Wat moet je doen als jij wél nu kinderen wilt, maar je vriend vindt zich nog te jong?

Als je aan kinderen gaat beginnen dan sta je daar alle 2 achter! Als de een er nog niet aan toe is, dan zal je dat moeten respecteren en moeten wachten tot hij wel zo ver is. Anders is het vragen om heel veel moeilijkheden waar het kind al snel de dupe van wordt!

Ik snap wel dat je kinderen wilt omdat je toen je 17 jaar een miskraam hebt gehad. Ik vind 20 en 22 best wel jong om kinderen te krijgen, jullie zijn best wel jong. Het is beter dat jullie even wachten ,zo'n kind is echt zwaar. Vraag maar over 2-3 jaar en je vriend vindt het wel goed.

Een goed compromis sluiten.

Ik begrijp je wens, maar ook je vriend, tenslotte is hij twee jaar jonger dan jij.

Je legt niet uit waarom hij (nog) niet wil...

Als je gevoel zegt dat je eraan toe bent, maar het verstand van je vriend zegt nee,....dilemma....

Blijf praten met elkaar en misschien zegt jou gevoel over een tijdje wel, tja...misschien heeft mijn vriend (toch) gelijk want het is beter om nog even te wachten...

Kinderen neem je niet omdat je gevoel het zegt, daar moet je samen uit komen, verstandelijk, er spelen een hoop factoren een rol, bij jou zijn het waarschijnlijk (ook) je hormonen, laat het even bezinken, en wie weet kom je tot een (goed) besluit...

natuurlijk zie je nu overal zwangere vrouwen en gelukkige gezinnetjes. Als je graag een herdershond had gewild zouden je nu de herdershonden opgevallen zijn. Het is maar waar je op focust. Het enige wat je kunt doen is gewoon geduld hebben, en over 2 jaar verder kijken. Ik kan me voorstellen dat je vriend zich te jong voelt. Of dat zo is kan ik niet beoordelen, wel dat hij het is.

Wat heb je die twee jaar te verliezen? Een kind is echt geen rozengeur en manenschijn. Als ej werkt doe je 's avonds om zes uur de deur achter je dicht, dat kan niet als je een kind hebt. wat als je door je zwangerschap je opleiding niet kan volbrengen en je strraks zonder opleiding met een kind thuis zit. Daarbij komt een kind moet je samen willen, als een het niet wil, niet doen. Weet niet of je engels kan, maar ga anders eens naar de site van Dr. Phil klinkt heel suf, maar daar staat dit probleem ook op beschreven met bijbehorende vragen die je jezelf kunt stellen. Echt kinderen hebben is niet iets wat je even naast je opleiding doet.

Toegevoegd na 3 minuten:
Misschien dat ik nu heel negatief klink...maar heb zelf mijn eerste gekregen toen ik 20 was en had nu graag eerst gewerkt en dan kinderen gekregen, andersom valt erg vies tegen. Heb geen opleiding en geen werkervaring en het was achteraf een stuk zwaarder dan ik van te voren had voorzien. Ik wou zooo graag moeder worden toen. Ten tweede zet je een hele grote druk op je relatie, je bent nooit meer vrij, waarom zou je je vriend die 20 is dat nu al aan doen, terwijl jullie nu de kans hebben nog lekker te doen en laten waar je zin in hebt. Dat kan dan nooit meer..en dat is geen grapje.

Het is altijd beter als je er allebei helemaal achter staat.
Omdat jullie echt nog wel heel jong zijn is het natuurlijk makkelijk te zeggen dat jij maar een paar jaar geduld moet hebben maar dat voelt voor jou dus niet ok.

Bedenk wel, kinderen heb je voor eeuwig (mag je hopen ook) maar nog even "genieten" van je vrijheid zodat je daarna even klaar bent met "uit eten, bioscoop, uitslapen, uitstapjes" is ook wel heerlijk. Niet dat dat daarna trouwens helemaal niet meer kan maar het is wel VEEL makkelijker ervoor.

Volgens mij is voor jou ook heel belangrijk of hij er, als hij nu nog te jong is, wel binnen redelijke termijn aan toe lijkt te zijn. Hij is nog zo jong, het is ook niet onredelijk dat hij zich nog 10 jaar lang!!!! te jong zal voelen. Daar moet je het wel over hebben met hem, dat jij nu niet 2 jaar wacht en dan is hij nog te jong en dan weer 2 jaar etc, want dan gaat het niet goed.

Als hij echt ok is over 2 jaar, zou ik toch proberen geduld te hebben, als hij het net zo leuk vind als jij kunnen jullie er veel meer van genieten. Probeer anders iets anders voor jezelf te verzinnen voor die 2 jaar, je huis opknappen of nog een speciale reis maken waardoor je nog een doel hebt voor die 2 jaar.

Net zo simpel als het moeilijk is: wachten. Er zit echt niets anders op. Kinderen krijg je met zijn tweeën, en als één van de twee er niet klaar voor is (wat hij alleen zélf kan bepalen) dan moet je het ook niet willen.

Geloof me, ik weet hoe je je voelt. Ik ben ook op dat punt geweest. Maar er valt verder niet zoveel aan te doen.

Het enige dat wel kan, is vragen wat het is waardoor je vriend zich er niet klaar voor voelt. Is dat dat hij zichzelf te jong vindt of dat hij graag nog een paar jaar kinderzorgenvrij volwassen wil zijn, daar heb je geen invloed op. Is dat dat hij graag een wat stabieler leven wil voordat jullie kinderen krijgen, daar kun je al wel wat aan doen. Dan nog steeds moet je wachten tot hij er klaar voor is, maar dan kun je tenminste alvast voorbereidingen treffen.

Ik vind 20 jaar ook nog erg jong voor een man om kinderen te krijgen. Vaak zijn vrouwen al wat sneller volwassen en jij bent ook nog 2 jaar ouder dan je vriend. Maar ik kan me zijn reactie wel voorstellen.

Bedenk dat je met een kind veel gebondener en drukker bent dan nu. Je doet een pedagogische opleiding en werkt met kinderen, maar eigen kinderen zijn echt een ander verhaal. Nu trek je om 18.00 uur de deur van je werk achter je dicht en ben je klaar. Met een eigen kind ben je nooit klaar en moet je, zeker in de eerste maanden, er 's nachts ook nog eens uit (en als je pech hebt meer dan 1 keer). Van uitgaan, samen iets leuks doen zal nog nauwelijks meer iets komen, helemaal niet in de eerste tijd. Een kind is de eerste jaren totaal afhankelijk van jouw zorg en aandacht. En dat kun je je nu rationeel waarschijnlijk wel bedenken, maar je ervaart het pas echt als het kind er is. En geloof me, die roze wolk valt nogal eens tegen. Krampjes, veel huilen, zelf moe en labiel door de bevalling, gebroken nachten en hormonen.... Denk daar niet te gemakkelijk over. Het kan meevallen, uiteraard, maar de meeste mensen moeten echt heel erg wennen en zijn vaak uitgeput de eerste maanden.

Daarbij zal je je studie er ook nog naast moeten doen, met de zorg voor je kind en je hele huishouden. En wie past er dan op? Het lijkt me goed om dat echt goed te bedenken en advies te vragen aan mensen die zelf (kleine) kinderen hebben. Zo op het oog (die gezellige gezinnetjes met schattige kindjes) lijkt het heel leuk, en dat is het ook, maar het is ook heel druk en vraagt veel van ouders.

Misschien is het verstandiger dat jij je studie eerst afrondt en je vriend wat ouder (en volwassener) is en hij er ook aan toe is. Dan worden jullie vast een heel leuk en gelukkig gezinnetje!

zoal al vermeld dwingen is niet handig.
maar je kan hem wel laten wennen aan kinderen in huis. er zijn vast wel kennissen die even hun baby willen uitlenen zodat zij kunnen genieten van een rustig weekeindje weg.
misschien ziet hij dan hoe leuk het kan zijn.

Vraag je zelf eens af wáárom jij zo graag kinderen wil. En wees dan heel eerlijk tegen jezelf.
Ik zeg niet dat het bij jou zo is, maar soms willen mensen jong kinderen omdat ze onbewust een leegte willen vullen. Of willen ze vluchten voor een situatie, dit klinkt misschien heel vreemd, maar ik ken iemand die het op haar werk niet meer naar haar zin had, en 'per ongeluk' zwanger raakte.
Maar alleen jij kan achter de werkelijke reden komen. En als het zo is dat je oprecht verlangt naar een kind, dan nog zal je moeten wachten tot je vriend er klaar voor is.

Gewoon wachten totdat hij er aan toe is. Kinderen krijg je samen en niet alleen. En later ben je mooi klaar met studeren dan en kan je kindje goed onderhouden.