hebben mijn vriend en ik een grotere kans dan andere op het krijgen van een kind met het down syndroom?

Maar 4% van de vormen van het syndroom van Down is erfelijk, in principe wordt dat onderzocht na de geboorte dus dat zou je schoonzus moeten weten. Als het wel de erfelijke vorm is heeft zij meer kans op nog een kind met het syndroom van Down, of jij die kans ook loopt ligt aan de vorm en daarnaast is het belangrijk WIE de drager is van de erfelijke vorm (de vader of de moeder, als het bij jou de vader was is er dus geen hogere kans).

Als je niet weet of het om een erfelijke vorm gaat kun je dit laten onderzoeken. Als het een erfelijke variant is en je hebt een kinderwens, kun je de chromosomen van je vriend of eerst van je schoonzus laten onderzoeken.

Meer informatie/bron: http://www.umcn.nl/Zorg/Ziektebeelden/Pages/downsyndroom.aspx

Vergeet niet dat jij altijd ook de kans loopt op de vorm die niet erfelijk is (96% van de kinderen met het syndroom van Down dus).

Mensen boven de 40, alsook mensen met kinderen met syndroom van down in de familie hebben een verhoogde kans. Nog zegt dit niet alles. Ik zal mezelf als voorbeeld nemen: IK kom uit een gezin van drie kinderen. Mijn moeder kreeg mij op haar veertigste. Ik ben behalve eneen beetje prettig gestoord, normaal. Mijn zuster, die werd geboren toen mijn moeder 24 was, was een mongooltje( Syndroom van Down dus)
Ik zou zelf dus een verhoogd risico moeten hebben. Ik heb het niet laten onderzoeken eerlijk gezegd, bij beide zwangerschappen niet. Omdat de onderzoeken ( ik weet niet hoe het nu is, maar destijds wel) een groter risico op een miskraam met zich meebrachten dan dat het kind het syndroom van down zou kunnen hebben.
Mijn beide kinderen kwamen kerngezond ter wereld, hoewel mijn jongste een huilbaby was en mijn oudste het syndroom van Asperger bleek te hebben. Dit kwam via haar vader, Autisme-aanverwante stoonissen zijn namelijk ook erfelijk. Ik vind dat zelf geen stoornis, het kind staat dichter bij de natuur dan menig ander, maar dat even ter zijde... Datzelfde geldt trouwens voor kinderen met het Syndroom van Down. Dus ook al had zo'n kindje in mijn buik gezeten dan had ik het net zo verwelkomd als een gezond kindje.
Ga er maar gewoon van uit det je kindje in orde en gezond is. Er is al genoeg om je druk over te maken en de kans is nihil. Tevens is het een levend wezen, ook al heeft het wat meer verzorging nodig dan een "geZond" kind, het verrijkt je leven ook enorm. Helaas sterven de meesten jong.

Erfelijkheid speelt absoluut een rol, maar vooral omgevingsfactoren spelen mee. Vrouw A heeft zelf downsyndroom. Vrouw B heeft niet eens een verre oom met down. Persoon A heeft een grotere kans op een kind met down.

Zelfde situatie, maar nu met omstandigheden:
Persoon A is begin twintig, eet kerngezond, woont in een schone omgeving en slikt nog geen asprientje als haar hoofd eraf ligt.
Persoon B: is achterin de veertig, kent groente alleen van fotos, woont pal naast een kerncentrale en steekt de ene sigaret aan met de andere.

Genetisch is er niets verandert, maar persoon A staat opeens bovenaan de peilingen.