Waarom zijn er zo veel verschillende stekkers b.v Engeland / Nederland

Bij de eerste toepassingen van elektriciteit voor verlichting waren er nog geen stopcontacten.
Toen er behoefte ontstond om apparaten met losse snoeren aan te sluiten moest er een oplossing bedacht worden om dat met een stekkerverbinding te doen.

In diverse landen hadden producenten van dergelijke apparaten allemaal wel een eigen systeem bedacht, pas later werd bedacht dat het wel makkelijk zou zijn als er een standaard stekker gebruikt zou worden zodat apparatuur van diverse makelij door elkaar heen gebruikt kon worden.

In de tijd dat er een standaard voor stekkers gekozen moest worden was de behoefte om dat wereldwijd aan te pakken nog niet zo groot: elk land vond zichzelf belangrijk genoeg om een eigen norm te kiezen, meestal gebaseerd op een in dat land veel gebruikte stekker.
In die de loop der tijd was er ook al in veel landen een verschillende netspanning of frequentie gebruikelijk zodat de compatibilteit toch al ver te zoeken was.

Omdat in de loop der tijd steeds meer apparatuur op de markt gekomen is, is het nu welhaast onmogelijk om 1 norm voor de hele wereld te kiezen, je zou dan in de hele wereld alle stekkers en stopcontacten moeten vervangen.
Kiezen voor een al bestaande norm van één bepaald land is nauwelijks een optie: de andere landen zouden direct protesteren omdat zij dan voor gigantische kosten geplaatst zouden worden.

De verschillen hebben bovendien te maken met verschillen in voorschriften in diverse landen: in Engeland zijn alle stopcontacten altijd geaard en dient er een zekering in de stekker geplaatst te zijn.

Op Europees vlak is er wel een nieuwe norm voor stekkers ontstaan, de z.g. CEE connector.
Deze stekkers worden op professioneel gebied naast de voor ons bekende Schuko-stekkers gebruikt, maar eigenlijk is dat weer lastig omdat je dan verloopkabels nodig hebt als je de verkeerde stekker hebt.

Op de afbeelding een z.g. CEE form stekker voor 220V