Wat kan ik nog meer in een hoofdstuk over de watersnoodramp zetten?

De werking van springvloed bijv. Hoe het in het nieuws kwam en welke landen toen hulp boden. Hoe de regering reageerde, het bezoek van de koningin, hoe werden de mensen gered, waar konden ze heen, hoe begon de opbouw weer en hoelang duurde het totdat Zeeland weer bewoonbaar was en wat werd gedaan opdat dit zich nooit meer kan herhalen?

De watersnoodramp was wereldwijd de eerste ramp waarbij de toen nog nieuwe en onbekende helikopter werd ingezet.

Omdat het land weer zee was geworden stond er een sterke stroming. Ook omdat het er erg ondiep was. Er zaten heel veel mensen op daken van boerderijen die hoog boven het water uitstaken. Als deze mensen in het koude water kwamen werden ze meegesleurd. Hierdoor was het moeilijk om boten te gebruiken.

Het was te ondiep voor de marineschepen en door afrasteringen, palen en andere obstakels onderwater was het te gevaarlijk voor rubberboten van de marine en de commando's. Er werd wel geprobeerd om met van Amerika gekregen en uit de oorlog stammende DukW's amfibie trucks ( http://nl.wikipedia.org/wiki/DUKW )langs de huizen en schuren te komen en vanuit de laadbak een ladder op te zetten. Maar ook dit was door de sterke stroming niet zonder risico en ging regelmatig mis.

De storm had ook zwaar gewoed in Engeland, maar daar waren geen ondergelopen gebieden. De engelse luchtmacht en marine hadden voor proef enkele Sikorsky S-51 ( ook H-5, http://en.wikipedia.org/wiki/Sikorsky_H-5) in dienst. Er bestond nog nauwelijks een deugdelijke opleiding voor helikopterpiloten, toch besloten de RAF en Royal Navy om deze in Zeeland in te zetten en zo de mensen van de daken te halen. En met groot succes.

Stabilisatiesystemen bestonden nog niet en deze helikopters werden volledig manueel gevlogen. Ook de zeer krachtige gasturbines die tegenwoordig in de helikopter zit was er niet en de S-51 werd aangedreven door een uit een vliegtuig afkomstige stermotor ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Stermotor ) die voor een helikopter nauwelijks genoeg vermogen kon leveren.

Het toestel zwabberde zelfs bij mooi weer heen en weer als een hovercraft en ging er ook nog eens bij op en neer. Hierdoor geloofde men niet zo in de helikopter. Ze waren al flink voorhanden maar werden nauwelijks gebruikt. En zeker niet bij harde wind en regen.

Dat mocht geen belemmering zijn volgens de engelse piloten en in de naweeën van de storm deden zij wat geen vliegtuigbouwer voor mogelijk hield. Zo dicht boven het dak stilhangen dat de mensen zo konden instappen met slechts een beetje hulp van de bemanning. Ook als er bomen in de buurt stonden. Dit werd toen beschouwd als gekkenwerk, onmogelijk, te gevaarlijk.

Hoewel nooit officieel erkend was de watersnoodramp de ommekeer van de algemene gedachte over helikopters en het begin van het helikoptertijdperk.

dat er hulp uit allerlei land uit de werdeld naar Nederland wer gezonden zoals uit india