is het normaal om niets aan je ouders te vinden?

In de puberteit is het de normaalste zaak van de wereld, er is niks aan te doen. Gewoon je aandacht op iets anders richten. Over een paar jaartjes is het weer over.

ligt eraan hoe jong je bent.
ze zeuren niet maar hebben juist het beste met je voor.
helaas...................als je zelf kids hebt, zul je zien dat ze gelijk hadden.

Dat is een veel voorkomend verschijnsel bij mensen zo grofweg tussen 12 en 18 jaar met uitschieters naarboven en naar beneden.
Je zoekt je eigen identiteit en zet je af tegen veel mensen in je directe omgeving. Ouders zijn dan doorgaans als eerste de klos. Neem maar van me aan dat het over gaat.

zolang jij nog thuis woont zijn er regels om je aan te houden,
je hebt je plichten, zoals je huiswerk..
en ben maar blij dat ze je aanmoedigen, anders word het niks met jou...gezien je vorige vraag..

dus wat kan je doen...gewoon luisteren en doen wat je ouders je vragen

Okee, het voelt nu irritant voor je, maar bedenk maar zo...
Als ze niet van je zouden houden, dan zou het ze geen ene reet interesseren wat jij zou doen. Ze zien wat jij allemaal in je mars hebt. Zie het als een compliment wat je pas kan waarderen als je echt volwassen bent.


(Mijn moeder liet me maar gaan en bemoeide zich nergens mee. Leuk, zou jij zeggen. Trust me... Niks is zo erg als een ouder die ongeinteresseerd is in zijn of haar eigen kind...)

ja, dat is normaal op jouw leeftijd, om je af te zetten tegen je ouders.
je gaat nu over van kind naar volwassene, en je zal je eigen persoonlijkheid nu moeten ontwillelen, en dat gaat niet zonder slag of stoot.
ik ging op kamers toen ik net 15 was, en dat was best wel zwaar.
probeer begrip te hebben voor je ouders, en realiseer je dat ze je leven toch wel een heel stuk makkelijker maken.

hoi,ik óók wel 's over huiswerk enzo weet je.maar ik denk dat je ouders gewoon het beste voor je willen en soms als jij dan iets wilt dat dat niet mag,dan voelt dat niet cool enzo.ik zou als ik jou was gewoon vragen aan m'n ouders wat ze nou van je verwachten en dat ze je óók vrij moeten laten om je eigen ding te doen,want anders is het óók niet meer leuk om te leren.Ik bedoel,dat ze wel mogen verlangen dat je leert,maar ja,niemand is een supermens en ze moeten je ook leuke dingen laten doen,k?maar gewoon dus ff rustig vragen wat ze nou precies van jou willen en duidelijk maken dat jij hen begrijpt,weet je maar dat je dus óók een eigen leven mag leiden.

Toegevoegd na 1 minuut:
sh.....t...ik bedoel in eerste regel: ik baal óók wel 's over huiswerk

Jij vindt het nú niet leuk om je huiswerk te moeten doen en om verantwoordelijkheden te hebben. Dat is normaal, je bent een puber. Je bent bezig om je eigen identiteit te vormen, en daar hoort bij dat je je afzet tegen je ouders.

Je ouders aan de andere kant, hebben meer zorgen dan alleen nú. Zij kijken verder, en houden genoeg van je om graag te willen dat je opgroeit tot een verantwoordelijke en succesvolle volwassene. Dat is nodig, anders zul je nooit zo kunnen leven als je zelf wilt, ook niet als je meerderjarig bent. Daarom vinden je ouders je huiswerk zo belangrijk, en verwachten ze zoveel van je: nu is het moment om verantwoordelijkheid te leren, zodat dat later geen levenslang probleem wordt. En dat ze dat doen is ook normaal, ze zijn je ouders.

Wat je eraan kunt doen: je hoeft echt niet te stoppen met een puber zijn. Zo af en toe zul je weerstand hebben tegen wat je ouders allemaal van je vragen. Maar probeer wel om je te realiseren waaróm ze dat allemaal van je vragen, dat dat is omdat ze je een goede start willen geven en niet om jou te pesten.

Als je het dan ergens nog steeds echt niet mee eens bent, probeer dan te overleggen met je ouders op een volwassen manier. En probeer je te houden aan je verantwoordelijkheden. Hoe meer jij je als een volwassene gedraagt, hoe meer je ouders je in vertrouwen kunnen loslaten en hoe minder ze zullen 'zeuren en hakken'.

Als ik je goed in schat, en dat doe ik denk ik, dan is dat heel normaal en begrijpelijk. Het makkelijkst zou zijn dat je heerlijk onderuit kan gaan liggen met je laptop, je Xbox je playstation een beamer en internetaansluiting en een moeder om je heen die je met een belletje kan laten komen om de big macs, chips, milkshakes en waar je koppie dan ook naar staat, aan te slepen. En dat voor de rest van je leven. Geen zorgen, geenrekeningen of boetes of andere sores aan je hoofd. Heerlijk, je waant je in luilekkerland.
BANG en toen werd je wakker!!! Ja de realiteit is helaas heel anders. Maar op eendag zul je blij zijn en inzien dat door die houding van de je ouders nu, jij straks de keus heb of je voor een fooitje achter een vuilniswagen aan wilt lopen of in een snelle auto naar je eigen zaak rijdt of op weg bent naar de malediven op je luxe jacht. Grijp wat je grijpen kunt aan scholing, voor je het weet moet je er dik voor dokken en veel harder voor bloeden met bloed, zweet en tranen en vaak ook nog na een lange dag vies ondankbaar en onderbetaald werk te hebben gedaan om toch maar een beetje hoger op te komen.Kijk goed om je heen en kijk wat je aan hebt en bedenk je goed dat daar mensen veel voor hebben moeten doen en laten. Dat hebben ze (meestal) met veel plezier gedaan maar ondanks dat vinden ze een stukje erkenning welkom maar daar kunnen jou ouders nog wel even op wachten denk ik.
En geloof me, niet alles draait om geld en geld maakt niet gelukkig. Maar geloof me geld maakt ook nietongelukkig en als je dan toch ongelukkig moet zijn dan is het in een dikke BMW fijner dan op de fiets om ongelukkig te zijn.
Maar heb dus een beetje geduld met je ouders, als zei dat ook voor jou hebben, dan komt het toch allemaal goed.

Als je ouders zo veel van je verwachten, dan betekent dat dat ze een hoge pet van je op hebben.

Doordat ze steeds zeggen wat je fout doet, zou je kunnen denken dat ze je een nul vinden. Maar dat is dus niet zo! Juist omdat ze je zo geweldig vinden, wijzen ze je op je fouten.

Zie het als een coach bij topvoetballers. Die staat zijn spelers ook niet de hele dag te complimenteren, want dan voeren ze geen *** uit. Nee, hij zeikt ze af tot op het bot omdat ie weet hoe goed ze zijn en omdat hij heeeeel veel van ze verwacht.

Het is dus een groot compliment als je zo door je ouders wordt afgezeken.