Letten vrouwen tussen 45 en 55 jaar meer op schoonheid van binnen , en speelt het uitelijk dan een mindere rol ?

Het belangrijkste, behalve wat Stippel al terecht opmerkte, is dat er iets klikt. Klinkt heel erg als een open deur, maar zo werkt het nou eenmaal, op álle leeftijden.
Dus wees jezelf, en laat op discrete (niet 'me tarzan you jane'-manier) zien wie je bent, en praat of vraag niet bij een eerste ontmoeting over wederzijdse exen - dat is tenminste wat mij betreft een aanwijzing voor een man-on-the-rebound, of een vrouw met een onverwerkt verleden, en dat is geen goed uitgangspunt voor een beginnende vriendschap (met kans op meer).

Nou, dat betwijfel ik. Juist op die leeftijd zie je vrouwen enorm veel aandacht en geld aan de kapper, het schoonheidsinstituut, de plastisch chirurg en de sportschool besteden. Ik heb er geen cijfers van, maar ik zie het om me heen!
En ik vind het niet gek: je schurkt tegen de periode aan dat je het inderdaad voortaan wel zo'n beetje van je innerlijk moet hebben. (Klinkt hard en dat is het ook wel) . Het schoonheidsideaal is immers zo rimpelloos en strak, glad en slank mogelijk. probeer dat maar eens vol te houden na de overgang..
Pas na die pakweg 55e of 60e verjaardag zijn vrouwen eerder geneigd het grijze haar uit te laten groeien en vrede te hebben met plooitjes en vetrolletjes
Maar: ieder is anders! Uitzonderingen bevestigen de regel.

nee hangt er van af,ben geen 45 maar 42 en heb pas nieuwe vriend,gelukkig houdt hij meer van vetrolletjes en ja geen lijf van 20,maar doe mijn best om er toch zo goed mogenlijk voor de dag te komen,scheren,haar,kleding
Maar als je echt voor elkaar valt (hij heeft ook voor mij goddelijk lichaam ja buik breed maar ook erg lang)
maar is niet echt lichaam wat telt hij geeft het gevoel mij om mooi te zijn en andersom ook !
We voelen ons mooi door elkaar en dat is denk ik ook het innerlijke karakter waar we op vallen.
Niet verlegen zijn lichaam is maar lichaam,en ja het gaat om klik kan het niet verklaren.

Uiterlijk is natuurlijk een visite kaartje. Op welk leeftijd dan ook. Uiterlijk wil niet zeggen dat je er uit moet zien als een hollywood ster.
Als je er maar netjes, verzorgd en gezond uitziet.

Daarna innerlijk.
Hoe reageer jij, kom je geloofwaardig over, kan je leukke gesprekken voeren, kan je gezellig zijn etc.

Een verzorgd uiterlijk is het belangrijkst.
Natuurlijk wil het oog ook wat, maar gelukkig eisen we niet allemaal een 'Chippendale'.
Als je wat ouder wordt dan besef je dat je het met de binnenkant moet doen, je wilt respect en liefde ontvangen en geven, dan moet de ander daar ook zo over denken.
Een rolletje meer of minder maakt dan vaak niet uit omdat je op een bepaalde leeftijd er allemaal mee te maken krijgt en dan wordt het begrip groter, je kent het immers.
Een grote knuffel van je liefste 'teddybeer' die veel van je houdt geeft meer voldoening als een paradepaardje die naast je, ongelooflijk mooi loopt te zijn.

Nee, het gaat niet om de vergelijking aan de ene kant "schoonheid van binnen" of aan de andere kant uiterlijk.
Ik denk dat het er om gaat dat vrouwen rond die leeftijd veel meer zelfvertrouwen krijgen.

Vaak zowat hun hele leven met de lijn bezig geweest, met hoe zie ik er uit, hoe zit mijn haar, ben ik al bruin, krijg ik al rimpels, heb ik wel de juiste kleur oogschaduw, etc. etc.
Wat een gedoe allemaal.

Op een gegeven moment heb je daar allemaal gewoon geen zin meer in. Het uiterlijk speelt nog steeds een rol, maar dan vooral voor jezelf.
Ik heb bij de kapper een dure bos krullen gekocht en ik doe ook aan scheren en smeren, maar niet of nauwelijks nog aan make-up.
Ik draag wat ik lekker en leuk vind en vraag me niet meer af wat anderen wel niet zouden denken. Geen leuke schoenen met hakken meer, maar vooral makkelijk.
Mijn kinderen lachen me ook wel eens uit, bijv. als ik mijn leesbril over mijn zonnebril heen zet, als ik in de zon zit te lezen. Dat ziet er niet uit, zeggen ze. Maar ik vind het makkelijk.
Zo zijn er wel meer dingen. Zelfvertrouwen en je niet zo druk maken over wat hoort en niet hoort, dat is het.