Kan jij bij het paseren van ( eventueel bekenden) mensenoogcontact vermijden?( of is dit voor jou onvermijdelijk?)?

om mezelf te beschermen kijk ik niet altijd in de ogen van mensen

ik "zie" nl soms meer dan goed voor me is

Jazeker, dat is te doen, hoewel ik wel heel erg de neiging heb om mensen te lang aan te staren...heel dom en ik leer het ook steeds meer af gelukkig :) Nu alleen nog af en toe als iemand eeeerg interessant is!

Maar vermijden kan ik ook goed, doen alsof mensen lucht zijn (of alsof ze dood zijn en van de aardbodem zijn verdwenen...) bijv. mensen die ruzie zoeken.

Bekenden kijk ik so wie so in de ogen,bij anderen ligt het eraan hoe ze er uit zien! Als ik ze interessant vind wel,maar meestal is het zo,dat ze mij niet interessant vinden en dan vindt er dus geen oogcontact plaats.

Als ik het niet wil, wat wel eens voorkomt bij bepaalde mensen.. kijk ik liever weg. En zelfs dan voel ik mij wel een beetje anti sociaal hoor ;) haha. Dus lastig is het voor mij wel maar het móét niet.

Als ik iemand tegenkom in de stad ofzo en ik heb echt geen zin om een heel gesprek te hebben, dan zie je ze meestal al wel wat van te voren aankomen en dan vermijd ik altijd wel oogcontact.

Toch kan ik het soms echt niet laten :P

als ik in gesprek ben heb ik ononderbroken oogcontact. ik vind dat heel belangrijk omdat ik veel kan zien in iemands ogen, maar bij passerende mensen kan ik dat zeker wel vermijden. alleen als ik dan weer een bekende tegenkom dan word het lastiger, ik ga ze dan automatisch toch aankijken, en helemaal als we in gesprek komen.