiner worden. Ik weet niet meer hoe die ontstaan, maar het heeft iets te maken met de werking van de oogzenuw. Ook in die vlekken kun je gezichten zien.
Bij sommige mensen is dat vermogen om ergens gezichten in te zien nog beter ontwikkeld dan het bij iedereen toch al is. Jij bent kennelijk zo iemand met een extreem sterk functionerende gezichts-zicht.
-- -- -- --
Als je wilt, kun je er natuurlijk ook allerlei paranormale "verklaringen" voor bedenken. Over geesten die rondwaren, of gidsen die je begeleiden. Die "verklaringen" zullen ook wel opduiken als antwoord op deze vraag, misschien zelfs met een persoonlijk verhaal erbij
Veel waarschijnlijker is het echter dat het precies andersom is: juist doordat iedereen zo snel gezichten herkent in willekeurige vlekken, en sommigen dat nog beter kunnen dan anderen, zijn de ideeën over entiteiten en gidsen ontstaan.
15 jaar geleden
Andere antwoorden (5)
Grappige vraag waar ik een hoop mogelijke antwoorden op kan bedenken.
Waar kijk je naar als je je ogen sluit; het zwarte/kleurrijke troebele dat je dan kunt zien, of naar "niets"?
In het eerste geval kan het wel het natuurlijke van je hersenen zijn om in allerlei vormpjes automatisch gezichten te gaan zien.
Ik heb weleens gelezen dat het onmogelijk is om een gezicht te zien van iemand die je compleet zelf verzonnen hebt; altijd is het gemengd van gezichten die je wel degelijk kent, of gezichten die je bijvoorbeeld op straat hebt gezien zonder dat je het uberhaupt door had.
Het kan dat deze gezichten vanuit je onderbewuste weer even omhoog komen.
Wanneer sluit je je ogen; toevallig wanneer je je hoofd helemaal leeg hebt gemaakt en echt nergens aan denkt?
Dan kunnen er (denk ik), net als in dromen, allerlei beelden omhoog komen vanuit je onderbewust zijn waarvan je niet eens wist dat je ze bedenken kon.
Waar kijk je naar als je je ogen sluit; het zwarte/kleurrijke troebele dat je dan kunt zien, of naar "niets"?
In het eerste geval kan het wel het natuurlijke van je hersenen zijn om in allerlei vormpjes automatisch gezichten te gaan zien.
Ik heb weleens gelezen dat het onmogelijk is om een gezicht te zien van iemand die je compleet zelf verzonnen hebt; altijd is het gemengd van gezichten die je wel degelijk kent, of gezichten die je bijvoorbeeld op straat hebt gezien zonder dat je het uberhaupt door had.
Het kan dat deze gezichten vanuit je onderbewuste weer even omhoog komen.
Wanneer sluit je je ogen; toevallig wanneer je je hoofd helemaal leeg hebt gemaakt en echt nergens aan denkt?
Dan kunnen er (denk ik), net als in dromen, allerlei beelden omhoog komen vanuit je onderbewust zijn waarvan je niet eens wist dat je ze bedenken kon.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Dat is bij dromen vrij normaal.
Maar meteen als je je ogen dichtdoet?
Ik denk dat je een heel goede fantasie hebt die je nog moet "temmen"
En anders wel proberen er in harmonie mee te leven.
Maar meteen als je je ogen dichtdoet?
Ik denk dat je een heel goede fantasie hebt die je nog moet "temmen"
En anders wel proberen er in harmonie mee te leven.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Het is fantasie en wens... Als je je ogen sluit zie je alleen maar mensen die je niet herkent... Kijk maar zelf nu...
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Het kan ook komen door het laatste lichtinval wat je gezien hebt voordat je je ogen dichtdoet.
Alles wat op dat moment licht gaf, worden donkere vlekken
(zeg maar het negatief) Je probeert daar dan als snel een beeld van te vormen/maken. En dit kunnen dan gezichten worden die je zelf niet eens kent. Zelfs je gemoedstoestand kan zo'n beeld eng of juist mooi eruit laten zien.
Alles wat op dat moment licht gaf, worden donkere vlekken
(zeg maar het negatief) Je probeert daar dan als snel een beeld van te vormen/maken. En dit kunnen dan gezichten worden die je zelf niet eens kent. Zelfs je gemoedstoestand kan zo'n beeld eng of juist mooi eruit laten zien.
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Deel jouw antwoord