Waarom heet het een kopTELEFOON?

Omdat ze in het begin (vanaf zo'n 100 jaar geleden) werden gebruikt voor telecommunicatie. Dus in plaats van een telefoonhoorn sprak je door een microfoon en luisterde je door de koptelefoon (hoofdtelefoon).

Wat Oeroeboeroe zei klopt. Ik wil het even aanvullen met wat meer achtergrond informatie.

De koptelefoon of hoofdtelefoon zoals het officieel heet komt uit de telefoonwereld van zo'n 100 jaar geleden tot de elektronica kwam in de jaren 60.

Vroeger werkten er mensen in de telefooncentrales die in eerste instantie het gesprek aannamen. Je belde feitelijk naar de centrale. Daar vroeg je het gesprek aan en vermelde met wie je wilde bellen. De telefoniste (het waren meestal vrouwen) verbond je dan door met die persoon. Ze deed daat door stekkers in een paneel met heel veel contaktgaten te steken. Deed ze per ongeluk een stekker in een verkeerd gat dan kreeg je iemand anders aan de lijn. Hier komt het "verkeerd verbonden" vandaan, iets wat nu niet meer kan.

Wat heeft dat met de koptelefoon te maken? Nou, alles. De telefonie maakte een snelle opmars en op de centrales werd het snel drukker. De telefoniste gebruikte dus beiden handen om de verbindingen te maken. Maar dan kon ze niet spreken. Dat was dus een probleem. Ze moest eerst de telefoon opnemen, dan de verbinding maken en terugbellen om het aangevraagde gesprek te leveren. Waren er in begin nog enkele mensen die belden, na slechts enkele jaren was dit aantal fors uitgebreid en met name toen er ook naar Amerika kon worden gebeld.

Het werd druk en de oude manier duurde te lang. Nieuwe technieken in de centrales om de verbinding te maken waren er nog niet. Dus moest het luidspreker gedeelte van de hoorn op het hoofd komen en de microfoon ook. Zo kon de telefoniste met beide handen werken en toch de gesprekken aannemen. Om niet te worden gestoord door de collega's om haar heen werden er 2 luidsprekers op een beugel gemonteerd en kon zo op het hoofd worden gedragen. De microfoon kwam aan een beugel op 1 van de luidsprekers. Omdat de microfoon dicht bij de mond zat, veel dichter dan bij een hoorn, waren de stemmen van de andere telefonistes moeilijker te horen.

Ze droeg dus letterlijk de telefoon op haar hoofd. Hooftelefoon, later in de meestal wat ruigere spreektaal koptelefoon genoemd.

Via de luchtvaart is hij bij de radio terecht gekomen en later werd een een aanpassing gemaakt zonder de microfoon en met een stereogeluid. Dat was de muziek of hifi hoofdtelefoon zoals we die nog nog steeds kennen. Oorspronkelijk voor professioneel studiogebruik, later ook in de huiskamer. Hoewel het apparaat feitelijk veranderde bleef de naam gelijk.

Het is een duitse uitvinding dus vandaar koptelefoon maar
die uitleg word al gegeven eigenlijk is alle twee goed, zowel kop als hoofd telefoon