Hoe kunnen vrouwen niet merken dat ze zwanger zijn?

Die vrouwen zijn dus vaak wel ongesteld of ze hebben aan het begin een test gedaan die negatief was. Verder is het bij sommige vrouwen ook een psychologisch proces van ontkenning en het zelf gaan geloven van die ontkenning.

Maar er zijn dus gewoon normale vrouwen, in een relatie, die ongesteld worden (vaak wat minder dan normaal) en wel wat dikker (ja teveel gegeten de laatste tijd, minder bewogen de laatste tijd) en wat gerommel voelen in de buik (last van mijn darmen) en opeens komen ze er achter dat ze zwanger zijn.

Het nichtje van mijn moeder heeft dit dus ook gehad, het was een complete verrassing maar ze was er enorm blij mee (dat duurde wel even hoor, eerst de schrik overkomen).

Er zijn HEEL veel verschillende manieren om niet te merken dat je zwanger bent, zolang je er ook maar totaal geen rekening mee houdt DAT je het zou kunnen zijn.

Zo zijn alle bekende zwangerschapstekenen niet zo definitief dat ze ALTIJD optreden. Zo blijft de menstruatie niet altij (volledig) uit, vooral niet als je de pil doorslikt, en als je al problemen met een onregelmatige menstruatie hebt, valt het helemaal niet op.

Ook krijgen lang niet alle vrouwen een dikke buik. Zelfs latmagere vrouwen kunnen onverwacht van een voldragen kind bevallen zonder een gram te zijn aangekomen, en zonder dat ooit iemand het gezien heeft. Hoe dikker de vrouw, hoe makkelijker die buik kan 'uitblijven'.

Veel zwangerschapsverschijnselen zoals de trek in meer of ander of raar eten, misselijkheid, vermoeidheid en dergelijke zijn op tientallen andere gronden te verklaren.

Al met al is het niet weten dat je zwanger bent en dat pas vlak voor of zelfs tijdens de bevalling ontdekken veel en veel minder zeldzaam dan je denkt. Ik heb geen idee wat precies de cijfers zijn, maar als je programma's als "I dodn't know I was pregnant" ziet, zou ik er niet van opkijken als het bijna 1 op de 100 is.

En dan heb je ook nog de vrouwen die DENKEN zwanger te zijn (niet menstrueren, een dikke buik krijgen, ochtendmisselijkheid en pica ontwikkelen) maar het niet zijn. Het vermoeden is dus dat ook aan de van buiten zichtbare kant van zwangerschap nog wel wat psychische kantjes zitten, die we bewust of onbewust beinvloeden.

haha, daar kan ik over meepraten.
ik kreeg mijn maandstonden nl. nog 5 maanden nadat ik zwanger werd. Ik werd wel dikker, misselijk in de ochtend enz., en ben zelfs naar een gynaecoloog geweest. Helaas ene die gespecialiseerd was in proefbuisbaby's, want hij zag ook niet dat ik gewoon zwanger was en schreef me zelfs antibiotica voor. Gelukkig neem ik nooit antibiotica tenzij ik het zelf echt nodig acht, maar zat er toch erg mee dat ik één of andere vreselijke ziekte had. Naar een andere dokter durfde ik niet.
Ik heb tijdens die eerste maanden van mijn zwangerschap dan ook alles gedaan wat men normaal gezien afraadt : zwaar werk verricht, af en toe een sigaar gerookt, alcohol gedronken en zwaar gegeten op feestjes, met een rammelbak Frankrijk doorkruist (en elke 500 m moeten stoppen omdat ik moest braken :)) enz.
Tot mijn jongere zus even langs kwam vlak voor ze naar de Free Clinic ging voor de pil. Dat was een gratis medische dienst, waar veel junks en zo zaten (mijn zus ging er gewoon omdat het gratis was). Zij stelde me voor om mee te gaan, en daar vertelde ik de dokter ook van mijn medisch probleem. Toen had ik nl. ook mijn maandstonden niet meer gekregen, wat me nog meer deed panikeren over mijn gezondheid. Het goede mens keek me aan en zei "zo te horen bent u zwanger". Bloedtest en inderdaad... bingo. Naar schatting 6 weken zwanger zei ze. Mijn man 's avonds half in paniek, want het was compleet onverwacht en we hadden net een nieuwe zaak geopend.
In het ziekenhuis stelde men vast dat ik geen 6 weken maar.... 5,5 maanden zwanger was! Ik was natuurlijk ook niet extreem verdikt, had wel een "buikje" gekregen waar ik niet echt tevreden over was en waarvoor ik dus buikspieroefeningen deed:).
Even terugdenkend herinnerde ik me dat we op onze eerste huwelijksnacht éénmaal zonder condoom hadden gevrijd. Meteen met resultaat, zo bleek.
Toen is alles natuurlijk uiterst snel gegaan, we moesten nog enorm veel doen en regelen en dat met een nieuwe zaak. Best drukke maanden!
Het is natuurlijk niet zo extreem dat wat een vriendin van me, die in een kraamafdeling werkt, soms vertelt. Vrouwen die binnenkomen met zogezegde darmkolieken en dan een baby baren. Zij zegt wel dat het vaak vrouwen zijn uit kansarme gezinnen, die wel voelden dat er iets mis was maar niet naar de dokter durfden. Maar ik hoor ook verhalen van vrouwen die gewoon de hele tijd hun maandstonden kregen en net als ik dachten dat ze ziek waren en/of gewoon dikker werden.

sommige vrouwen hebben weinig of geen zwangerschapsverschijnselen. Bij uitzondering blijven je regels gewoon doorgaan. Ook verschilt het bijkomen van persoon tot persoon. Bij sommige mensen zie je het buikje helemaal niet. Zo zijn er nog een heleboel symptomen die zij niet opmerken.

Een ander ding is als vrouwen zeker weten dat ze niet zwanger zijn. bv. Ze hadden seks met een condoom maar ze weten niet dat die gescheurd is tijdens het vrijen. Dan zouden ze één van die symptomen kunnen zien als iets anders en niet als een zwangerschapssyntoom.

mijn vriendin heeft netzoals mij een spiraaltje, wij worden nooit ongesteld... Naja nooit is een te groot woord... bijna niet, als in 1 keer in het jaar.. Zij was wel plotseling zwanger en kwam ze na 6 maanden achter. Ik denk dat zij het niet wist en daarom ook niet groter/ronder werd... Pas toen ze het wist kwam ze kilo's aan...