Zwanger wat nu?

Als ik in jou situatie zou zitten hoe moeilijk het ook is, weetje.. Zou ik me zelf gewoon nog steeds boven de roze rode gele en groene wolken houden. Het is uiteindelijk jou leven. Jou baby jou kind jou buik! En ik weet honder procent zeker dat je het op een of ander manier financieel zeker wel kunt redden want je woont in nederland.. Als je vriend achter je staat en jij ook zeker bent van je zaak. En als je niet het geboel hebt dat je kleine zoon f dochter in je buik je toekomst Zal belemmeren omdat je nog plannen hebt moet je het gewoon houden. Want je hele echtje hele leven zal veranderen

Eerst zou ik even goed nadenken of je dit kindje wilt. Goed nadenken of jij dit aankunt. Mocht bijna iedereen je in de steek laten. Kun jij je dan alleen redden met een kindje? Sta jij sterk genoeg in je schoenen? Denk daar eens over na.
Vervolgens als je zeker weet dat je het kindje wilt houden, zul je toch moeten nadenken over de vragen die ze je stellen. Of je relatie stabiel is, waar het kindje moet gaan slapen, etc. Ze vragen dit niet voor niets. Het is gewoon heel belangrijk om te weten. Maar doe het stap voor stap.
Schrijf het stap voor stap op. Denk er goed over na en praat er over met je ouder en je vriend.
Heel veel succes!

Ga hulp zoeken. de sociale dienst kan je het adres geven van een instantie die er speciaal is voor jonge vrouwen in verwachting. Zij kijken neutraal naar de feiten, en kunnen je helpen de zaken op een rijtje te zetten. Ze zullen je nergens toe dwingen, alleen proberen te helpen (n baby hoeft trouwens nog geen eigen kamer, kan best bij de moeder slapen)

wat nu overheerst is paniek. zowel bij jou, als bij je vriend, ouders, etc.
dat moet eerst even bedaren/ bezinken.
je schrijft niet hoelang je precies zwanger bent, maar als je nog maar net overtijd bent, heb je nog best even tijd om alles even rustig op een rijtje te zetten en een beslissing te nemen.
uiteindelijk is het heel belangrijk dat je een keus maakt, waar je zelf voor 100% achter staat.
uit ervaring weet ik dat er voor de praktische zaken eigenlijk altijd een oplossing te vinden is.
wat mij erg geholpen heeft, is het contact met siriz.
dit is een organisatie die je kan begeleiden bij een ongeplande zwangerschap.
ze bieden je evt. een keuzegesprek aan (wel of geen abortus) en verlenen ook hulp ná een abortus, of kunnen je begeleiden als je er voor kiest om het kindje te houden (zelfs tot één jaar na de bevalling).
ik hoop voor je dat je tot een goede beslissing zult komen en dat je, hoe dan ook, steun krijgt van je omgeving!

Hoi Daisy,

Gefeliciteerd!

Zo, dat hebben we gezegd. Nu even .. Je familie heeft natuurlijk OOK gelijk. Jij OOK. Jij bent er blij mee. Maar denk je wel na over de komende 18 jaar? Want kijk naar jezelf: 18 jaar is het minimum dat je hier veel energie in moet steken. Als jij denkt dat jouw vriend zo lang mee gaat, en je dit echt wilt, moet je na gaan denken over de vragen die je ouders gesteld hebben. Als je niet denkt dat je de relatie zo lang wilt houden.. Dan moet je nadenken over alleenstaand moederschap.

Ik ben het met je eens dat een abortus een eenvoudige weg lijkt. Maar verkijk je daar ook niet op. Wel is het zo dat je dan in ieder geval voor de komende jaren nog meer keuzes open laat. Je moet er echter wel zelf mee kunnen leven.

De enige goede tip die ik kan geven, is dat je het samen met je vriend moet uitzoeken. Het is jullie leven, het is jullie kindje-in-wording, en jullie moeten er samen de schouders onder zetten om er wat moois van te maken. Of niet. En dan is het ook jullie keuze. Sterker nog: uiteindelijk komt het grotendeels op jou aan. Jij draagt het kindje. Als jouw vriend een echte man is, steunt hij je door dik en dun. Je bent 20, dus volwassen, en dus kun je ook volwassen beslissingen nemen en de consequenties van je eigen gedrag overzien.

Die vragen die mensen je stellen, zijn om je bewust te maken van wat er allemaal op je af komt. En op al die vragen zul je een antwoord moeten gaan zoeken. Ondertussen mag je best op die roze wolk blijven zitten, maar roze wolken brengen je niet ver. Er is werk aan de winkel, er zijn beslissingen te nemen en er is een toekomstplannetje te maken.

Succes er mee! En tussen de bedrijven door is er gelegenheid genoeg om te genieten.

Toegevoegd na 36 minuten:
Oh, en over je toevoeging: Je weet nooit zeker of je er helemaal klaar voor bent. Maar waarom zou je het zeker moeten weten? Je doet gewoon je stinkende best. Zo doet de mensheid dat al miljoenen jaren, met wisselend succes. Het gaat jullie vast lukken.

Het is jullie kindje en ook jullie beslissing als jullie het wel zouden houden. Natuurlijk komen er vragen hoe het straks verder moet, maar uiteindelijk zijn jullie samen en maken jullie samen uit of jullie het aan kunnen om het kind op te voeden. Ook als je vriend het niet ziet zitten en jij wel, ben jij nog altijd de persoon die het laatste woord heeft. Ken genoeg moeders die op jouw leeftijd een kindje kregen en met steun van de familie moet het zeker wel lukken.
Laat je niet ompraten, jij bent de baas over eigen buik!
Sterkte!

ikzelf ben ook onverwacht zwanger geraakt met me man ,dat was een 1 eiige tweeling , tuurlijk schrik je maar er was bij ons geen twijfel om het stop te zetten , kijk je kan heel veel spullen kopen via marktplaats . en kleertjes bij de zeeman of iets dergelijk zijn ook niet duur , maar wat wil JIJ .
als je zou werken dan kan je het kindje naar een kinderdagverblijf brengen , maar dat moet je ook maar willen , tuurlijk zal het zwaar zijn maar je krijgt ook liefde , veel liefde terug , en ik vind dat je vriend ff wel iets meer duidelijk mag zijn , het is van jullie samen en hij was er ook zeker bij toen het kindje gemaakt werdt

tja gelukkig heb je negen maanden om aan het idee te werken.

maar er moet heel veel geregeld worden.
ga gewoon om de tafel zitten en maak een plan

Als jullie beide werken is er in elk geval geld dat scheelt al

Je kunt nu nog niet misselijk zijn van de zwangerschap. Dat is alleen van de opwinding en de zenuwen. Het is logisch dat je familie je van je roze wolk aftrapt want de vragen die ze je stellen zijn zeer concreet en daar moet binnen 9 maanden een antwoord op komen. Veel tijd om alleen maar te dromen heb je dus niet; die maanden vliegen zo voorbij en je hebt heel wat te regelen als je het kindje houdt. Als jij geen abortus wilt moet je het ook zeer beslist niet doen, wat anderen daar ook van mogen zeggen. Je zou er de rest van je leven grote spijt van hebben als je je nu laat dwingen. Dus hup, aan de slag; plannen maken!

Wat wil jij en je vriend,willen jullie de verantwoording wel saampjes aan ?
En als je vriend dat niet wil,wil je het alleen doen,en hoe ga je dat doen ?
Het is niet zozeer wat anderen er van vinden,ze kunnen je adviezen geven,goed bedoeld,maar uiteindelijk beslis jij en evt.je vriend hier in samen,het is jullie kindje,jullie verantwoordelijkheid,het is veel aanpassen aan een nieuwe situatie,maar als je het echt wil,en jullie kindje is welkom,dan ga ervoor,praat er met iemand over die niet te kort met zijn gevoel bij jullie staat,bv arts of vroedvrouw,praat er samen met je vriend over,zorg dat je 100 % achter je eigen beslissing staat,want dan heb je er ook vrede mee,en kun je ook voor 100 % evt.voor je kindje er zijn,en zul je een lieve en goede mama zijn,maar als de tijd nu nog niet rijp ervoor is,heb je wel die beslissing weloverwogen genomen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht,hoe die ook mag uitpakken.

Hoi Daisy,
Tja, wat zal ik zeggen. Toen mijn moeder zwanger was van mij, zaten mijn ouders in net zo'n situatie als jij nu. Ik mocht komen en heb een hele stabiele en goede jeugd gehad. Mijn ouders hadden het niet makkelijk, maar waren heel dapper en zijn er samen -hoewel ieder op zn eigen manier- voor gegaan. Zeker in het begin (met hun eerste huis enzo) zijn ze flink geholpen. Hoe is dat in jouw situatie? Mocht jij ervoor kiezen, kum jij dan rekenen op je vriend en de steun en hulp van je ouders etc?
Vwb abortus, het is een oplossing toch hoor je vaak de spijt-verhalen. Hoewel ik me ook besef dat dit natuurlijk de verhalen zijn die naar buiten komen.

Sterkte meid!

Na 21 dagen begint het hartje te kloppen van een baby.wat je zegt klopt helemaal het is een Makkelijke uitweg voor op dit moment als je een abortus pleegt, maar let wel op dat je er later ook geen schuldgevoel bij krijgt.. Het belangrijkste is dat mensen achter je staan, dan kom je er ook financieel uit.. Ik wens je heel veel sterkte!

Ga ervoor zou ik zeggen.
Geen abortus, je kan het vast wel aan.
Veel vrouwen hebben het gekund dus waarom jij niet?

Je hebt je keuze al gemaakt, en als je daar 100 % achter staat, en je vriend ook, dan is dat de beste keuze geweest.

Je hebt tenslotte nog bijna negen maanden om aan het idee te wennen en je er verdder op voor te bereiden, en een baby is net zo duur als je het zelf wilt maken.

Natuurlijk kun je voor 50.000 euro een kinderkamer inrichten met alles er op en er aan, maar een kindje is net zo gelukkig in een kartonnen doos, met tweedehands kleertjes en katoenen luiers, hoor. Vergis je niet, maar de babyspullenhandel is ook gewoon eén grote commerciële industrie. En moet je eens kijken wat er allemaal op je af komt - bijna letterlijk - als je zegt dat je zwanger bent, niet zo veel geld hebt en spulletjes nodig hebt !

Zeker de eerste jaren zullen niet makkelijk zijn al jullie zelf je leven nog op de rails moeten zetten. Maar een kind, een relatie, een leven gaat als het goed is wat langer mee dan dat, en als jullie er allebei in investeren, breken er vanzelf betere jaren aan.

Huisvesting en inkomen /werk zijn wel de eerste dingen waar je je op moet concentreren. Misschien niet helemaal volgens planning, maar het leven loopt nu eenmaal niet altijd volgens een vast traject. Als jullie er emotioneel klaar voor zijn en er helemaal voor willen gaan, dan komt de rest vanzelf.

Je bent zeker niet de eerste ,en hoop ik niet de laatste ,die zwanger is ! Je leeftijd en je gezondheid zijn oke? Of zijn er daar eigenlijk je twijfels over ,dat je het niet aan kan ?waarom al die onzekerheid ?ga van jouw (en je partner)sterke kanten uit .als je iets echt wil !al zijn er soms wat problemen (die je oplost)moet je er voor gaan en zelf de verantwording nemen .kan je of wil je dat niet echt! geeft ook niet maar .moet je nog eens nadenken want dit zijn dingen die doe je goed !!of niet !! Veel wijsheid !

het gaat er om wat het kind nodig heeft. Word het gelukkig als het merkkleding draagt?
Het belangrijkste wat jij je kind kan geven is liefde! En misschien overleeft jullie relatie niet als jullie goed uit elkaar gaan hoeft dit niet een hele grote ramp te zijn zeker nu het kind waarschijnlijk nog jong zal zijn. Zorg gewoon voor een beetje stabiel leven voor jou en je kind en geef het veel liefde!
Probeer er van te genieten, je hebt nog tijd zat om alles op een rijtje te krijgen.

Om te beginnen van harte gefeliciteerd met jullie zwangerschap.
Een zwangerschap kan best zwaar zijn vooral de eerste 3 maanden je bent misselijk en erg moe en hebt helemaal geen zin om nu over zulke dingen na te denken.
Toch zal je nu wel moeten je word gedwongen om een besluit te nemen.
Uit je 2e antwoord begrijp ik dat je dit kindje graag wilt houden en dat je vriend er klaar voor is.
Je kunt aan een van de ouders vragen of jullie tijdelijk thuis kunnen blijven wonen tot er een geschikte plaats is gevonden voor jullie 3en.
Ik raad aan om niet al te veel te kopen je krijgt tenslotte heel veel cadeau's in de kraamtijd.
maak op het einde duidelijk welke cadeau's je leuk vind en denk dan vooral aan praktische dingen.
Voor een badje, kamertje, kleertjes kun je op marktplaats heel goed scoren ik heb toevallig net alles weggedaan voor een mini prijsje voor iemand in een zelfde situatie als jullie.
Zet op je hyves of vertel anderen dat je in deze situatie zit maar dat jullie er naar uit zien om jonge ouders te worden (blijf positief) als je positief verteld reageren ze vaak ook positiever en vaak willen ze je dan ook nog steunen en misschien krijg je wel spulletjes van anderen.
er is veel steun te vinden op internet van andere jonge moeders.
praat eens mee op een forum zoals babybites daar staat heel veel informatie over van alles rond de zwangerschap en ook kun je je daar gratis inschrijven voor een nieuwsbrief die je elke week verteld wat er met jou en je ongeboren baby gebeurd.
Bel de verloskundige en vertel je situatie, misschien kun je eerder langskomen om de voor en nadelen te bespreken ook als je het kindje wilt houden moet je die weten
Een zwangerschap is niet zomaar iets en het is belangrijk dat je op al je vragen antwoord krijgt.
succes en een goede zwangerschap gewenst

je zegt;
maar abortus vind ik een 'makkelijke' uitweg.

Pas op dat je jezelf niet straft voor gedachtegangen die jezelf hebt gevormd of hebt laten vormen door anderen.
Abortus plegen is GEEN makkelijke uitweg. Makkelijke uitwegen zijn er niet. Het houden van je kind of het plegen van abortus zijn acties waarbij je moed en durf voor nodig hebt!

Je zegt;
Me vriend weet er ook niet echt raad mee dus heb t gevoel dat t allemaal op mij afkomt

Praat hier ook met je vriend over. Je schrijft hier iets heel belangrijks! Je hebt het gevoel alles alleen te moeten doen? Dit gevoel moet je kwijt raken. Jullie gaan dit samen doen, dus vertrouwen en eerlijkheid is erg belangrijk.

Verder schrijf je dingen op die ook erg belangrijk zijn in je keus wel of niet laten weghalen. Zoals opleiding. leeftijd financien etc. Wij, mensen, die reactie geven, geef je het idee hier niet op te mogen reageren.
Want je schrijft;
Het is net 2 mm ofzo kan daar zo boos om worden! Ben zoiezo erg misselijk en snel emotioneel en vreselijk veel pijn aan me borsten!

Het is erg moeilijk om een keus te maken, HEEL JE LEVEN LANG, Maar sluit je niet af voor alle facetten. Ook de minder leuke kanten van het leven moet je onder de loep nemen om een gedegen keus te kunnen maken.

Wij waren al 7 jaar bij elkaar en hadden net besloten nog een jaartje te wachten toen ik zwanger bleek. Het was een vreselijke schok en ik kon er niet van genieten. Pas na enkele weken waren we er blij mee. Ik heb me erg opgelaten gevoeld bij al onze vrienden die moeite hadden met kinderen krijgen.
Ik wil alleen maar zeggen dat in elke fase van een relatie een kind te vroeg kan komen. Niet alleen in de fase waarin je elkaar nog aan het aftasten bent.
Je zegt dat je kinderen wilt en geen abortus. Misschien moet je nu even iets beslissen en alleen maar wennen aan het feit dat je zwanger bent. Laat het maar even inwerken en wie weet kun je over een paar dagen (of paar weken) blijer tegenover staan.
Wij zijn uiteindelijk erg blij met onze dochter geworden en hebben er later (ook veels te snel en onverwacht) nog een zoon bijgekregen.

Succes en probeer (later) te gaan genieten want je bent maar een (paar) keer in je leven in verwachting...

Praat eens met het FIOM zij kunnen onafhankelijk met je praten en jou begeleiden in wat JIJ het beste vindt.
Ik was zelf 19 en zwanger nadat ik 3 maanden had met mijn toenmalige partner en altijd mijn eigen hoofd gevolgt. Dat is in dit geval heel belangrijk, want alle practische bezwaren ten spijt draag jij je gevoel mee voor de rest van je leven. Het is dus verstandig in overleg te gaan met een onafhankelijk iemand, omdat ouders en omgeving het beste met je voor hebben, maar daarbij soms voorbijgaan aan jou.
Als je het laat weghalen moet je hier voledig zelf achterstaan. Er is niemand anders die voor jou kan beslissen daarover. Bij adoptie geldt hetzelfde.
Als je het houdt wil ik je een ding meegeven. Je bent maar negen maanden zwanger, zorg dat je er dan volledig van geniet. Hoop dat je er wat aan hebt, als je me iets wilt vragen of even je hart wilt luchten aan een buitenstaander mag je me altijd een privéberichtje sturen.
Of je ervoor je kind kunt zijn, dat ben je nu al, anders had je deze vraag niet gesteld. Je kunt niet meer doen dan je best en je moet ook nooit meer dan dat van jezelf verlangen.Je kunt nooit iedereen tevreden stellen, jij bestaat vanaf nu uit twee en dat is soms heel beangtigend maar ook heel erg mooi. Als jonge moeder wordt je weleens scheef aangekeken, zonde, want jonge moeders hebben net zoveel te bieden als oudere moeders, misschien zelfs wel meer :P (zowiezo al een langer samenzijn).
Stuur gerust een berichtje als je daar behoefte aan hebt.
Heel veel sterkte en geluk gewenst. En gun jezelf alle dingen die je vriend voor je doen kan.
Groetjes jenesy

Gefeliciteerd.

Je leeft maar 1 keer, het is jouw leven en met jouw vriend ga je genieten van het nieuwe leven wat jullie op de wereld zetten.

Zorg voor eigen huisvesting (inschrijven) en richt jullie leven anders in nu jullie een gezinnetje gaan vormen.

Jullie familie zouden blij moeten zijn met het goede nieuws
en geen twijfel moeten zaaien.

Als het aan hun lag zou je misschien op je zestigste aan kinderen kunnen beginnen en eeuwig thuis blijven wonen.

Kies voor jullie relatie en jullie geluk.

als je de keus hebt gemaakt je kindje te houden, zal ik zeggen voor nu eerst even : GENIET en BELEEF alles wat er om en met joun lijf nu gebeurd heel bewust, tis je eerste zwangerschap en het duurt maar 9 maanden, en je eerste kindje, dat maak je maar 1 keer mee en het is z'n bijzondere ervaring, koester dit!, zorg dat je alles zo bewust mogelijk beleeft. Het is zo bijzonder dat je een leven hebt gecreëerd samen met je vriend, zorg goed voor je lichaam, dat is erg belangrijk! rust veel, zelfs nu al.

Tuurlijk is er ook een praktische kant aan het hele verhaal, maar die moet JIJ samen met de mensen om je heen gaan invullen, daar kan ik je geen advies in geven......Jij weet/voelt van nature het beste aan wat goed is voor jou en je kindje, luister naar dat gevoel, vertouw daar op.

Ps ik was 17 toen mijn eerste geboren werd, en door alle zorgen om deze zwangerschap heen, kan ik me niks meer herineren van de 1e schopjes enzo, heb zelfs maar 1 dikke buik foto en vind dat nu (13 jaar later) heeeel erg jammer. Ik heb inmiddels drie geweldige dochters! Ik wou dat ik het zelf bewust beleefd had, vandaar dit advies van mij voor jou.......