Zijn er ``patronen``in jouw leven die zich hehalen?

ja
als ik net denk het gaat lichamelijk gezien goed met me
dan krijg ik weer ( een voor mij nieuwe) heftige ziekte
en begint de behandelweg weer van voren af aan

dat is een patroon toch?

Het is ook maar net wat je zelf toe wil laten binnen je eigen leven. Ik denk dat je niet moet gaan imiteren want dan leef je geen eigen leven. Natuurlijk hebben wij allen dingen (patronen) meegekregen zowel via onze genen als via de opvoeding. Haal daar de positieve dingen uit en blijf niet "hangen'in het negatieve. Dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan, we moeten ook kunnen zien en voelen wat we wel willen.De mens is van nature uit eigenlijk wel meer naar het negatieve is mijn ondervindig en ik denk dat dit komt omdat we de slechtere dingen meer onthouden. Als voorbeeld de vakantie; 2/3 weken schiterrend weer, je gaat uit eten zit op een terrasje en het gaat echt spoelen, of je wordt "getild"door de ober. Dan weet je een aantal jaren later nog precies te zeggen Óh dat jaar" toen hebben we slecht weer gehad met het eten"of "toen werden we getild, door de ober" Dat soort dingen blijft ons (vaak) het meeste bij. Ik lees nu dus ook de negatieve dingen, ziekte enzovoort maar we hebben ook mooie momenten en denk daar eens aan als je niet lekker in je vel zit.
Pieter

Ja geweld. Als kind heb ik een hoop meegemaakt. Later in mijn leven kwam ik weer iemand tegen die hoop geweld tegen mij heeft gebruikt. Uiteindelijk is hij hiervoor berecht en toen heb ik de spiraal kunnen door breken

Ja, ik herken wel een patroon.
Ikzelf kom uit een gezin van in totaal twee kinderen.
Ik ben de oudste en mijn 2,5 jaar jongere broer is eigenlijk altijd een soort zorgenkindje geweest. Om mij hoefden mijn ouders zich nooit veel zorgen te maken. Ik deed het goed op school en eigenlijk liep alles wel op rolletjes. Om mijn broer daarentegen, waren ze altijd bezorgd. Ze vonden ook dat hij ''anders" was en dat er met hem meer rekening gehouden moest worden (dan met mij). Ik had hier als kind niet altijd begrip voor en was het er ook niet altijd mee eens. Het leidde soms nogal eens tot voortrekgedrag van mijn ouders zijn kant op.
Nu heb ik zelf een kind dat autisme heeft, die ook een zus heeft (maar nu 2 jaar jonger is dan hem). Hij is ook een kind dat ''anders" is, waar we als ouders zorgen over hebben. Alleen, juist doordat ik dit herken als een herhalend patroon, probeer ik het nu zelf anders te doen dan mijn ouders. B.v. door mijn dochter ook veel aandacht te geven en b.v. dingen met haar alleen te doen. Ik zal b.v. ook nooit tegen haar zeggen van ''ach, laat je broertje maar, want hij kan er niks aan doen". Hij wordt net zo goed op dingen aangesproken en ik probeer ook altijd net zo goed de kant van mijn dochter te zien.
Het valt niet altijd mee hoor en ik snap mijn ouders nu ook beter, maar ik probeer het wel. Juist door het zich herhalende patroon!

ja,, ik merk dat het geen zin heeft om voor collega's weg te gaan van je werk, want op je nieuwe werk kom je dezelfde types weer tegen. Ik vond dat echt een zich herhalend patroon. Heb altijd leuke en minder leuke collegas gehad, maar altijd een paar waar je helemaal naar van werd. Dan ging ik daar weg en op mijn volgende werk liepen er weer een paar van die types. Ik ga dus nu niet meer weg, maar ga de confrontatie aan en merk dat ik daar veel van leer.