Hoe kan het dat je soms een geluid hoort dat er niet is.?

Je hoort wel een geluid, wat op een of andere manier lijkt op het geluid van het hek. In automatisme kijk je naar dat hek, maar ziet niets, je hoorde wat anders dus, al weet je niet wat. Zo ga je vanzelf dingen horen waarvan je denk dat ze er niet zijn.

Het geluid van het hek bij de voordeur is je zo bekend dat je, zonder dat het hek open of dicht gaat, toch hoort. Waarschijnlijk is de wens dat er iemand op bezoek komt zo groot dat je het geluid hoort, hoewel er geen geluid is.

Geluiden worden opgevangen door je oor maar word door je hersens verwerkt, het kan dus zijn dat je hersens iets van geluid aan je doorgeeft zonder dat er geluid was.

even een voorbeeld.

Je luistert keiharde muziek, maar je weet dat je buren vaak klagen over harde muziek. tijdens het luisteren ben je ondertussen ook aan het luisteren of de buren schreeuwen en soms schrik je even en doe jij je muziek zachter omdat je DACHT dat je de buren hoorde maar het is niet zo.

Dus in feite wat ik hiermee wil zeggen is dat je geweten (dus je hersenen) een rol hier in spelen waardoor je denkt dat je iets hoorde.

Sommige mensen kunnen ook beelden voor hun ogen krijgen van momenten terwijl ze dat niet echt zien. Dus waarom zou het niet met geluid kunnen.

Het geluid dat je hoort associeer je met het hek, terwijl het geluid ergens anders vandaan komt. Zeer zeker als je op iemand zit te wachten kan het gebeuren dat de omgevingsgeluiden verkeerd worden geïnterpreteerd door de hersenen...

Hier is overigens niets mis mee...

Sinds ik Meniere heb , hoor ik voortdurend geluiden die er niet zijn. Dat kan een eentonig geruis of gepiep zijn, maar soms is het ook gerinkel. of een voortdurend bellende voordeur, of muziek die ik eerder op de dag heb gehoord, of stemmen. Het zijn allemaal geluiden die ik eerder heb gehoord, dus die ik me 'herinner', en blijkbaar doet het verlies van mijn gehoor / beschadiging van mijn gehoorzenuw samen met mijn hersens iets vreemds met dat geluid. Waardoor ik het echt fysiek lijk te horen, alleen vrij zacht.

Als ik bijvoorbeeld in de tuin zit, hoor ik de bel van de voordeur heel slecht (omdat die bel boven op de woonverdieping gaat). Dus ben ik erg erg op gespitst hem te horen, en alleen al door het me voorstellen van dat geluid kan ik hem echt een uur lang (zacht, gelukkig) horen gaan. Als ik een liedje heb gehoord, zat het vroeger nog wel eens gewoon heel lang in je hoofd, Nu 'hoor' ik de muziek letterlijk. Wat dan wel weer grappig is, want als ik een stukje van de text niet ken, hoor ik dat stukje alleen instrumentaal.

Je hoofd kan rare trucjes met je uithalen. Dit is er blijkbaar één van. Bij de verwachting van een geluid of het focussen op een mogelijk geluid, kun je het dus blijkbaar ook echt fysiek 'horen'. Al had ik dat nooit toen ik nog normaal kon horen. Maar met het achteruitschrijden van mijn echte gehoor, neemt dit toe.

Toegevoegd na 1 minuut:
Helaas komt het omgekeerde ook steeds vaker voor......dat ik het geluid uiteindelijk NIET hoor. Of ik vraag of op de teevee het geluid aan mag....stáát het al aan, alleen vrij zacht.

Je hersenen zijn geprogrammeerd om gegevens, ook als die niet helemaal duidelijk zijn, te interpreteren als iets dat je kent. Dit principe is evolutionair gunstig, bijvoorbeeld omdat, als je ogen eigenlijk alleen wat bewegend gras zien, je hersenen interpreteren dat je een roofdier ziet, en je reageert zoals je zou reageren op de aanwezigheid van dat roofdier. Omdat het heel goed kan dat dat gras beweegt door die tijger die je aan het besluipen is, geeft dit je het voordeel dat je kunt vluchten voordat de tijger dichtbij genoeg is om je te bespringen.

Hetzelfde principe zorgt er ook voor dat je in allerlei vage vormen (vuur, rook, water, fladderende gordijnen, mist) gezichten herkent. Deze neiging van de hersenen om gezichten te zien is één van de verklaringen voor vele geestverschijningen.

Met geluid werkt het precies als met beeld: als een geluid niet helemaal duidelijk is, hebben je hersenen de neiging het te interpreteren als iets dat je kent. Dat kan het geluid van je tuinhekje zijn, maar het kan zelfs dat je hersenen totaal andere geluiden interpreteren als een stem die onverstaanbaar of zelfs verstaanbaar iets zegt.

er is wel geluid. Als er geen geluid was had je het niet kunnen horen.