Ik ben zo bang, wat kan ik doen? (zie beschrijving)?

Je kunt niks doen, dood hoort bij het leven en als zodanig niet te vermijden. Maar als je dwars zit kun je met je ouder praten, die kunnen je ongetwijfeld helpen.

als je opa en oma hun spulletjes een beetje gaan opruimen wil niet zeggen da ze binnenkort dood gaan lieverd, je oma wil alleen die spullen opruimen die ze toch niet meer gebruikt, t ligt allemaal in de weg.
en een been wat pijn doet bij je opa is ook niet de reden dat hij binnenkort dood zou gaan.
lieverd maak maar veel plezier met opa en oma in plaats van je zorgen te maken

Geniet van ze zo lang het nog kan! En misschien kan je je oma een beetje meehelpen als alles zo zwaar voor haar wordt. Vertel je ouders dat je je zorgen maakt en vraag bijvoorbeeld wat je opa precies heeft aan zijn been. Misschien valt het mee maar lijkt het allemaal heel erg. Sterkte!

Ja meisje het is logisch,dat je er bang voor bent,maar het is nu eenmaal zo dat oude mensen eerder zullen sterven dan jonge.Probeer of je oma en ooa er over willen praten, dan merk je misschien dat zij er heus wel weet van hebben,dat ze niet meer zo lang zullen leven, hoewel dat ook best mee kan vallen. Vertel ze dan ook,dat jij bang bent hen te verliezen, waarschijlijk kunnen ze je wel geruststellen.

Een andere opa.

Zo te zien, zijn je opa en oma aan een verzorgingstehuis toe en kunnen ze zonder hulp niet meer thuis wonen.
Dat is natuurlijk heel triest voor ze en voor jou.
Je begint te beseffen dat hun leven eindig is en ze niet meer de opa en oma zijn die je als klein kind herinnert.
Daar mag je best wel om huilen hoor, heel normaal, het is een teken dat je een goede band hebt met ze en je het niet kan aanzien dat ze zo aftakelen.
Wat nu te doen?
Wees er voor ze als dat nodig is, stel niet te veel vragen en help ze met dingen die ze nu bijna niet meer kunnen doen.
Bespreek het met anderen hoe het op te lossen.
Laat je verdriet niet merken aan ze en wees aardig en vriendelijk, dat kunnen ze nu goed gebruiken in deze moeilijke tijd van hun leven.

Daar moet je, je echt niet druk over maken.

Steeds meer spullen inpakken voor een rommelmarkt is echt geen redenen. Misschien vindt jouw oma het te 'vol' in de kamer of wil ze iets nieuws aanschaffen. Je kunt het natuurlijk ook vragen aan je oma waarom ze de spullen weg doet!

En omdat je opa pijn heeft in zijn rechterbeen hoeft hij echt nog niet dood te gaan.

Blijf je er aan denken? Zoek afleiding! Ga op een sport, naar buiten, met je oma & opa iets leuks doen, muziek luisteren. Als het aan mij ligt ga je gewoon huiswerk maken als afleiding.
Succes!

Vraag eens aan oma waarom ze de spulletjes weghaalt. Misschien vindt ze jou wel veel te groot worden voor bepaalde spullen. Misschien mag je mee naar de rommelmarkt om het te verkopen en heeft oma niet in de gaten dat jij juist blij bent met de spulletjes in de logeerkamer. Het beste is om erover te praten met opa, oma, papa of mama. Vertel maar waarom je zo bang bent. Er zijn meer kindjes die ook bang zijn, jij bent echt niet de enige. Jouw opa en oma zijn natuurlijk heel erg lief en zullen jou vast ook een lief antwoord geven. Ik denk, dat ze niet weten dat jij hier verdrietig om bent en ook heel lang nog jouw opa en oma willen zijn.

Meisje, ik ben ook oma. Vaak zie ik in huis spullen die niet meer gebruikt worden. Ik stop ze dan in een doos voor de rommelmarkt. Misschien heeft een ander er nog plezier van. Als ik ze in mijn huis zou laten, moet ik alles afstoffen en daar heb ik geen zin meer in. Hoe minder rommel hoe minder werk. Ik ben echt nog niet van plan om dood te gaan en dat heeft met opruimen ook weinig te maken.

Wat dat been van opa betreft: oude mensen hebben overal een pijntje. Benen en handen zijn zo lang in de weer geweest, dat ze een beetje versleten zijn, maar kunnen met zorg van de dokter nog jarenlang mee. Maak je niet bezorgd. Zolang ze jou nog graag als logee hebben, hebben ze nog zoveel plezier in hun leven, dat de dood echt nog niet op de loer ligt.

Geniet van je tijd met opa en oma. Als de tijd daar is voor afscheid, ben je misschien al volwassen. Het zou toch jammer zijn als je nu al verdriet zou hebben over iets, dat nog lang niet aan de orde is.

Elke opa en oma ruimen op een bepaalt moment in hun leven op. Soms doen ze dat omdat ze teveel hebben bewaard en al dat spul moet elke keer weer gepoetst worden. hoe minder spullen hoe sneller ze klaar zijn.
Laatst was ik bij een oma en die was spullen aan het uitzoeken om aan de kinderen te geven dat was omdat ze dan nog heel lang kon genieten van haar spullen bij de kinderen zonder er zelf nog op te hoeven passen.
Volgende week ga ik bij een oude tante opruimen die dolgraag naar een kleiner verzorgingstehuis wil en tegen die tijd de boel uitgezocht wil hebben. Zo zie je maar dat opa's en oma's veel met hun toekomst bezig kunnen zijn en nog lang niet over de dood zitten na te denken.
En dat been van opa doet pijn, ja als je ouder wordt gaat ook je lijf wat achteruit, mijn eigen vader heeft nog lang doorgeleefd in een rolstoel en vermaakte zich nog prima.
En dat oma steeds moe is, ook dat is normaal bij oudere mensen.
Geniet nog maar heel lang van ze en echt je hoeft nog nergens bang voor te zijn.

Dat je bang bent is erg vervelend. Maar wat jij omschrijft klinkt voor mij niet echt als angst Hart, maar het klinkt eerder als de liefde voor je opa en oma en verdriet alleen al om het idee dat ze er straks misschien wel niet meer zouden kunnen zijn! Dat je oma dingen opruimt en snel moe is en je opa last heeft van zijn been zegt natuurlijk helemaal niets, behalve dan dat ze ouder worden. Dat weet jij zelf stiekem ook wel. Maar wat je wel weet is, dat er straks een moment komt dat je grootouders er echt niet meer zullen zijn. Daar denk je nu ineens over na als je wat ouder wordt. En je weet misschien ook wel dat dat heel natuurlijk is, maar dat maakt het niet minder verdrietig, toch?
Als ik jou was Hart, zou ik maar eens goed uithuilen bij oma en/of opa. Vertel ze waarom je verdrietig bent. Zij zullen je zeker begrijpen, omdat opa en oma's dat soort dingen altijd begrijpen en ze zullen me je erover praten, waardoor je zeker weten minder verdrietig zult zijn, echt!
Een hele goeie vraag hoor! Dit zijn de dingen in het leven waarover het uiteindelijk allemaal gaat en die zijn hartstikke moeilijk! Praat erover, dan komt het zeker goed!

Maak je geen zorgen en geniet van jouw jeugd.
Wij hebben ook kleinkinderen van 12 tot 18 jaar en die kwamen ook op z,n tijd met die levensvragen bij ons aan.

Het opruimen op zijn tijd heeft alleen maar praktische redenen. De spullen hoeven niet schoongemaakt te worden en de verkregen ruimte kan beter benut worden.

Je kunt die vragen gerust stellen aan je oma en opa,
je zult zien dat er een pak van je hart valt als je hun antwoord op jouw vragen hoort. Dan ben je weer een stuk blijer.

Beste Hart, ik weet niet hoe oud jou opa en oma zijn, maar je hoeft helemaal niet bang te zijn. Dat ze spullen opruimen wil nog niet zeggen dat ze dood gaan, maar misschien hebben ze er wel genoeg van en willen nu onderhand wel eens op gaan ruimen. Dat opa's been pijn doet kan overal aan liggen bijvoorbeeld overbelast van het sjouwen of iets anders, maar dan zou hij naar de huisarts kunnen gaan. Vraag anders gewoon waarom ze de spullen aan het opruimen zijn.

Je kunt niets doen, geniet van je grootouders zolang ze nog leven, ze worden vast nog heel oud.

Het is heel goed dat je je emoties uit en wat mooi dat je zoveel van opa en oma houdt! Je moet gewoon vragen aan oma waarom ze aan het opruimen is, misschien heeft zij er bepaalde gedachten over die anders zijn dan jij denkt. Praat erover, echt waar, en dat helpt je later ook met de verwerking als je met je opa en oma erover gehad hebt, dat geeft rust.

Als ik zie dat jij pas 12 jaar bent, denk ik dat je opa en oma echt nog niet zo héél erg oud zijn. Mensen worden tegenwoordig steeds ouder, en het is toch niet raar dat je oma af en toe wat spullen opruimt ? Dat ze wat sneller moe wordt is iets dat bij het ouder worden hoort, maar heeft op zich niets te betekenen. En een pijnlijk been kan ook gewoon een leeftijdskwaaltje zijn bij je opa, maar dat wijst heus niet meteen op een gevaarlijke ziekte. Ik zou me maar geen zorgen maken, je zult vast en zeker nog heel wat jaartjes met je opa en oma kunnen doorbrengen.

je moet heel veel van ze houden , ze dit vertellen , en misschien moet je vragen of je een keer serieus met ze kan praten omdat je er toch erg mee bezig bent.
Ga misschien nog iets vaker bij ze slapen als dit mogelijk is en vergeet niet om dan plezier te maken want als de dag ooit mocht komen , dan kun je nog genoeg huilen.
En iedereen heeft wat jij hebt hoor , ik ook.
Ik heb geen Opa en Oma meer (ben al oud) maar ik heb het met mijn hond die ook al oud is en ook pijn aan zijn 'been' heeft , als ik er aan denk dat hij er op een dag niet meer is schiet ik helemaal vol .
Maar wat ik dan doe om dat rot gevoel tegen te gaan is hem meteen een knuffel geven en even extra verwennen .
Nu snap ik dat het maar een hond is , maar misschien als je thuis bent en je krijgt die gedachte , moet je ze gewoon opbellen , vinden ze vast niet erg .
nou , doe ze de groeten , en maak je niet druk , die worden 100 !!