Hoe bouw ik mijn relatie met mijn vader op?

Geef je vader in elk geval de kans, om een betere band met jou op te bouwen. Die kans geef je nu niet, door alleen maar kortaf te reageren op zijn vragen.

Je ziet je vader nu als bemoeizuchtig, maar misschien probeert hij juist wel wat meer deel uit te maken van je leven. Misschien bedoelt hij het alleen maar goed.

Te ver vooruitkijken heeft geen zin. Ga dus ook niet de vier jaar dat je nog op school zit, zitten aftellen. Op die manier kun je ook niet genieten van het heden. De schooltijd waarin je nu zit, kan namelijk een hele mooie tijd zijn. Zou zonde zijn, als je later denkt, dat je van die tijd wat meer had moeten genieten. Inhalen kan namelijk nooit meer.

Zelfde geldt voor het contact met je ouders. Maak er het beste van. Het samenzijn duurt nl niet eeuwig.

Door deze vraag aan hem te stellen.

En niet op een moment dat jullie beiden moe zijn. Nee. Op zaterdag na de koffie oid, als je broertje op de voetbal is of zo. Gewoon zeggen: Pap, ik wil graag met jou praten. En dan uitleggen hoe jij de situatie ziet. Geef hem ook de kans om zijn kant van het verhaal uit te leggen.

Hoofdzaak hierbij is:
- Geen verwijten maken
- Niet proberen zijn punten af te doen als belangrijk
- Open staan voor andeere ideeen.

Vaak zijn dit soort problemen het gevolg van elkaar niet goed begrijpen en niet weten wat er bij de ander speelt. En in jullie geval: Jullie kennen elkaar eigenlijk niet echt.

Gewoon praten.

niet aanstellen gewoon contact leggen. ga een keer met zen 2en iets doen als je dezelfde interesses hebt.
En misschien als je behulpzaam bent in het huis dat hij wel tegen je op gaat zien dat je een goeie jongen bent enzo.

Geef hem een kans meer kun je niet doen. je moet niet gelijk in 1 keer poeslief gaan doen. maar bouw het gewoon rustig op wie weet word het wel iets.

Ja dat is een moeilijk verhaal. Je merkt dus eigenlijk welke rol jouw moeder had binnen het gezin. Dat zij als een buffer heeft gefunctioneerd. Dit is al een heel nieuw inzicht.

Een vriendin van mij heeft dit inzicht pas geleerd toen haar moeder overleed. Na het overlijden heeft zij dus alle shit van haar vader over zich heen gekregen omdat die buffer is weggevallen (was een militair).

Wat het probleem ook is, is dat jullie beiden niet goed kunnen praten. Laat staan dat jullie kunnen praten over jullie gevoelens. Dat is iets wat jullie beiden moeten gaan leren.
Je kan hem confronteren met zijn gedrag: waarom ben je chagrijnig? Is het iets wat ik doe? Hoe kan ik het beter doen? Of heb je gewoon een slechte dag?

En vertel hem ook hoe jij je voelt. Blijf dit dan ook doen, want ik vermoed dat hij het ook moeilijk heeft om naar andermans gevoel te luisteren. Hij heeft het al moeilijk met de zijne.
Betrek hem meer in je zaken. Ga hem zien als je vader.
Deel jullie verdriet en ga samen eens lekker huilen. Omarm hem en knuffel hem. Het is ook zo alleen net zoals jij. Ook hij heeft de liefde nodig net zoals jij.
Geef hem die liefde en hou van hem. Knuffel hem en geef hem liefde. Dit kan ook heel goed zonder woorden.

Ik weet zeker dat het allemaal anders zal worden.

Succes.

Lastig, toevallig ook zo'n soort vraag gesteld gisteren. Een projectje starten die je samen gaat doen. Bijvoorbeeld een fotoboek maken of die dia's een keer uitzoeken. Heb je geen klusjes in huis waarbij hij je kan helpen? Samen naar verjaardagen gaan of op visite, dat helpt om aardig te doen omdat er andere mensen bij zijn.

Praat met hem.Zeg dat je graag wat closer met hem wilt worden maar dat je tijd nodig hebt.Er komt erg veel op je af momenteel en bovendien zit je zelf in de pubertijd.Probeer eens aardig voor hem te zijn door bijvoorbeeld wat te drinken voor hem te halen of hem te helpen met het huishouden.Geef het de tijd.

Als eerst zou ik je aanraden om met hem recjht door zee te praten. Zou je dat niet kunnen.

Probeer eens gezellige met je vader te stappen. Leer hem kennen. Ontdek waar hij van houd. Ga uit eten, bioscoop, wandelen in het park, schaatsen, terasje nemen er is zoveel te doen. Ondertussen zullen gesprekken wel voort komen. Kan jij zien waar jullie beiden van houden.

Zover is het gekomen en nog steeds geen gevoelens?
Ga samen met je vader in therapie. Dat zal hij vast wel goedvinden naarmate je afstand.

Suc6

Door open en eerlijk te communiceren. Ga eens iets leuks doen samen. Iets waarbij je samen moet werken, of leuk over door kan praten.

Dan ben je eigenlijk opgevoed door je moeder ( je broer denk ik ook ) en je Vader heeft zich dan in die belangrijke opgroeitijd niet of amper om jullie bekommerd , geen liefde omdat hij alleen zijn werk zag ! Dan is het ook niet zo vreemd dat de situatie nu zo is. Je kunt je Vader wel voor de kop kijken , maar niet erin ! Wat gaat er in hem om betreffende dit ? Misschien heeft hij heel veel spijt , maar kan zich niet uiten , ook omdat jij zo kortaf tegen hem bent ! Het klinkt misschien gek , maar probeer het eens anders, hoe moeilijk ook door aardig tegen hem te zijn ! Dit doet misschien wonderen . Dat hij er vroeger niet was kun je niet meer inhalen ! Gr. en sterkte