Wat moet je doen als je ouders ruzie hebben?

tja moeilijk, ik ken je ouders niet
hoelang hebben ze al ruzie ? etc etc
speelt geweld een rol dat soort dingen ?

het beste is voor jou iemand te zoeken waarmee je kan praten
die ook een beetje meer op de hoogte is van de situatie
dan wat je hier kan en wilt vertellen.
en die jij vertrouwt.

het beste om te doen is als je ouders ruzie hebben even naar je slaapkamer te gaan zodat je zo min mogelijk mee krijg want meestal schelden ook ouders dingen tegen elkaar die ze achteraf niet zo bedoelde en jij zit je eigen dan te stressen... mensen zeggen namelijk vaak dingen waar ze achteraf spijt van hebben..
zoek even je rust op in je kamer en laat ze even hun ruzie uitvechten je zal zien dat het straks minder is
sterkte

met servies gooien, en zeggen dat ze zich niet zo als kleine kinderen moeten gedragen!

Je kan je het beste dan even afzonderen.

als alles weer rustig in huis is kan je een keer met je vader of moeder gaan praten.
Vertel ze dat je het moeilijk vind dat ze ruzie hebben en vraag ze of ze de volgende keer er aan denken dat jij er ook nog bent. dus dat ze zichzelf inhouden waar de kinderen bij zijn.

Vaak komt een ruzie even onverwachts en denken ze er even niet aan dat ze niet allen zijn.
Misschien hebben ze niet in de gaten dat jij het er moeilijk me hebt op dat moment

Schrijf een briefje en overhandig het persoonlijk aan allebei. In het briefje schrijf je dat ze niet eerder mogen gaan slapen voordat de ruzie is bijgelegd. Grote kans dat je de ruzie ontmanteld want ten opzichte van jouw zal zich een gevoel van tederheid ontwikkelen wat de ruzie hopelijk onderuit haalt.
Als het een erg stevige ruzie is bestaat de kans dat ze 3 dagen niet naar bed mogen. Maar jij wel hoor. Verder kan je er zelf weinig aan bijdragen. Maar meer als je best doen kan je zelf ook niet.

Meningsverschillen hoeven ouders niet te verstoppen voor hun kinderen. Kinderen mogen best weten dat er gekibbeld c.q. onderhandeld e.d. wordt.
Iets anders is, als er emotie bij komt kijken. Schreeuwen , schelden of erger maakt kinderen (vrijwel altijd) bijzonder angstig. En dat is (meestal) een blijvende angst. Kinderen hebben de neiging meteen te denken dat de ruzie en het geschreeuw tot iets vreselijks zal of kan leiden. ( scheiding / mishandeling ; dat zien ze immers om zich heen ) . Bovendien kunnen ze denken dat het iets met hun te maken heeft. Dat is een haast ondraaglijke last. Verder worstelen ze met solidariteitsproblemen, want ze houden ongeveer evenveel van beide ouders.
Waar dikwijls ruzie is, zie je vaak dat kinderen een te grote verantwoordelijkheid op zich nemen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor broers en zusjes, en voor de ouders. ( Als ik nu maar goed meehelp om.. dan..)
Niet goed.
Daarom is het het beste om de ouders ermee te confronteren. En geloof me, een kind van pakweg 4 ,5 kan dit al. " Ik wil niet dat jullie ruzie maken. Ik word er heel bang, verdrietig van" . En als liefhebbende ouder kun je deze tip zelf aan je kind geven, op momenten dat er geen vuiltje aan de lucht is.
" Hoor eens..Als papa en mama tegen elkaar schreeuwen, zeg dan maar dat we dat niet mogen doen, omdat jij daar bang of verdrietig van wordt. Trek ons maar aan de arm hoor. Alle papa's en mama's hebben wel eens ruzie, maar ze mogen niet schreeuwen waar kinderen bij zijn, want dat is niet leuk voor kinderen."
Zoiets. Het is sowieso al geruststellend als je aangeeft dat ruzie af en toe normaal is, maar door het kind uit te nodigen jullie zo nodig te corrigeren voorkom je ook nog een angstig wegsluipend kind, dat zich van alles in het hoofd haalt.
Je verplicht je er trouwens wel mee, ook onmiddellijk te stoppen, zodra het zich voordoet.