Heb je wel eens daadwerkelijk contact gehad met een overleden persoon of een geest?

Nee

Mijn zus wel. Zij zei dat ze onze opa zag, net toen we in de taxi wegreden om op vakantie te gaan. Oma ging ook mee, opa was nog niet zo heel lang overleden.
Aan het einde van de vakantie, op de laatste dag, werden we gebeld. Oma's huis was bijna afgebrand.

Dan wordt alles wel héél toevallig. Kijk, van mij hoeven jullie het allemaal niet te geloven, en denken dat het gewoon toeval is.. Maar ik geloof het wel.

Nou ja, contact, ik zit ze vaak te mailen.
Het antwoord laat lang op zich wachten, maar ik geef niet op!

Er past maar een antwoord bij. Nee.

Ja het gebeurt me iedere week.
Maar vind dit niet de plaats dit te bespreken.
Uit respect voor de overledenen.

Ja en het kan en bestaat echt. Net als Ed is GV niet de juiste plek om hier dieper op in te gaan. Dat ik het zelf weet is voldoende, ik hoop dat je begrijpt dat ik het hier bij wil laten.

Nee wel met kaboutertjes en smurfjes.

Nee... Ik droom wel vaak en intensief over mijn oma, alsof het lijkt dat ze op een of andere manier nog bij me is. Maar misschien is de wens wel de vader van de gedachte. Ik denk dat dit vaak het geval is bij mensen die wel menen met geesten van overleden personen te maken hebben. Dat heeft ook wel iets moois natuurlijk, maar ik denk dus dat het niet zo is, maar dat we het te graag willen.

Nee, dat kan NIEMAND met zekerheid zeggen. Wat we wel kunnen afspreken met onze geliefden is dat zodra we dood zijn we onze pincode (die we in het graf hebben meegenomen) door te geven als een check. Zo weten de nabestaanden tenminste zeker dat het om de overleden geest in kwestie gaat. En dat niet een of ander zelfverklaard medium onzin gaat uitkramen terwijl ze zich voordoet als de spreekbuis van jouw geest.

Overigens hebben al heel wat mensen op een dergelijke manier na de dood contact proberen te leggen. Is nog nooit iemand gelukt. Houdini is daarvan het beroemdste voorbeeld, zie linkje hieronder.

Als het me zou lukken, zou ik me echt dood schrikken.

Serieus, ik geloof niet dat ik dat ooit ga proberen, en stel dat ik dat wel doe, dan geloof ik niet dat dat ook lukt.

Antwoord is dus nee.

Ja heel vaak en met heel veel mensen... Maar ik word er niet blij van en ik wil dat liever niet...

Hoe openbaarde zich dat contact? Je voelt die ander, en je voelt het komen en gaan... Dat voelt alsof er een koud briesje in mijn gelaat blaast even... Kan dat niet goed uitleggen, een ander zal het wellicht kunnen bevestigen...

Ik hecht er ook heel weinig waarde aan...

Een paar keer, telkens toen ik heel heel heeeel verdrietig
was, en dacht ..... waar ben je nou? En maar niet kon begrijpen dat die persoon wég was, niets meer kon laten horen....... precies toen, juist op dat moment kwam het lievelingsliedje van die persoon op de radio....... dat is een paar keer gebeurd, en elke keer had ik er zoveel troost van. Een keer zette ik net de radio aan, toen dit lied nét begon, bizar. Een andere keer zat ik naast de bestuurder in de auto, mijn gedachten ver weg, bij de overleden persoon en in gedachten smeken om een seintje... pffff
komt dat nummer op de radio. Juist op dat moment, toen ik het zo nodig had! Toen liepen de tranen over mijn wangen hoor.... Waarachtige troost, dat geeft het, wekenlang ,zodat je weer verder kan met leven, hier en nu.

Nee, nog nooit.