Waarom heeft de holocaust in de eerste decennia na de tweede wereldoorlog relatief gezien zo weinig aandacht gekregen?

Dat is vrij ingewikkeld. De eerste dingen die bij mij opkomen zijn deze drie:
- opbouwen. Niet meer praten over wat geweest is maar vooruit kijken en opbouwen.
- schuldgevoel. Had ik meer moeten doen? Hoe heeft het kunnen gebeuren?
- pijn. Wat afschuwelijk allemaal. En sommige van die mensen kende ik, wat is er met ze gebeurd? Het is te erg, ik wil er niet aan denken. (verdringen dus)

......
Waar het Vaticaan het voor het zeggen had, in de Kerkelijke Staat, leefden joden in vrees en beven. Opgesloten in getto's, een geel merkteken op de kledij, rechteloos. Verplicht zich te laten registreren en anti-joodse preken bij te wonen. Seks en huwelijk met katholieken waren streng verboten. Inderdaad, veel doét denken aan de racistische Neurenbergwetten van de nazi's.

Joden die zich wilden bekeren - meestal om aan de armoe van het getto te ontkomen - moesten vooraf hun vrouw of verloofde en kinderen aan de kerk aanbieden. Die werden manu militari uit het getto gehaald en onder druk gezet om zich te laten dopen. Wie bleef weigeren, zag zijn kinderen niet meer terug.

Het Vaticaan had op enkele sleutelmomenten een andere weg kunnen inslaan.

......