Als een vrouw seks heeft met een eeneiïge tweeling weet je dan wie de vader is?

Hoewel het DNA van eeneiige tweelingen veel overeenkomsten heeft blijven er altijd wat verschillen, die zelfs kunnen toenemen naarmate ze ouder worden. Een uitgebreide DNA-test zal dus altijd uitsluitsel kunnen geven.

Geregeld komen wetenschappers met een nieuwe methode waardoor het mogelijk zou zijn om te bepalen of het DNA van een eeneiige tweelingbroer van broer A of van broer B is. Aangezien de methode kostbaar is, zou deze hoofdzakelijk gebruikt kunnen worden bij het oplossen van misdaden waarbij de verdachte een identieke tweelingbroer heeft.
Volgens wetenschappers van de University of Huddersfield die hun nieuwe techniek die gebaseerd is op DNA-methylering hebben gepubliceerd in het blad Analytical Biochemistry kan nu worden vastgesteld wie van de eeneiige tweeling de vermoedelijke dader is. Het gaat dus hoofdzakelijk om methodes die gebruikt kunnen worden om na te kunnen gaan welke van de twee identieke tweelingbroers de broer A is en wie de broer B is.
Het definitief vaststellen wie van de eeneiige tweeling-broers de vader is van de nieuwgeborene is nog steeds niet mogelijk als de conceptie binnen zeer korte periode mogelijk is geweest. Z’n soort vaderschapstest is er nog niet.
Tot op heden is voor dr.ir. Siska Waelkens, wetenschapscommunicator en moleculair biologe aan de Katholieke Universiteit Leuven, dat het kan nog steeds ongewoon en zullen de broers, het kind en ook de moeder, niet met zekerheid weten wie de echte vader is.
De vraag die hier gesteld wordt door @ElienTijkorte is één van de vele vragen die worden gesteld in de nieuwe film L’amant double van de regisseur François Ozon. De vrouw is verliefd op een tweelingbroer. Vervolgens wordt ze ook verliefd op de andere broer. Met beide duikt ze onder de lakens.
Gaat het om een eeneiige vader-tweeling dan moet de methode van de DNA Methylerin gehanteerd worden om de vader te achterhalen. Deze vorm van onderzoek is een techniek in opkomst, nog zeer pril en niet beschikbaar voor de gewone vrouw.
Het vraagstuk uit de film kan theoretisch met ja worden beantwoord, de vraag van de vragenstelster ElienTijkorte echter voorlopig nog met NEEN.

Nee dat kan niet.

Een DNA test is geen plasje dat wordt ingeleverd bij het ziekenhuis.
Een identieke tweeling heeft 99,9% hetzelfde DNA. Ofwel wordt identiek genoemd.

Dan kun je zeggen: Maar dan zoek je toch dat kleine verschil.
Dat gaat niet. Waarom?
Dit kleine verschil moet je zoeken in de bouwstenen van het DNA.
Deze bouwstenen bestaan uit 3 miljard nucleotidenparen.
In deze 3 miljard paren moet je dan zoeken naar minimale verschillen.
Dat lukt niet. DNA wordt te eenvoudig voorgesteld.

Soms lukt dit alleen (toevallig) indien een identieke tweeling anders ontwikkelt. De ene ontwikkelt zich bijvoorbeeld gezond en de ander krijgt bijvoorbeeld een enorme afwijkende kromming in de ruggengraat. De genetica weet dan in welk deel van het DNA ze moeten zoeken en hopen zo op een minimale afwijking te stuiten in de 3 miljard soorten. Nogmaals, ook dit lukt niet zomaar even.

Het geval in de VS van de indentieke tweeling (moord) heeft ook niet zomaar even plaatsgevonden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Vooral als je niet weet waar het verschilletje zit in die 3 miljard. Zo'n onderzoek kan jaren duren.

Kortom, de bouwstenen bestaan uit 3 miljard nucleotidenparen. Bij gewoon DNA onderzoek richt men zich maar op een paar bouwstenen. De wetenschap weet dan naar welke stukjes ze moeten kijken.
Al die 3 miljard stukjes onderzoeken is monnikenwerk, ofwel niet te doen. Soms door toeval weet de wetenschap op welk plekje ze moet zoeken (een identieke tweeling heeft de afwijking wel, de ander niet).
Ga je dit doen in een moordzaak, kan het jaren duren eer het raak is.

Dit is dus vooralsnog niet met 'een test' even te testen.