Waarom zijn we jaloers ?

Omdat wij de mening zijn toegedaan dat wij en wij alleen recht hebben op bepaalde personen of gevoelens en dat ieder ander daar van af moet blijven. Overbodig misschien om te zeggen,dat dat volkomen ten onrechte is,maar zo steekt de mens nu eenmaal in elkaar.

Het heeft er vooral mee te maken hoe je opgevoed bent. Iets een ander gunnen word je geleerd. Mensen met minder geld zijn jaloerser dan rijken.
We zijn jaloers omdat we zijn vergeten hoe je een anders iets gunt. Alles kan beter sneller mooier.

Voor een deel is het onzekerheid (Jalouzie in relaties bv kan terug worden gebracht tot onzekerheid over je partner; Geen noodzaak tot jalouzie als je je partner vertrouwt). En deels afgunst; Je gunt een ander niet wat hij heeft, meestal omdat je het zelf niet kunt hebben.

Jaloezie is een oeroud mechanisme van beide partners om de verspreiding van de eigen genetische kenmerken veilig te stellen. We streven namelijk naar een zo groot mogelijke verspreiding van de eigen genen. Jaloezie heeft te maken met de voortplantingsstrategie van de mensen.

Jaloezie is de schreeuw van je ego om het te voeden. Een ego wil altijd meer hebben want dat is de reden voor zijn bestaan. Als het meent dat iets of iemand anders meer heeft dan wil het tenminste hetzelfde hebben en liever meer. Hoe meer controle je krijgt over je ego hoe minder jaloers je wordt.

De mens is hebberig van aard. Als we zien dat iemand anders meer heeft, willen wij dat ook hebben.

Jaloezie is evolutionair verklaarbaar als een alarmsignaal voor bedreigingen op de status van je relatie en bedreiging op de status van zorg voor je voortgeplante genen.

Kort door de bocht is de jaloezie van mannen in liefdesrelaties met vrouwen meestal van sexuele aard.
Bij vrouwen in liefdesrelaties met mannen heeft de jaloezie vaak betrekking op de verstandelijke/emotionele verhoudingen met andere vrouwen.

De mannelijke sexuele jaloezie is verklaarbaar, omdat een man, voordat er zoiets als DNA tests bestonden, nooit helemaal zeker kon weten of hij wel écht de vader van de (toekomstige) kroost is. Een vrouw zou immers ook door een andere man bevrucht kunnen zijn. In dat geval zou de man dan zorg moeten geven over genen die niet van hem zijn.

Vrouwelijke jaloezie is daarentegen verklaarbaar omdat ze vrezen de zorg van hun mannelijke partner voor hun kroost (en dus haar genen) te verliezen als een man een goede intieme verhouding krijgt met een andere vrouw.

Dat je ook in andere relaties jaloezie kan ervaren zou te maken kunnen hebben met een soort misvuren van de emotie. Een soort inefficientie van de emotie: beter af en toe misplaatst dan nooit ervaren. Maar ik denk dat hier evolutionair nog wel betere verklaringen voor zijn te vinden, waar ik nu even niet op kan komen.

Bij jaloezie is ons leven voornamelijk ingericht dat we afhankelijk zijn wat anderen over ons denken.
Als de buren een nieuw bank kopen, dan moeten zij dat ook en dan nog duurder/mooier. Hun status hebben zij volledig uit handen gegeven aan iedereen behalve hunzelf.

Diegene die niet zo snel jaloers zijn, hebben niet zoveel moeite wat anderen doen en wat anderen over hun denken. Zij halen hun eigenwaarde meer uit hunzelf.

Jaloezie zit in een karakter.
Het is een gevoel die iemand heeft.
Net als een koppig, eigenwijs, emotioneel,angst (etc.)zijn. Niet iedereen is het zelfde. Gelukkig maar ook anders was het leven ook zo saai.

Het word je niet aangeleerd, het zit gewoon in je. Ik accepteer niet dat jaloers zijn iets goeds is.

Daar in tegen ben ik absoluut geen jaloers mens.
Ik gun het geld, liefde en geluk iedereen toe.

Maar mensen met een jaloezie wil ook niet zeggen dat ze het ander niet gunnen, misschien ook wel een bedreiging voor hen zelf.