Metaal moeheid bij nieuwe apparaten?

Nee, dat kan niet.
Als ook de lift nieuw was, dan is metaalmoeheid uitgesloten. Wat er wel aan de hand is, is een ernstige constructiefout.
Ik vermoed dat hier gesjoemeld is met het onderzoek, wie weet in het voordeel van een assuradeur.
Het zal na al die jaren wel onmogelijk zijn om het onderzoek te laten overdoen, ik neem aan de gebroken lift niet meer bestaat.
Heb je de beschikking over het technische rapport?

Ronduit merkwaardige conclusie, en wat mij betreft kolder van de bovenste plank! Als dat metaalmoeheid zou zijn, durf ik de Eiffeltoren niet meer op!

Mataalmoeheid treedt uitsluitend op na miljoenen trillingen... Dan pas... Dus het is uitgesloten dat dit metaalmoeheid is geweest... Dus het is constructie-moeheid van een monteur of ontwerper... Dat hoeft niet eens onderzocht te worden, omdat het evident is, daar hoef je geen metallurg voor te zijn...

Toegevoegd op 28-06-2009 19:56:45
Vermoeiing is een fenomeen waarbij een materiaal bezwijkt onder een wisselende, zeer lang aangehouden belasting. Door de wisselende belasting, kan er breuk optreden, zelfs indien de spanningen overal ver onder de maximale vloei- of breukspanning blijven. Vermoeiing die optreedt na een kort aantal cycli, minder dan tienduizend, wordt "low cycle fatigue" genoemd. Dit fenomeen werd het eerst ontdekt in Engeland, bij de eerste treinen. Het bleek namelijk dat treinassen veel sneller bezweken dan er (statisch) berekend was. De Duitse ingenieur August Wöhler (1819 – 1914), die bij de Duitse Spoorwegen werkte, onderzocht dit fenomeen verder. In zijn bedrijf waren er al verscheidene zware ongevallen geweest door breuk van treinassen en wielbanden. Hij ontdekte, dat het metaal van de defect gegane onderdelen door de wisselende belasting over de rails een lagere belasting kon verdragen dan bij een statische belasting. Voor diverse staalsoorten legde hij na uitgebreide proeven in grafieken – die wij tegenwoordig de Wöhlerkrommen noemen - het verband tussen materiaalspanning en aantal belastingswisselingen vast. Vermoeiing treedt op in metalen. Daar wordt het dikwijls metaalmoeheid genoemd. Sommige materialen hebben een maximaal spanningsniveau, waarbij nooit vermoeiing optreedt indien de wisselende spanning zich eronder bevindt (bijv. staal en titanium), dit heet een vermoeiingsgrens en moet omzichtig behandeld worden, soms kunnen metalen hun vermoeiingsgrens verliezen door corrosie of een zuur milieu. Andere metalen (aluminium en koper) vermoeien bij elke spanning, hoewel de vermoeiing langer op zich laat wachten bij een lage maximumspanning.