Is het wel of niet verstandig te slapen op een elektrische deken als je zwanger bent?

Lol, puntje erbij.

Hahahaha+1

Lol +

LOL, +1!

HIHI

Als de vliezen nou breken, komt er dan geen kortsluiting...?

@Rose... Ja dat kan dan weer wel, maar als het kind ongewenst is, dan is dat dan juist een voordeel... Je weet maar nooit...

Postnatale abortus...

Hihi, wat grappig dat dit soort geloof nog zo vaak voorkomt. Als je hierin consequent bent, zijn er zoveel dingen die je tegelijk moet vermijden én juist moet opzoeken, dan word je helemaal gek.

Nee hoor, je wordt er lekker rustig van. Je maakt keuzes wat wel en wat niet.
Alles is energie E=MC (kwadraat), dus gewoon energie... die volgt nou eenmaal de wetten van de energie. Maar ik ben blij je een lach te hebben gegeven. altijd leuk.

Je moet inderdaad keuzes maken. Kies je voor de eeuwenoude wijsheid van de Azteken, of voor de eeuwenoude wijsheid van de Chinezen? Er zijn mensen genoeg die één van beide kiezen, en zich afsluiten voor al het andere. Mij lijkt het beter naar beide te kijken, beide mee te nemen, onze eigen kennis mee te nemen, en je beslissing te baseren op het totaal aan kennis waarover we nu beschikken. Maar inderdaad, het geeft rust als je er één kiest en al het andere buitensluit. Nadeel is wel dat je steeds met die grotere waarheid geconfronteerd zult blijven worden. Zoals nu. En dat kan heel vervelend voelen, want het verstoort je rust. Zoek nieuwe, grotere rust door alle extra's niet buiten te sluiten, maar te omarmen. Daar word je uiteindelijk rijker van.

Ik ben 'eclectischist' , ik ga door veel theorieën en pak wat me uit komt, wat past en laat de rest liggen. Ik weet dat theorieën alleen maar omschrijvingen zijn van wat er is, en een omschrijving dekt nooit volledig de lading. Maar we zullen het er mee moeten doen, anders kunnen onze hersenen er niets mee. Ik ga ervan uit dat als je meer omschrijvingen kent je meer kans hebt dichter in de buurt te komen van wat omschreven wordt. Dus verzamelen maar. De rust van een gevangenis zoek ik niet.

Hmm, ik ga ook door veel theorieën. Ik pak echter niet datgene wat mij uitkomt, ik pak datgene wat het meest waarschijnlijk waar is. Of mij dat nu uitkomt of niet. Ik vind dat wij nederig moeten zijn. Acceptatie van de werkelijkheid is dus belangrijker dan onze voorkeur. Als ik graag wil dat de zon schijnt, maar ik zie stortregen als ik naar buiten kijk, dan gaat die waarneming boven een theorie die zegt dat het eigenlijk een lekker zonnig dagje is. Ook als mij dat niet bevalt. Jouw melding over energievelden doet mij vermoeden dat je inderdaad meer kijkt naar wat je fijn vindt, dan naar hoe het werkelijk zit. Die indruk wordt versterkt doordat je E=mc² noemt, iets waarmee je weliswaar kunt doen alsof je over kennis en wijsheid beschikt, maar wat hier helemaal niets mee te maken heeft.

We kunnen niet bepalen welke theorie meer waarheid "overeenkomt met hoe het is" heeft dan een andere. Simpelweg omdat we onmogelijk kunnen weten hoe het werkelijk zit. En ik denk zeker niet dat ik over kennis en wijsheid beschik. Ik ben slechts een kindje in de grote wereld, en begrijp er bijna niets van. Omdat ik de wereld graag beter wil leren begrijpen pak ik uit de theorieën wat mij past, door te nemen wat past kan ik beter ontwikkelen (je leert een kind ook niet gelijk de grote moeilijke sommen). Later kom ik wellicht weer langs de theorieën en dan zal ik weer andere dingen pakken, namelijk wat dan past.
Zo probeer ik steeds verder te komen.
(Je kunt beter lopen op schoenen van de juiste maat, te grote schoenen kunnen je doen vallen, als je wacht groei je er vanzelf in, ik pak ze wel als ik zover ben) Daarnaast geloof ik theorieën niet, het zijn slechts omschrijvingen, meer niet.
Ik ga ervan uit dat elke theorie z'n waarheden heeft alleen is het afhankelijk van de interpretatie van de theorie of je die vindt. Dat er energievelden (of 1 groot veld) zijn neem ik aan vanwege de vele waarnemingen die anders niet te verklaren zijn. Ook een magneet heeft een sterk veld om zich heen. Dat de wind er is, neem ik ook aan vanwege de waarnemingen, en zwaartekracht, en zo nog wel meer. De wereld is nou eenmaal groter dan wat we kunnen zien.

Zo te lezen moet je heel, heel, heel hoognodig eens de gedachten van kennisfilosoof Karl Popper gaan lezen. Popper ging er ook van uit dat het onmogelijk is om absolute zekerheid te krijgen over de wereld om ons heen. Hij ging er ook van uit dat het wel wenselijk is, een zo correct mogelijke beschrijving te hebben. Hij heeft uitgewerkt hoe wij, ondanks de onzekerheid die er altijd zal blijven, toch steeds dichter bij de waarheid kunnen komen. Stapje voor stapje, in een geleidelijk groeiproces. Precies datgene waar jij naar zoekt dus. Met het belangrijke verschil dat jij je laat leiden door je eigen wensen, terwijl Popper zich laat leiden door de natuur.

Mijn dank voor de tip, ik denk dat mijn man hem wel in de boekenkast heeft staan. Kun je je trouwens wel echt door iets anders laten leiden dan door jezelf? Het zijn toch je eigen neigingen die je laten kijken naar bepaalde verschijnselen en die je bepaalde boeken laten lezen, waardoor je aan het denken wordt gezet. Het is wel jouw tip, maar hij vloeit voort uit mijn antwoord, waarin je het blijkbaar herkende. Ik pak wat me past, niet wat ik wens. Helaas is het niet altijd zo mooi als ik wel zou wensen, maar soms past het gewoon en kun je er niet onderuit.

Je kunt je door meer laten leiden dan jezelf. Niet dat je de teugels uit handen geeft of kunt geven, maar je kunt de omgeving wel mee laten sturen. Over je laatste alinea: wat je past is vaak onbewust wat je wenst. Zo denk je dat je pakt wat je past (utilitair), maar pak je in feite wat je wenst (ik weet niet hoe je dat op z'n mooi zegt ;-) Mijn grote leerproces is geweest dat ik heb geaccepteerd dat je je niet altijd kunt leiden door je eigen wensen, of door wat jou op dat moment goed past, maar dat je je moet laten leiden door de feitelijke situatie. Of je dat nu fijn vindt of niet.

Ik ben met je eens dat je niet tegen de situatie in kan sturen. Ik houd niet zo van veel moeite doen dus ook niet van tegen de stroom in zwemmen. Ik denk dat wat ik pak me helpt met het omgaan met de werkelijkheid. En ik wil wel weten hoe het werkt allemaal, maar als het er op aankomt blijkt altijd iets (een idee of beeld) naar mij toe te komen wat me helpt met de harde werkelijkheid om te kunnen gaan. En ik vind dat eigenlijk een prima gebruik van theorieën en verhalen, en ik zal dus ook geen idee buitensluiten (ook de energievelden niet of dat alles in je hoofd door jezelf gecreëerd wordt), als die me helpen beter met situaties om te kunnen gaan. Me een handvat geven.

Zoals je het nu beschrijft, klinkt het als een overlevingsstrategie. Alsof de werkelijkheid soms te hard is om te accepteren, omdat je dat niet aankunt. Dan pak je maar datgene dat op je pad komt en dat jou bevalt, zodat je de harde werkelijkheid niet onder ogen hoeft te zien. Ik zou dat niet kunnen. Ik heb liever een werkelijkheid waar ik van baal, waar ik misschien triest van word, dan de schijnvrolijkheid van een zelfgemaakt wereldje.

Je leeft niet in de werkelijkheid maar in jouw interpretatie ervan, jouw verhaal.
Ik heb geprobeerd mijn visie uit te leggen blijkbaar is dat niet gelukt. Jammer. Ik stop er mee het is zo wel genoeg geweest.

Ik begrijp jouw visie. Ik zie daar een aantal fikse zelfbeperkingen in. Ik heb je een bredere blik aangereikt. Zo te zien ben je daar nog niet klaar voor. Maakt niet uit, je hebt hopelijk nog vele gezonde jaren voor je, dus nog een heleboel tijd je open te stellen. Maar niet voordat je daar klaar voor bent.

Citaat:
'Ik pak echter niet datgene wat mij uitkomt, ik pak datgene wat het meest waarschijnlijk waar is.' Je moet natuurlijk wel telkens opnieuw dat wat je tijdelijk voor waar aanneemt opnieuw onder de loep leggen (zie ook Lakatos en Kuhn) Bovendien kan per situatie verschillen wat het meest waarschijnlijk waar is, denk bijvoorbeeld aan het dubbele karakter van het licht. Wat ik wel mooi vind is de kracht die je hebt om te zeggen 'ik ben het niet met je eens, maar ik ben er van overtuigd dat je mettertijd de juistheid van mijn standpunt zal in zien'. Erg zelfverzekerd, heel goed! Wie niet twijfelt, denkt niet (vrij naar Descartes)

Mooi gezegd, rose. Je moet inderdaad continu blijven twijfelen, continu alles onder de loep leggen. En accepteren dat je zou kunnen ontdekken dat datgene wat je voor waar hield, toch onwaar blijkt te zijn. Dat is nu precies de centrale stelling van Popper! Bij het licht hebben we ontdekt dat licht "duaal" is, zoals we dat noemen. Licht is zowel golf als deeltje, beide tegelijk. Dat betekent echter niet dat soms het ene, soms het andere waar is. De achterliggende waarheid is die dualiteit, die we inmiddels prima kunnen beschrijven. Dat licht zich in de praktijk nu eens meer op de ene manier manifesteert, nu eens meer op de andere manier, doet niets af aan die achterliggende waarheid. Dat vind ik nu het mooie: hoe meer je ontdekt, hoe breder je perspectief wordt. Ook belangrijk: een nieuwe ontdekking betekent niet automatisch dat de voorgaande kennis onwaar is. Soms wel: de ontdekking dat de aarde rond is, leidde ertoe dat de stelling dat de aarde plat is, een onwaarheid werd. In het geval van licht leidde de nieuwe ontdekking ertoe dat de oude kennis een onderdeel werd van de nieuwe kennis. De oude kennis bleef waar, maar werd ingebed in een groter geheel. Hetzelfde geldt voor de wetten van Einstein en die van Newton. De wetten van Newton gelden nog steeds, maar die van Einstein zijn, zeg maar, overkoepelend. Mooi hè!

Tja, Cryofiel, het is niet altijd even eenvoudig. Ik denk eigenlijk niet dat het 'duale karakter' van het licht de achterliggende waarheid is. De manier waarop wij de werkelijkheid beschrijven heeft niet noodzakelijkerwijs met waarheid van doen. Het zou goed kunnen dat licht noch deeltjes noch golf is. Toch? Het is gewoon zo dat we twee verschillende beschrijvingen nodig hebben om het gedrag van licht te beschrijven. Je moet natuurlijk wel altijd elke theorie als metafoor blijven zien. Oude kennis was dan ook niet 'waar' in de gangbare betekenis, maar tijdelijk 'geldig'. Nieuwe kennis trouwens ook. Zeg maar kennis in het algemeen. Of beter gezegd: theoriën zijn niet waar, maar geldig. Kennis is eigenlijk een heel ander fenomeen. En nee, de wetten van Newton zijn niet meer overal geldig. Dacht ik toch. Waar ik het wel mee eens ben is dat de ontdekking van een nieuw deeltje weinig zegt over de versheid van eieren...

Een theorie is inderdaad "slechts" een beschrijving van de werkelijkheid. Het is niet de werkelijkheid zelf. Het is wel voor ons het hoogst haalbare. *Hoe* we dat hoogst haalbare het best kunnen bereiken, wordt door Popper beschreven in zijn boeken. Voor licht hebben we inmiddels één beschrijving. Die beschrijving omvat beide karakters van licht, plus een beschrijving van hoe het licht zich aan ons zal voordoen in de gegeven situatie. Deze beschrijving van licht is zogezegd juist, omdat alle bekende eigenschappen van licht erin aan bod komen. De beschrijving voorspelt ook hoe licht zich gedraagt in omstandigheden waarin we dat nog niet hebben geprobeerd; tot nu toe zijn al die voorspellingen juist gebleken. Daarom zeggen we dat deze beschrijving juist is. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat we morgen een situatie ontdekken, waarin de werkelijkheid anders blijkt te zijn dan onze beschrijving ons vertelt. In dat geval is de beschrijving kennelijk niet goed genoeg. Wanneer dat gebeurt, gaan we op zoek naar een andere beschrijving. Die moet precies overeenkomen met de huidige beschrijving voor alle situaties die we al kennen, én overeenkomen met de geziene werkelijkheid in deze nieuwe situatie. Lukt dat ons, dan hebben we een nieuwe beschrijving gevonden die *beter* is dan de vorige. Op die manier worden al onze beschrijvingen van de werkelijkheid stapje voor stapje een beetje beter. Het is een langdurig proces, maar de enige methode die we kennen.

Het denken van Popper ben ik wel mee bekend. Blijkbaar is mijn kennis van de natuurkunde inmiddels achterhaald. Kan best. Leg dat eens uit, van het deeltjes/golf model. Of, nee, daar maak ik wel een vraag van....