Hoe laat ik het probleem van mijn partner bij hem? Zonder hem te helpen/sturen/goedpraten/ etc.?

Als je van hem houd, dan wil je heel graag ervoor zorgen dat hij gelukkig is en zijn problemen aanpakt. Maar je hebt helemaal gelijk dat dit alleen maar lukt als hij hier zelf voor open staat en dit wil leren. Misschien dat hij je ooit om hulp zal gaan vragen en dan kan je hem helpen. Tot die tijd is het zwijgen en ondersteunen. Wellicht dat hij sneller zijn problemen aanpakt als jij je er niet mee bemoeid door steeds goedbedoelde adviezen te geven.

Wat je wel kan doen is natuurlijk mentaal ondersteunen, naar hem luisteren en vooral van hem houden zoals hij nu is. Wie ben jij om te bepalen hoe hij zijn leven moet invullen en zijn problemen moet oplossen? Dat zou je zelf toch ook niet van iemand accepteren. Hoe goed dat ook bedoeld is. Dus probeer van hem en de manier waarop hij omgaat met zijn problemen te houden, zie ze als zijn manier om iets op te lossen. Heb geen commentaar en realiseer je dat jij ook beperkingen hebt en niet de wijsheid in pacht hebt. Als je je dat voor houdt, dan kun je vast je mond houden.

Patronen zijn hardnekkig! Iemand leeft volgens langzaam ontstane patronen. Ingesleten gewoontes. Gedrag waar men zich prima bij heeft gevoeld of waar men steeds mee weg kwam in de omgeving.
Binnen een relatie zijn die gewoontes niet altijd even geliefd. De partner vindt bepaalde dingen onacceptabel en wil dat er iets verandert. Hetzelfde kan gelden voor vrienden, collega's werkgevers.
Kritiek op gedrag wordt door de persoon in kwestie vaak opgevat als kritiek op de persoon. Dit maakt dat mensen geen trek hebben naar zichzelf / hun gedrag te kijken. Ze betrekken het op hun persoonlijkheid en dat is ALTIJD bedreigend.
Daarom is het heel belangrijk om bij kritiek ook het gedrag - de consequenties daarvan - en vervolgens het gewenste gedrag te benoemen. Daar kan de ander iets mee. Als hij / zij ervan overtuigd is, dat verandering inderdaad tot verbetering kan leiden, zal er misschien bereidheid zijn iets te veranderen.
Maar : pas op. Elke verandering gaat gepaard met weerstand. Men moet namelijk iets vertrouwds loslaten. Dit geldt niet alleen voor de persoon die veranderen moet, ook voor degene die wil dat er verandering komt. Ongemerkt kan deze persoon een verandering soms onbewust saboteren, vanwege het nieuwe, onbekende.
Ook is er, op zwakke momenten, altijd kans op een (tijdelijke) terugval.

Geachte,

Ik wens toch even te reageren op je vraag :

Elke persoon is uniek en verschillend in wezen, dat maakt mensen zo uniek ! Ook wordt tijdens onze opvoeding de bouwstenen meegegeven en karaktertrekken gevormd die verder bepalend zullen zijn in het latere leven !

Het echte probleem gaat je vriend uit de weg ?? Waarmee heeft dit probleem dan te maken ... waarom is er die weerstand om het probleem aan te pakken ??

Veranderen = betekent zich bewust worden dat het ook anders kan ! De beste houding is er voor openstaan, maar niet zelf de beslissing(en) nemen in de plaats van je vriend ! Dit is een verantwoordelijkheid die bij hem ligt, indien hij het zelf wilt om de dingen anders te gaan doen of te zien.

Probeer de zaken positief te benaderen praat erover, toon begrip voor je vriend en sta hem bij.

Samen kom je er wel uit en anders kun je advies vragen aan een psychiater of psycholoog of naar een CGGZ gaan

Veel sukses

Mvg,

Karel8158

Ik raad je aan, eens op onderstaande site te kijken, alwaar er over een therapie wordt gesproken, en wel: de "Transactionele Analyse", die door Eric Berne is ontwikkelt.

Het geeft je de nodige handreikingen, die je kan gebruiken en het je makkelijker kunnen maken.

De site is: Transactionele analyse - Wikipedia

strekte en groet.