Waarom zeg je eerste verdieping het is toch eigenlijk verhoging?

Dat is niet gemakkelijk uit te leggen. Bij de oudste huizen waren er geen tussenvloeren of etages in een huis. Als je binnen stond en omhoog keek zag je het dak. In de zeventiende eeuw ging men in de stad de huizen anders bouwen om meer ruimte te creëren. Het hoge voorhuis werd aan de achterzijde opgesplitst in twee etages: de opkamer en de neerkamer die samen even hoog als de voorkamer waren. Om de twee etages bewoonbaar te maken, werd een deel van de neerkamer ondergronds gebouwd. En werd zo dus een echte verdieping: diep in de grond (dus geen verhooging, dus hoog boven de grond). Het woord is later gebruikt voor een willekeurige etage in een gebouw, ook als deze niet gedeeltelijk ondergronds was.

Een ander mogelijkheid is dat het gebruik verdieping te maken heeft met de scheepsbouw. Daar was het bovendek of opperdek het uitgangspunt en lagen de andere dekken lager en dus dieper en waren dus verdiepingen. Men sprak daar ook van verdiepingen om de verschillende dekken aan te geven.

Uiteindelijk waren de mensen zo gewend aan het woord 'verdieping', dat ze het nu nog vaak gebruiken.