Wat zou je doen als je partner onvruchtbaar blijk te zijn?

In dat geval net als bij de bus: Er komt zo weer een nieuwe langs.

Gewoon nog bij haar blijven.
Kan ze toch niets aan doen.
Zo laat je ook zien dat je elkaar trouw blijft in moeilijke en zware tijden.

Dat lijkt mij mede afhankelijk van jouw kinderwens. Voor de ene is die sterker dan al het andere. Bij twijfel....gewoon lekker van elkaar blijven genieten

Dat zou verder niets veranderen!
Mochten we graag kinderen willen dan zouden we moeten nadenken over een andere manier om kinderen te kunnen krijgen.

Niets, ik wil geen kinderen.

Als ze daarachter komt nadat ze 60 wordt, dan is er toch niets aan de hand...

Het ligt er maar net aan wat je plannen waren en op het tijdstip van de conclusie... Voor de een zou het een reden kunnen zijn om te scheiden, voor de ander zou het slikken zijn of juist een opluchting...

Maar het is persoonlijk...

Misschien zouden we besluiten om een kindje te adopteren.
Of een kindje te krijgen via een donor.
Of zouden we besluiten om geen kindje te krijgen en daar vrede mee hebben.

Voor mij persoonlijk zou het in ieder geval nooit een reden zijn om een levnspartner te verlaten.

De wereld staat of valt namelijk niet bij eenkind, hoezeer mensen die last hebben van hun biologische klok dat ook denken...

dat lijkt mij een vrolijk geval van joepie! ik wil niet meer kinderen dan ik al heb dus dat is dan mooi...

Niets wat mij betreft...

Niets, gaat het om je partner of het onvruchtbaar zijn??
Ook zonder kinderen is er een leuk leven mogelijk met partner..

Maar ja, het is een zeer persoonlijke keuze. Ik heb geen stringente kinderwens en je kunt nog kiezen voor donorschap, adoptie etc, etc

de pil weggooien

Oeps, naar de krant denk ik, dan heb ik geen idee van wie onze kinderen zijn....Ik heb toch echt alleen met hem.....misschien een nieuw wonder. Maar even serieus, daar kun je alleen op antwoorden als je het werkelijk overkomt, je hebt dat antwoord niet in 1 dag, vaak gaan daar jaren overheen en is het een heel proces, gelukkig heeft het lot voor ons anders beslist.

Sommige dingen zijn terugkerend. Bijvoorbeeld de reden waarom je het al verschillende keren hebt uitgemaakt. Of waarom je het niet bevalt op je werk.

Vraag tegen jezelf of je dit al herkent van een vorige relatie of dat je denk dat een volgende relatie ook een soortgelijk probleem zal kennen.

Als dat het geval is, dan zal je het waarschijnlijk telkens aantrekken. Dan kan je beter blijven om te kijken of je dat in deze periode kan oplossen. Dan is het ook geen reden meer op weg te gaan (om te vluchten).

Ha, die Babyfaced;

Wij zijn drie jaar aan het oefenen en dokteren geweest voor mijn vrouw zwanger werd en aangezien de 'oorzaak' waarschijnlijk bij haar lag hebben wij een en ander natuurlijk uitgebreid besproken. Wat ik voor mijn vrouw voel verandert niet door iets wat er met haar lichaa aan de hand zou zijn. Wij hadden dan ook al uitgemaakt dat indien kinderen bij ons niet langs natuurlijke weg zouden kunnen komen wij dan aan adoptie zouden gaan werken. Als de liefde en de kinderwens groot genoeg zijn is dat toch de mooiste oplossing, niet?

Twee kinderen verder voor mij nog een zuiver theoretische vraag, maar in dat geval zou ik proberen langs andere weg mijn kinderwens te vervullen , en bij voorkeur een niet al te medische ; tenslotte hebben we op deze wereld niet bepaald een kindertekort, maar wel een tekort aan toegewijde ouders.