hoe kan ik dit positiever benaderen?
ik werk voor een vereniging . ik moet deze groep ondersteunen zodat ze binnen enkele jaren zelfstandig kunnen werken. er zijn twee manieren van werken : een vaste groep die maandelijks vergadert en de grote groep die tweemaal per jaar samen komt de vaste groep is al enkele jaren actief en heeft intussen toch al wat expertise
er is veel armoede in de groep (niet in de vaste groep). deze arme mensen bezitten niet de capaciteiten om in de vaste groep te functioneren, maar we betrekken ze op een andere manier om ook hun mening te horen (bv. via ontspannende activiteiten).
als ik een vergadering moet leiden met het beperkt (vast) groepje verzuurde mensen die altijd alleen maar hun eigen situatie bezien en vastzitten aan hun eigen ideëen, haak ik af. ze vragen maar en vragen maar en verwachten van mij het onmogelijke : dat de wereld verandert naar hun beeld. als ze een speech mogen geven, geven ze die helemaal vanuit hun eigen situatie ipv vanuit de belangen van de groep . ze voelen zich enorm belangrijk, en luisteren niet naar elkaar. hierover is er nochtans al vorming geweest,
ook de arme mensen vragen veel, maar op een andere manier, het is minder vermoeiend.
ik vermoed dat dit komt doordat ik heel veel weerstand voel mbt de vaste groep.
hoe kan ik dit anders aanpakken, zodat ik op mijn benen blijf staan tijdens en na de vergaderingen met de vaste groep?
Toegevoegd na 9 uur:
het gaat over mensen die in een sociale woning wonen.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.