Voor wie of wat kun je nou echt groot respect opbrengen?

Voor mensen die hun eigen leven riskeren om anderen te helpen. Zoals de mensen die in de oorlog onderduikers in huis namen.

Ik heb eigenlijk respect voor alles, maar in het bijzonder voor de natuur en voor mensen die in de zorg werkzaam zijn.

Leuk dat je dit vraagt, want toevallig was ik gisteren naar Animal Planet aan het kijken en ik kreeg in een keer een enorm gevoel van respect voor die mensen die zich inzetten voor al die dieren.

Die mensen in het programma dat ik zag (animal cops geloof ik) haalden verwaarloosde dieren weg bij hun (waardeloze) eigenaren om vervolgens die dieren er weer bovenop te helpen. Voor dit soort mensen heb ik diep respect.

Waarom? Omdat ze altruïstisch zijn en respect voor al het leven hebben op aarde! Hulde.

Vele personen kunnen op mijn respect rekenen. Respect moet afgedwongen worden, want het komt nooit vanzelf.
Heel veel respect heb ik voor mijn moeder. Helaas leeft ze al lang niet meer en heb ik haar nooit kunnen vertellen hoeveel respect ik wel niet voor haar had.

Ik heb respect voor iedereen die zich 100% inzet. Waarvoor de inzet is, doet er niet toe. Wat het uiteindelijke resultaat is, doet er niet toe.

Totale inzet verdient alle respect.

Ik heb respect voor Iamback, voor het feit dat hij hier weer terug is en ons telkens weer vertelt in heel kleine subtile signalen hoe het met hem gaat.

In alle eerlijkheid?

Ik heb er respect voor hoe ik mezelf hier heb gekregen. Als ik terugkijk hoe ik zo'n 9 tot 11 jaar geleden in het leven stond, vind ik dat ik het er heel goed vanaf gebracht heb.

Voor wat betreft anderen, moet ik me aansluiten bij iamback: als mensen hun uiterste best ergens voor doen, verdienen zij respect. Ik zal het even verfijnen naar: Mensen die hun uiterste best doen om hun leven en het leven van anderen te verbeteren, terwijl zij daarin proberen zo min mogelijk het leven van anderen te verstoren (ik weet dat dit nooit 100% uit te sluiten is, en er zullen dus soms compromissen gesloten moeten worden). Helaas moet ik constateren dat ik op basis van dat criterium vind dat er nog steeds teveel mensen geen respect verdienen.

mijn ouders

Abraham van Leeuwen en Piet Derksen, vooral de laatste omdat ik hem van nabij heb meegemaakt.
Beide mensen zijn in hun leven met niks begonnen en door slim te zijn, risico's te hebben durven nemen, en uiteraard geluk hebben gehad, hebben deze mensen een meer dan gemiddelde prestatie geleverd, in één mensenleven.

voor diegenen die niet weten over wie ik het heb:
Abraham van Leeuwen: "Prince de Lignac" stichter van oa NTI, Lecturama e.a.

Piet Derksen: stichter van Sporthuis Centrum, Center Parcs e.a.

En last but not least diep respect voor mijn vrouw die het al veertig jaar met me uithoudt. (en alleen zij weet wat dat inhoudt)

Ik heb respect voor eerlijke mensen; mensen die hun nek uitsteken voor anderen; met gevaar voor eigen leven anderen proberen te redden (dit hoeft niet perse beroepsmatig te zijn); respect voor mensen die onbaatzuchtig zijn; hulpvaardig; een ander in hun waarde laten.

"Mijn leven is één groot verandertraject.
Maar één van de vaste waardes, dat blijft toch wel respect."

Respect of bewondering heb ik altijd voor moeders wereldwijd: zij delen allen hetzelfde gevoel voor hun eigen moeder, voor de vader van haar kinderen en ze gaat door het vuur voor haar eigen kinderen. Vaak cijfert ze zich zelf weg en blijft op de achtergrond.
Een standbeeld verdienen ze!

Voor Nelson Mandela. Zoveel jaar opgesloten en dan in staat tot verzoening.