Vertrouw jij de doktor ( - en )?

Ja en nee...

Ja in die zin dat zij de nodige kennis in huis zouden kunnen hebben om te diagnosticeren wat ik mankeer...

en Nee, omdat ze net als iedereen fouten kunnen maken, dus ik laat altijd navragen of second opinion doen bij anderen...

Ik heb in het verleden volledig vertrouwen gehad in sommige doktoren.
Maar blijf er wel altijd zelf bij! Blijf kritisch en durf vragen te stellen, je twijfels neer te leggen en eventueel voor een second opinion te gaan.
Kortom: De dokter is God niet, hoeveel vertrouwen je ook in hem of haar stelt.
Het is JOUW lijf, dus geef dat niet klakkeloos uit handen.

De enige doctor die ik in het lokale ziekenhuis vertrouw is de kaakchirurg...

En voor de rest is het vertrouwen ver te zoeken waar het aan komt op doctoren/artsen in het algemeen...

specialisten in het ziekenhuis wel tot het tegendeel bewezen is.
zo ben ik eens 7 keer geopereerd aan hetzelfde. het enige wat ik toen hoefde te doen was veranderen van arts. dus ja en nee.

Ja, mijn huistarts vertrouw ik volledig - maar ik vertel dan ook zo eerlijk mogelijk wat ik mankeer - ze is natuurlijk geen helderziende, en vooral als ik weet dat het tussen de oren niet goed zit (heb 3 jaar geleden een burn-out gehad) is dat soms niet echt leuk om te doen, maar ik wil wél zo snel mogelijk beter worden natuurlijk.
Met specialisten heb ik (gelukkig) nog niet veel te maken gehad.

Ik vertrouw zeker op de goede intenties van artsen, maar artsen kunnen (mensenlijke) fouten maken. Daarom blijft bij elke medische diagnose en behandeling een gezond wantrouwen op zijn plaats. Die fouten kunnen bijvoorbeeld veroorzaakt worden door hoge werkdruk waardoor een arts snelle keuzes moet maken die niet altijd juist zijn. Een arts kan bijvoorbeeld de klacht van een patiënt verkeerd beoordelen en/of adviseren om het 'even aan te zien' terwijl doorverwijzing naar een specialist nodig was. Ook kan een arts een patient die zeer frequent met allerlei vage klachten op de praktijk verschijnt niet meer serieus nemen als er opeens echt wat aan de hand is. Deze patiënten die worden aangezien als hypochonders overlijden soms omdat hun klachten op een gegeven moment niet meer serieus genomen worden. De arts gaat er dan vanuit dat de oorzaak van de klacht psychisch terwijl er fysiek wel degelijk wat aan de hand is.

Ja die vertrouw ik zeker!

Ze hebben een heel erg moeilijk en ingewikkeld vak, je lichaam is bepaald geen auto waar allemaal handleidingen en werkplaatsmanuals van zijn (en dan nog....)
De inzet en intentie van die beroepsgroep is iets waarvan ik sta te kijken. Dat vind je in maar weinig andere beroepen.
Natuurlijk, om de bovengenoemde reden, moet je er zelf bij blijven en alert, jij bent immers zijn/haar beste informatiebron!

Als ik denk aan de verstrekkende gevolgen van wat zij moeten besluiten.... dan neem ik mn petje af dat ze dat zo kunnen! En dat gaat niet foutloos nee, hoe zou je dat ook kunnen verwachten... het zijn mensen. Die wel hun uiterste best doen.
Als ik voor elke foutje dat ik dagelijks maak vervolgd zou kunnen worden, of voor een commissie zou kunnen moeten verschijnen... zou niet best zijn zeg.

Je dokter vertrouwen...hij kan je redden...op basis van wat JIJ hem/haar verteld doet hij/zij het beste wat hij/zij kan.
en daar moeten je het allebei mee doen!

Uiteraard zijn er boeven, die zijn er in ELKE beroepsgroep. Bankdirecteuren, buschauffeurs, vakkenvullers, psychologen en zelfs dokters, geen enkel beroep uitgezonderd, ze zijn er. Als je dat vermoeden hebt en hem/haar niet kan vertrouwen, dan zoek je een betere. Als je achter elkaar drie van die dokters tegenkomt, dan klopt er iets niet. Zoek dan een goeie psycholoog. Hoewel die dan ook wel weer niet zal deugen:)

Vertrouwen is een groot woord. Ik zou het geloven willen noemen.
Jaaaren geleden een lelijke polsbreuk gehad die gezet is met pinnen. Dagen met vreselijke pijn gelopen..er zat een gipsspalkje om, wat een hele armgips had moeten zijn..foutje..Alle foto's waren altijd goed. Niet dus, ik heb dus nu een scheve pols.foutje..Maar ja, beter als een scheve schaats.
Ik kan alleen geen nootjes uit de hand eten (draaien) Doe ik ze lekker in een bakje, kunnen er veel meer in ;))

ja hoor, maar zoals mijn moeder zaliger altijd al zei: vertrouwen is goed, controle is beter. Ik zoek eigenlijk altijd alles wel na op internet of vroeger in medische litratuur.

Als je met doktor, dokter bedoelt, en niet iemand die een PhD heeft (doctor), dan is mijn antwoord:
Dat deed ik wel.
Totdat... slikproblemen door een gezwel in mijn keel eerst werden genoemd brok in je keel gevoel door stress.
Totdat... mijn vriendin een met hartklachten naar de arts ging die zei: stress, een week later lag ze op de cardiologie en sindsdien is ze hartpatiënt.
En nog meer dingen, vooral ernstige dingen die eerst 'stress' werden genoemd, omdat het zo voor de hand liggend is en vaak voorkomt.
Maar okee, soms gaat het ook goed. Ik 'vertrouw' ze op zich nog wel, maar ik blijf er zelf bij.
Belangrijk is: geloof in je eigen lichaam, luister naar je lichaam. Als jij denkt, dit is volgens mij niet goed... second opinion! Het zijn gewoon mensen, artsen kunnen ook fouten maken.