Waarom zeggen we 'uit de kast komen' als iemand laat weten dat hij homosexueel is?

Het gebruik van ‘coming out’ hangt samen met de zegswijze ‘uit de kast’. Met 'nog niet uit de kast' wordt de levensstijl van homo's en lesbiennes benoemd die niet publiekelijk voor hun geaardheid uit komen, om discriminatie, uitsluiting en stigmatisering te voorkomen.

Het begrip ‘coming out’ is verhullend, omdat het lijkt alsof er één moment van ‘coming out’ is, terwijl het in feite een langdurig proces kan zijn. In elke sociale omgeving moet opnieuw de beslissing worden genomen om 'ervoor' uit te komen. Vaak zijn homo’s wel tegenover familie en vrienden open, maar niet op school, op het werk of de sportvereniging. De tegenstelling tussen in en uit de kast suggereert alles-of-niets, terwijl het in werkelijkheid dus gecompliceerder ligt.

De coming out is het resultaat van een persoonlijke beslissing en eigen initiatief. Dit in tegenstelling tot ‘outing’: het zonder medeweten of goedkeuring van de betreffende persoon bekendmaken van diens seksuele voorkeur. Outing wordt in het algemeen gesproken afgekeurd.

Coming out wordt tegenwoordig gepropageerd als gezonde stap in het proces van zelfverwerkelijking en in de kast blijven als een beperking en onderdrukking van je persoonlijkheid. Deze negatieve lading is al vervat in de kastmetafoor: in de kast is het donker en benauwd, uit de kast is men vrij en in het licht. Met hetzelfde recht kan echter beweerd worden dat men zich door uit de kast te komen als een buitenstaander opstelt en zichzelf daarmee vrijwillig tot doelwit maakt van discriminatie.

Coming out wordt steeds vaker als een politiek statement en een sociale plicht gezien. Sommigen zijn van mening dat meer openlijke homoseksualiteit ertoe zal leiden dat de acceptatie ervan toeneemt. Vooral van homo’s op belangrijke posities of met grote bekendheid wordt min of meer verwacht dat zij voor hun geaardheid uitkomen in het belang van de goede zaak.