Waarom mislukken goede voornemens toch zo vaak?

motivatie ....

Ik denk omdat de meeste mensen deze goeie voornemens alleen maar voornemen om een goed voornemen te hebben. En er geen/of maar even moeite voor doen om het waar te maken. En het dus daarom over het algemeen niet lukt

eigen ervaring

ze voldoen niet aan de SMART regels ze zijn vaak niet Speciafiek, niet Meetbaar, ook niet assertief, niet realistisch of tijdgebonden , als de doel alles heeft van de SMART regel dan heb je meer kans op het halen van je voornemens

Je moet je iets voornemen als je er de drang toe voelt en niet omdat het toevallig een bepaalde datum is.
Het is een nogal absurde gewoonte om je speciaal bij een bepaalde datum iets voor te nemen; die datum heeft zelden iets van doen met je levensomstandigheden.

Het blijkt in de praktijk helaas een stuk moeilijker zijn om goede voornemens vol te houden. Volledig stoppen met roken valt toch wel heel erg tegen en het broodje kroket ligt in de kantine op het werk naar je te kijken. En als je baas vraagt of je over wilt werken, dan ben je toch geneigd om met ‘ja’ te reageren, terwijl je besloten had dat níet meer te doen. Ga je de mist in met je goede voornemen, dan heb je al snel het idee: ‘Ach, het is nu toch al mislukt, dus dan kan ik er net zo goed helemaal mee kappen om het vol te houden’. En dat terwijl het daarvoor toch al een paar dagen of weken gelukt was om je er wél aan te houden.

Sommige voornemens kunnen soms niet lukken omdat ze afhankelijk zijn van wat de toekomst je geeft. Als alles niet verloopt zoals gepland of er komt iets tussen waardoor het onmogelijk of vergeten word je voornemen na te streven, dan kan dat onmogelijk.

En ook simpele voornemens kunnen soms mislukken: het kan afhankelijk zijn van je motivatie en doorzetvermogen, maar als je het druk hebt vergeet je ook hier snel je voornemens na te streven.

Ik denk dat het grotendeels ook wel is omdat goede voornemens in het begin van het jaar een soort van ritueel geworden is en dat bijna niemand nog zijn voornemens meent, vaak wordt er ook mee gelachen. Als je echt een voornemen wilt voltooien moet je het menen en niks zal je dan nog in de weg staan denk ik. Maar enkel als je voornemen heel belangrijk is, zal het mensen lukken. Leg daarom ook de lat niet te hoog voor voornemens. Neem nu stoppen met roken; een vaak gekozen voornemen, doe dat toch in stukjes, per jaar, per maand of weet ik veel. Van de eerste keer stoppen gaat gewoon niet. Verminder jaar na jaar; dan luidt je voornemen zo : dit jaar verminder ik weer een stukje met roken, zodanig je uiteindelijk kunt zeggen: dit jaar stop ik met roken.

Als het om dingen ging die makkelijk te doen waren, hoefde je geen voornemen te maken, dan deed je het gewoon.
En als je dan die moeilijke dingen ook nog bindt aan feitelijk een willekeurig moment, los van of je er klaar voor bent, is het misschien alleen maar moeilijker.

De meeste mensen zijn deze goede voornemens binnen enkele dagen al weer vergeten.
Wanneer wij ons alleen maar wegens de jaarwisseling voornemen een verandering aan te brengen, bezitten wij niet de werkelijke, krachtige drijfveer die nodig is om door te zetten.
Wij moeten door een sterkere kracht, een deugdelijke hoop op iets beters, tot handelen worden aangezet.

Omdat de mens nu eenmaal het liefst de weg van de minste weerstand kiest.
Het voornemen is een streven, het uitvoeren is een optie die je zelf kunt kiezen. Er ligt geen verplichting achter.
De meeste mensen doen alleen iets als het echt moet, als ze door een ander gedwongen worden. Om het jezelf te verplichten, daarvoor heb je zelfdiscipline nodig en meestal heb je dit niet, want anders had je dit voornemen niet hoeven nemen.

omdat de goede voornemens
uiteindelijk utopisch blijken te zijn.