Kunnen geestelijke klachten na de bevalling in verband gebracht worden met een pre eclapsie tijdens de zwangerschap?

Pre-eclampsie is een combinatie van te hoge bloeddruk en eiwitverlies via de urine. In de volksmond is de aandoening bekend onder de naam zwangerschapsvergiftiging. Volgens Wikipedia heeft dit met name lichamelijke gevolgen.

Geestelijke klachten na de bevalling hebben zeer vaak te maken met hormonen. Is bij jou geen diagnose gesteld van bijv. post-natale depressie?

Toegevoegd na 4 minuten:
Een postpartumdepressie is een vorm van depressie die optreedt bij vrouwen die recent bevallen zijn. Ook wordt de (enigszins onjuiste) term postnatale depressie gebruikt.
Postpartumdepressies komen voor na 10 tot 15% van de bevallingen en vormen daarmee een veel voorkomende aandoening.

Een postpartumdepressie kan zelfs psychotische vormen aannemen en wordt dan ook postpartumpsychose of kraambedpsychose genoemd. De vrouw krijgt last van hallucinaties en wanen of andere denkstoornissen. Ze kan zeer bezorgd worden ten aanzien van de baby en een sterke band met de baby hebben, maar ook kan ze zeer agressief worden en een gevaar vormen voor zichzelf of haar kind. In deze gevallen is ziekenhuisopname doorgaans noodzakelijk. Sommige vrouwen ontwikkelen een angst voor de dood of krijgen suïcidale gedachten.

Over het algemeen is de oorzaak van een postpartumdepressie te zoeken in de veranderde hormoonhuishouding tijdens de zwangerschap en na de bevalling. Vaak in combinatie met een aantal risicofactoren, zoals slaaptekort, zware bevalling en een tekort aan vitamines en mineralen (onder andere vitamine B6), die kan ontstaan tijdens de zwangerschap, omdat alle voedingsstoffen naar de baby gaan. Recent onderzoek toont aan dat er een correlatie is met pijn bij de bevalling. De pijn zorgt ervoor dat er endorfines vrijkomen. Die maken de vrouw onverschilliger voor de pijn en bereiden haar voor op het moederschap.

Naast de endorfines speelt ook adrenaline een belangrijke rol. Adrenaline en endorfine zijn twee hormonen die niet alleen de pijnbeleving, maar ook de loop van de bevalling kunnen veranderen.

Meer informatie op:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Postpartumdepressie

Heftig....

Zonder nu te willen suggereren dat ik er verstand van heb, denk ik dat het logischer is dat je geestelijke klachten verband houden met je hormonen dan met de beginnende zwangerschapsvergiftiging. Een verstoorde hormoonhuishouding kan je hele gevoelsleven grondig in de war sturen.

Als je zelf denkt dat er een verband zou kunnen zijn, zou ik dit uitgebreid met je psychiater of met je gynaecoloog bespreken, misschien kunnen ze eens navraag voor je doen of breng je ze op goede ideeen voor een onderzoek.

Ik ben geen arts, maar herken dit meer als een postnatale depressie, die ik zelf ook gehad heb.

Ja, natuurlijk kan dat.

Zwangerschapsstuipen, eclampsie of hellp-syndroom is zo ongeveer het ergste wat je tijdens de zwangerschap kan overkomen. Naast het feit dat er zeker vrouwen aan overlijden, kan het ook blijvende nier-lever- en hersenschade aanrichten. Zo ver lijkt het echter in jou geval niet te zijn gekomen.

Maar ondertusen heb je natuurlijk niet nogal wat meegemaakt, zeg. Zeker in een periode die een van de leukste van je leven had moeten zijn, of althans, zo is je vanaf dag 1 van je zwangerschap voorgespiegeld. Zelf was ik met 31 weken na 7 weken ziekenhuis ' klaar', ook met nauwelijks klachten, maar moest toen natuurlijk nog een week of tien het couveuse-traject in, wat je ook niet in de koude kleren gaat zitten.

En dan : geen normale bevalling, maar hopen dat je kindje gezond is en dat alles weer goed komt, geen roze wolk, en een omgeving die ook niet altijd weet hoe ze er mee om moeten gaan.

Na een normale bevalling is het al mogelijk flink in de war te raken (post-natale of tegenwoordig postpartum-depressie) door het overhoop schoppen van je hormoonhuishouding, maar na zo'n heftige ervaring is de kans daarop natuurlijk nog groter.

Dus indirect is het antwoord ja. Niet door de pre-eclampsie zélf, maar wel door het samenspel van de zwangerschap, de bevalling, en alles wat je tussendoor en daar omheen hebt meegemaakt. Dat alls is genoeg om iemand een flinke klap te bezorgen.

Ik kan uit je verhaal niet opmaken hoe lang het geleden is en of je er inmiddels weer helemaal bovenop bent (want echt, die tijd komt ook weer), maar ik hoop dat je inmiddels weer een beetje van je kindje en het leven kunt genieten.