Wat is het domste dat je ooit in het openbaar heb gezegt?

In een donkergrijs verleden moest ik ten overstaan van alle planologen van Nederland het een of andere software pakket demonstreren. Er was mij beloofd dat er een beamer was en die was er niet. Of ik het wilde uitleggen op een schoolbord. Nu is dat best wel lastig om een complex software pakket uit te leggen zonder computer. Echt goed ging dat dus ook niet en ik word er nu soms nog wakker van midden in de nacht. Dat was echt een kut situatie. Dus ja, ik denk dat ik toen wel heel erg dom overkwam.

Ik was in opleiding voor leraar en gaf stage... Ik legde de klas uit hoe een tweeslagmotor werkt en zei dat de cilinder op en neer gaat... Maar ik sprak gewoon door, toen ik op de schouder getikt werd... Dat was ikzelf... En die zei: Hé meneer de leraar, dat moet je wel goed vertellen, dat klopt niet... En ik snauwde mezelf terug met de woorden, niemand heeft dat gehoord en laat me met rust... Toen even later weer geklopt op de schouder... Meneer de leraar, leraren spreken de waarheid, ze jokken niet... Ik heb het gemerkt, dus je moet het rechtzetten... Ik knikt toen... En stopte even en zei... Jongens ik maakte net een foutje, dat hebben jullie zeker wel gehoord... En ik zette het recht... En onderwijl zei ik tegen de schouderklopper, Heb je nu je zin? Zie je wel dat ik mijn fouten rechtzet... En de ander knikte nu... Ja zei hij, het is je maar geraden ook... En toen werden we allebei op de schouder getikt, toen was er nog een XiniX en die zei, Hé jullie twee, hou nou eens op met kletsen, Ga nou door met lesgeven jij, en tegen de tweede, jij bemoei jij je nergens mee.. Toen schoten we alledrie in de lach en met mij de hele klas en dat duurde heel lang voor ik weer verder kon in mijn uppie voor de klas...


Maar het was wel een tafereel voor mij, waar ik nog wel eens aan terug denk... Het zag er heel dom uit waarschijnlijk...

Ik moest naar een etentje van de nieuwe collega's van mijn man (lang geleden). Eén van de vrouwen had een nogal mannelijk uiterlijk. Kort haar, platte boezem, niet bepaald knap. Je zou je zo kunnen vergissen.
In de loop van de avond ging het gesprek erover dat de mannen (het was een echt mannenberoep, dus de vrouwen waren de aanhang) eens per jaar gingen karten en de vrouwen dan niet mee mochten. Ik zelf en de mannelijke dame waren het daar niet mee eens omdat wij karten ook erg leuk vinden.
Toen zei ik: ach dan gaan we gewoon toch mee, we plakken een snor op en niemand ziet het verschil...
Toen werd het ineens heel stil aan tafel. Niet een erg geslaagde kennismaking kan ik je vertellen...

Mijn zaak opende een nieuw filiaal. Voor de officiele opening moesten de directrice en ik nog een hoop spullen van de hoofdvestiging naar het nieuwe gebouw brengen. Zij zag er niet uit in een verfomfaaid mantelpakje, verward haar en een bezweet rood gezicht. We dachten dat we het niet zouden halen maar een uur voor de opening waren we tot onze grote opluchting klaar. Ik merkte dus opgewekt tegen haar op dat zij nu nog mooi de tijd had om zich te verkleden, waarop zij antwoordde dat zij al gekleed was voor de opening. Ik schaamde me echt te pletter voor mijn stomme opmerking.

"Mag ik even de appelmoes" Je moet namelijk wachten tot de appelmoes voorbijgaat. Ik zag de appelmoes voorbijgaan,( Ik dacht nog; Waar gaat de appelmoes heen?) En ik weet nou nog niet....