Meltdown Japan

De Meltdown op Three miles Island in 1979 was "slechts " een gedeeltelijke meltdown. De reaktorkern raakte oververhit en smolt, maar de gesmolten kernbrandstof brandde zich niet een baan door de bodem naar het grondwater. Het had daar vele vele malen erger kunnen zijn

Bij Chernobyl in 1986 veroorzaakte de brand aan de grafietrijke kern van de reaktor een meltdown. De gesmolten kernbrandstof zakte door de grond weg , maar de Russen legden een extra beschermlaag aan waar de gesmolten kernmassa uiteindelijk op terecht kwam en dus niet verder de aarde in zakte.

Het gevaar in Japan is een totale Meltdown die door de reaktor heen zakt en het grondwater bereikt. Ik weet niet hoe diep en van welk materieaal de bodem onder de kerncentral e is , maar als het geen rots is , dan ziet het er slecht uit . Als de gesmolten kernmassa het grondwater bereikt , zal een stoom explosie kunnen volgen die radioactieve stoffen in de atmosfeer zal brengen
.

Een kerncentrale veroorzaakt veel hitte en zal goed gekoeld moeten worden. Als bijvoorbeeld door een lekkage koelwater wegloopt of als door wat voor reden dan ook het koelwaterpeil zakt, wordt de kern steeds heter en wordt koelen steeds moeilijker.
Als het compleet misgaat, kan die kern zo heet worden dat ie letterlijk de grond in smelt.
Zie hier voor een complete uitleg: http://nl.wikipedia.org/wiki/Kernsmelting

Het risico in Japan zal eerder op Harrisburg lijken dan op Tsjernobyl.
De reactor die eerst opspeelde scoort 4 op de schaal van dit soort rampen, de schaal loopt van 1 tot 7. Ter vergelijking: Harrisburg was een 5, Tsjernobyl een 7.
Hoe het zal gaan met de tweede die nu in de problemen is moeten we afwachten, voorlopig doen ze wat ze kunnen: stoom afblazen, ook al is die radioactief (het gebied rond de centrales was al geëvacueerd) en koelen met zeewater.

Kerncentrales hebben als nadeel dat ze altijd gekoeld moeten worden. Zelfs een reactor die is stil gelegd zal nog jaren gruwelijk heet blijven. De brandstof (bijna altijd uranium, soms plutonium) zit in het reactorvat in staven tussen regelstaven (de regelstaven absorberen vrije neutronen waardoor geregeld kan worden hoeveel energie de reactor produceert). Die staven staan permanent onderwater om ze te koelen omdat er bij de kernreacties ontzettend veel energie vrij komt (en dat is dus ook de bedoeling van een energiecentrale).
Dat koel water is wat gebruikt wordt voor de opwekking van elektriciteit (soms direct, soms indirect).

Zelfs als er geen slijting meer plaatsvind echter is er nog steeds veel radioactiviteit die warmte produceert. Het duurt dus heel lang voor een reactor is afgekoeld.

Zolang de centrale werkt is er niks aan de hand. De brandstofstaven worden dan constant gekoeld door het water dat rondgepompt wordt waardoor de warmte constant wordt afgevoerd. Wanneer dit koelsysteem echter niet werkt gaat de temperatuur snel oplopen tot het punt waarop het uranium in de brandstofstaven gaat smelten en zich ophoopt in de bodem van het reactorvat. (Dit kan dus ook gebeuren als de reactor al is stil gelegd.)

Wanneer dat gebeurd zitten er dus geen regelstaven meer tussen en kan er weer kernsplijting optreden waardoor dit gesmolten uranium (met nog een boel andere zooi, door de Amerikanen corium genoemd) weer opnieuw heter wordt en op den duur dus ook het reactorvat beschadigd en er zelfs onder uit kan gaan stromen (dit is in Tsjernobyl gebeurd). Als dat laatste gebeurd krijg je dus extreem radioactief materiaal vrij dat zo (in een absoluut worst case scenario) in het milieu zou kunnen komen omdat alleen de vloer en fundering van het reactorgebouw nog tussen de radioactieve derrie en de rest van de wereld zit.

Tot nu toe echter is het probleem maar 2 keer voor gekomen (2 keer te veel overigens) waarvan 1 gedeeltelijke meltdown (een fors deel was gesmolten en is op de bodem van het reactorvat blijven liggen) en de andere keer (Tsjernobyl) was de meltdown de minste van de problemen die ze hadden...

Een meltdown is dus exact wat het woord beschrijft: het uranium smelt door de hitte en loopt uit de brandstofstaven naar beneden.

Bij een meltdown versmelten de radioactieve elementen in de kerncentrale met elkaar, en ze smelten zich door de kerncentrale heen de bodem in. Hierbij komt veel radioactieve straling vrij.