ik een vrouw van 30,gelukkig getrouwd,wil kind(eren)later,door een slecht verleden(verwaarlozing, misbruik)vraag ik me af,of ik goede ouder kan zijn?

Je zult altijd met die vraag blijven zitten, totdat je de beslissing neemt en gaat proberen zwanger te worden....
Ik begrijp je twijfel en angsten heel goed!
Wat je zou kunnen doen, is een afspraak maken met een psycholoog (via de huisarts) en al je vragen en problemen goed doorspreken.
Hij/zij is de enige, die je persoonlijk gericht kan helpen alles te ordenen, waardoor je een gefundeerde beslissing kan nemen.

Toegevoegd na 48 seconden:
Heel goed, vind ik, dat je hierover nadenkt!!!

Zoals de ouden zongen , piepen de jongen. En als daar geen kern van waarheid in zat, zou het geen spreekwoord zijn.

Maar dat betekent niet dat een slechte jeugd garandeert dat jij je kinderen ook een slechte jeugd gaat geven. Integendeel. Je weet juist waar je valkuilen zitten, en waar je op moet letten, en wat je beslist wel en niet moet doen.

Anderzijds is het voor het hebben van kinderen heel erg belangrijk dat je goed en stabiel in je vel zit ; het is geen speelgoed, en al helemaal geen experiment. Van het grootste belang is dus dat jij je verleden goed hebt verwerkt, jezelf hebt geaccepteerd en hulp hebt gezocht bij problemen die je nog hebt. Perfect is echter niemand ; je mag best wat zwakke plekken over houden waar je dan alert op kunt zijn, hulp bij kunt inschakelen of gewoon kunt accepteren dat ze er zijn.

Liefde is het allerbelangrijkste dat je je kinderen moet bieden, ook als je niet 100 % van de tijd 100% de perfecte ouder kan zijn. Wie is dat wel ?? Ik heb er nog nooit een ontmoet tenminste.

Ik ken natuurlijk je verleden niet - niet meer dan je hier opschrijft - maar als je daar zelf al ee nflink stuk van verwerkt hebt, is je valkuil NIET dat jij je kinderen zult verwaarlozen of (laten) misbruiken, maar eerder dat je ze zult verstikken of overbeschermen. Als je omgeving maar vooral ook jijzelf daarvan bewust bent, moet dat echter te overkomen en vooral te bespreken zijn als het zich voordoet.

Heb je het gevoel dat je over het algemeen sterk in je schoenen staat en kunt doen wat nodig is om een dergelijk grote taak op je te nemen, dan zie ik niet waarom dat niet zou kunnen. Ben je echter heel erg labiel en onzeker, met veel psychische issues, dan is het zowel voor jezelf als voor de eventuele kinderen vermoedelijk beter als je die beker aan je voorbij laat gaan. Het is tenslotte ook niet alleszaligmakend en altijd leuk. Praat er desnoods nog eens goed over met deskundigen (psycholoog, huisarts, maatschappelijk werk en...moeders !) .

Juist door de ervaringen, die jijj in je jeugd hebt opgedaan, zul je ongetwijfeld het besluit hebben genomen, dat doe ik mijn kinderen later nooit aan!
Volgens mij wordt ji met de juiste partner een goede en liefhebbende moeder!

Hallo,

Ik zou je aanraden om eens een familie opstelling te doen. Dit houdt in dat je kan loskomen van je familie patronen die zich gedurende vele generaties hebben opgehoopt.

Het feit dat je ervaring hebt wat het betekend om je kinderen te verwaarlozen, kan ook inhouden dat je net heel goed weet wat een kind nodig heeft in de kern.

Hopelijk heb je hier iets aan.

Ik denk dat jij een hele goede moeder kan worden. Jij weet als geen ander wat jij hebt gemist en kinderen nodig hebben.
Er is een KOPP ouderschapscursus. Deze ouderschapscursus is een ondersteuningsgroep voor ouders of verzorgers van wie één van beiden psychiatrische of verslavingsproblematiek heeft. Hier leer je o.a. om te gaan met jouw eventuele moeheid en frustratie t.o.v. je kinderen en je grenzen stellen. Ik ben vroeger depressief geweest en heb heel veel aan deze cursus gehad.
Daarnaast kun je in een moeilijke periode altijd preventieve ondersteuning vragen via maatschappelijk werk of jeugdzorg.
Via een vrijwilligersorganisatie kun je ook een maatje vragen, bijvoorbeeld een moeder van je eigen leeftijd waarmee je ouderschapsproblemen kunt bespreken.

Als je bang / onzeker bent m.b.t. het zijn van een goede moeder, dan zou je een maatschappelijk werk(st)er in kunnen schakelen, die jou een handje helpt / begeleidt bij de opvoeding van de kinderen. Je kunt dan met haar (ik ga er even vanuit dat je een voorkeur voor een haar hebt) van gedachten wisselen over je onzekerheden en zij kan je helpen dingen op een juiste manier aan te pakken.

Het feit dat je er al bij stilstaat maakt jou al een goede ouder. Je hebt bovendien veel mensen in dezelfde situatie als jij, meer dan je denkt. Daarom zeg ik ja, want zo's ouder als jij ben ik ook en ik ben ernstig mishandeld, sexueel lichamelijk en geestelijk. En m,ijn kinderen, ik heb twee dochters, vinden mij de liefste mama van de hele wereld. Ze doen het goed op school, en zijn heel bijzondere kinderen en ik ben apatrots op ze. En is het mij allemaal aan komen waaien? Nee, maar bedenk dat je er niet alleen voor staat.
Weet wel dat wanneer je aan kids begint je veel vrijheid kwijt bent en wanneer je pannetje overkookt je je niet altijd kunt terugtrekken. vind daar eerst een manier voor en dan komt het allemaal wel goed met jou.

Het feit dat je nu al zo goed aan het eventuele kind denkt, neem ik aan dat je er juist wel goed voor zal zijn.
Omdat je man er ook niet aan twijfelt, denk ik dat het goed zal gaan, maar ik zal voor de zekerheid eens een gesprek aangaan met een dokter of psycholoog.
Ik krijg het gevoel dat jij juist een goede moeder zal zijn !

Het is voor niemand een makkelijke opdracht om kinderen groot te brengen op een wijze die men zelf als bevredigend kan ervaren.
Als daar nog eens bijkomt dat je nog niet in balans bent met jouw eigen innerlijk kind (of hoe je dat onzichtbaar onzeker wezentje in jezelf ook wenst te noemen) dan heeft twijfel nog meer impact.
Het is net omdat jouw ouders dat maar al te goed beseffen dat ze jou voor dat gevoel van 'geen goede ouder zijn' willen behoeden. Ze willen jou dus dat kind krijgen niet misgunnen maar ze willen jou het soort onmacht en verdriet dat hen ten deel is gevallen, besparen. Begrijp je het verschil?

Het volstaat blijkbaar niet dat jouw man of wie dan ook gelooft dat jij een goede moeder zal zijn.
Het is een must dat jij je eerst stukken beter in je vel leert voelen vooraleer jij jouw hormonenhuishouding alweer overhoop laat halen vanwege een zwangerschap.

Wat belet jou om samen met jouw man een praktijkgerichte cursus te volgen waarbij je via eenvoudige mentale oefeningen jouw brein anders programmeert. Met anders programmeren bedoel ik dat je het negatieve zelfbeeld, dat jij onder invloed van jouw omgeving van jezelf hebt gevormd, bewust wijzigt naar een constructief/positief zelfbeeld.
Het helpt om met nieuwe mensen op te trekken die jouw talenten sterker in de verf zetten, mensen die jou helpen om het allerbeste uit jezelf te halen. Herhaal wat ze zeggen en geniet ervan.

Vaak kan het noodzakelijk zijn om de bezoekjes aan jouw ouders (of andere mensen die jouw zelfbeeld laag houden) even af te bouwen of zelfs tijdelijk stop te zetten omdat zij anders jouw nieuwe constructieve gedachtenpatroon weer overschrijven met het oude negatieve gedachtepatronen en aanvankelijk zal jij nog niet sterk genoeg zijn om daar assertief tegenop te kunnen, begrijp je?

Met het beeld dat jij nu van jezelf schetst is het inderdaad een dubieuze kwestie om een kind te willen, op dat vlak hebben jouw ouders overschot van gelijk. Echter, jouw ouders hebben vermoedelijk geen flauw idee hoeveel ervaringsdeskundigen er efficiënte begeleiding kunnen bieden via cursussen/workshops waardoor je op relatief korte tijd als herboren door het leven gaat.

Geef jezelf nog minimum 1 á 2 jaar de kans om aan jezelf en jouw zelfvertrouwen te werken. Het is dan heus nog een hele mooie leeftijd om met heel veel liefde aan die liefdes baby te beginnen.

Geniet élke dag opnieuw met volle teugen van van jouw man en dat goede hart van jou ;-)

Liefs en succes ermee!

Zeker. Ik heb ook een heel erg verleden gehad en heb dat kunnen doorbreken naar mn dochter toe. Moet wel zeggen dat ik een therapie gevolgd heb toen ze klein was om de zwaarste emotie eraf te werken. dat heeft me echt geholpen ik had geen neiging om de verwaarlozing, mishandelingen en misbruik door te geven (wat je vaak ziet gebeuren bij slachtoffers). mn dochter is gekoesterd en we hebben een enorm sterke en goede band.
dus doe maar hoor, zwanger worden, maar laat je wel begeleiden zou ik adviseren....

"Ik twijfel hierover. Ben zowiezo erg onzeker".
Dit is je probleem!

Ik zal je een soortgelijk antwoord geven als ik op deze vraag heb gegeven: http://www.goeievraag.nl/vraag/negatief-zelfbeeld-zelfverzekerd-onmogelijkheid.327808

Die onzekerheid komt uit jezelf. Jij bent het zelf die je zelf onzeker maakt.
Want jij WEET ZEKER, dat jij onzeker bent. Dus terwijl jij zo onzeker bent, heb jij een hele grote kracht in je zitten. Alleen zet jij zelf die kracht in om je nog onzekerder te maken.

Ik weet zeker, dat als jij elke opvoed situatie aan jezelf voorlegt, dat jij daar een hele wijze oplossing voorhanden hebt. Die schud jij gewoon uit je mouw, want je weet wat niet goed is (dat is je voorbeeld uit je eigen jeugd) en je weet hoe je het wel zou willen doen (dat is hoe jij het liefste je eigen jeugd wel zou hebben willen beleven).

Door je opvoeding, zit je hart als vanzelf op de goede plaats. Je kunt het niet fout doen! Want alles wat je zult doen bij het opvoeden, zal je doen vanuit de pure liefde die je zult hebben voor je kinderen. Je man weet dit, die ervaart dit zelf!

De enige die jouw in de weg zit ben je zelf. Jij bent je eigen martelaar.

---

In de zin: "Ik kan dit niet", zit een enorme zekerheid, de zin is heel stellig.
Maar de zinnen: "ik denk dat ik dit niet kan" of "ik denk dat ik dit kan", zit een meer onzekerheid, maar die zinnen zijn ook zodanig afgezwakt dat je het wel gaat proberen.

Dus ga niet deze zin tegen jezelf zeggen: "Ik zal geen goede moeder zijn". De kracht van je zekerheid, maakt het onmogelijk voor je.
Zwak het liever af, of buig die kracht om naar: "ik zal een goede moeder zijn". Die heeft dezelfde zekerheid die in jou zit.

Jij bent helemaal niet onzeker!. JIJ BENT HEEL ZELFVERZEKERD!

Ik denk dat iedere aanstaande ouder in meer of mindere mate onzeker is over zijn ouderschapskwaliteiten.
Verder ben ik het met de anderen eens dat het al heel goed is dat je daar mee bezig bent en het anders wil doen dan je zelf hebt ervaren.
Toch kan een vorm van therapie heel nuttig zijn, omdat het voor de opvoeding toch wel heel belangrijk is dat je stevig in je schoenen staat. Dit is althans mijn ervaring.

Wat ik je wil adviseren is , ga eerst je leven (de impact van je verleden )op orde brengen .

die mogelijkheid heb je nu .het wordt lastiger omdit aantepakken met een kleintje .

je psyche wordt enorm getest ener wordt veel van je en je omgeving gevraagd .
wanneer je een moeder bent met een nare verleden.


Zorg datje met 2 benen op de grond staat en enigzins weet wie je bent .

dit is wat ik je van harte gun !