ik ben 4 weken zwanger maar ben heel bang voor een miskraam is dat normaal??

Dat is heel naar voor je,
het zou fijner zijn als je al een beetje kon genieten
dat je er rekening mee houdt is wel logisch hoor, maar t moet niet gaan overheersen.
Bovendien ben je hormonaal ook aardig "door de war"
ook n toppertje voor je stemmingen

ik zeg alvast zachtjes: gefeliciteerd met je zwangerschap

Ja, dat is heel normaal. Veel vrouwen zijn, zeker de eerste periode van de zwangerschap, bang voor een miskraam. Je voelt je kwestbaar en onzeker. Het kindje in je buik is ook nog zo klein!
Ikzelf durfde de eerste 3 maanden amper iets te doen uit angst voor een miskraam. Maar het ging over en daarna had ik een geweldige zwangerschap.
Als ik jou was, zou ik alvast een afspraak maken met de verloskundige en haar vertellen over je angst. Ze kan je misschien geruststellen. Of anders bel je je huisarts.
Praat hierover ook met andere vrouwen! Ik zie dat je via de "zwanger-startpagina" je vraag stelt. Ik hoop dat je via die site veel reacties krijgt van vrouwen die zich net zo voelen of gevoeld hebben als jij. En via deze site natuurlijk, er zijn genoeg moeders hier.
Veel sterkte!

Net zo normaal als de angst die velen hebben om in een vliegtuig te stappen, bang dat er iets gebeurt, terwijl het in de meeste gevallen gewoon allemaal goed gaat.
Maar omdat je weet dat het ook mis kan gaan, blijft dat in je gedachten rondspoken. Hopelijk kun je die negatieve gedachten omzetten naar de postieve kant van zwangerschap. Zeker als er helemaal geen aanleiding toe is om aan zulke dingen te denken.

Ja, dat is heel normaal, net zo als (helaas) een miskraam in de eerste drie maanden heel normaal is. Je hoort er bijna nooit iets over, tot het je overkomt, en dan blijkt ineens bijna iedereen in de omgeving er wel direct of indirect ervaring mee te hebben. Blijkbaar is het niet echt een gespreksonderwerp. Als je daarna een goede zwangerschap hebt, is de miskraam al snel op de achtergrond verdwenen, en is het kindje zelf gespreksonderwerp nummer één, en met zwangere vrouwen praat je er normaliter niet over.

Gelukkig gaat het in de meeste gevallen gewoon wel goed; die moeilijke eerste periode zul je gewoon door moeten komen. Als het gebeurt gebeurt het, je kunt er vrij weinig invloed op uitoefenen, en als het een miskraam is, betekent dat in de regel dat er iets niet goed was met de vrucht / het kindje. Je weet dan in elk geval dát je zwanger kunt worden, wat al een heel belangrijk voordeel is.

Probeer gewoon vertrouwen te hebben in je lichaam, en ook van die eerste maanden al een beetje te genieten. Met de tijd verdwijnt die angst, maar dan komt er vast wel weer een andere voor terug ;-) - zwangerschappen zijn nu eenmaal bijzondere gebeurtenissen waarbij heel veel mis kán gaan, al gaat het, nogmaals, meestal goed, dus een beetje gezonde angst of ongerustheid hoort er ook bij. Een béétje. Het moet natuurlijk niet je hele roze wolk overschaduwen. Praat er dan ook zeker over met andere mensen, maar ook met je verloskundige (al is 4 weken nog een beetje erg vroeg voor een verloskundige, je kunt vast al wel je ei bij haar kwijt als je je echt zorgen maakt. )

ja het is heel normaal. zwanger zijn is het meest dierbare wat je ooit zal kennen. buiten het kind straks zelf natuurlijk.
als je baby geboren word ben je weer bang voor hele andere dingen. wiegendood bvb. dat komt door je hormonen ect.
je kind (zwangerschap) is het meest dierbare wat je heb.... maar nu val ik in herhaling. straks als je 1 weken bent en dus de 1e 3 maanden voorbij zijn zal je je wat zekerder voelen.

gefeliciteerd. en succes.

Zwanger zijn is heerlijk, een miskraam, het is niet meteen het eerste waar je zou moeten denken, maar het kan wel.
Het is absoluut niet ongewoon om die angst te hebben, anderzijds dacht ik bij mijn eerste zwangerschap absoluut niet aan die mogelijkheid.
Maar alles wat je dierbaar is, maakt je kwetsbaar dus ook dit nieuwe prille leven in je buik, roept de angst op het te kunnen verliezen.
En zo zul je overgaan van de ene naar de andere angst, want er kan inderdaad zoveel mis gaan in alle denkbare stadia en later ook als je kindje er is. Deze angsten moet je niet afwijzen, maar laat ze ook geen hoofdrol gaan spelen.
Maar zeker een zwangerschap in het beginstadium loopt het risico vaneen miskraam.
Toch moet je genieten van het unieke wat je nu ervaart, zonder je al teveel te focussen op de angst van een miskraam.
Probeer als je je verder goed voelt te genieten van deze prachtige nieuwe ontwikkeling in je leven. Je lichaam en je geest zullen zich dan ontspannen en dat komt je zwangerschap zeer ten goed!
Veel geluk en succes met alles wat komen gaat!

Natuurlijk is dat normaal. Waarschijnlijk ongegrond en onnodig, maar dat is een ander verhaal.
Ook hoef je je niet verplicht tevoelen om de zwangerschap al iets fantastisch en heerlijks te ervaren.
Ikzelf vond het vreselijk om zwanger te zijn en kan me ook ontzettend ergeren aan al die vrouwen die zwanger-zijn als het summum van vrouw-zijn vinden.

Ja, het is normaal. Nee, het is niet wenselijk om je zo te voelen.
Als je echt het idee hebt dat er iets mis is, ga dan naar de dokter of een meer anonieme hulp.