Iemand (jong persoon) zijn vrouw is een half jaar dood. Hij krijgt na dat half jaar een nieuwe relatie. Is dit vreemd?

Als het zijn vrouw was (niet vriendinnetje maar echt vrouw), vind ik het wel raar.

Ik kan me niet voorstellen dat het rouwproces na een half jaar al over is.

nee ik vind dat niet vreemd maar kan me wel voor stellen dat de familie en kennissen er wel moeite me hebben

Ach wat is vreemd?
Ik zou er niet over oordelen.
Ik ken de persoon niet en de omstandigheden niet
en het ziekbed van de vrouw niet.

Misschien heeft hij tijdens een lang ziekbed al
lang afscheid genomen?
Misschien was de relatie eigenlijk niet zo heel goed?
Misschien is ie gewoon wel weer heel erg verliefd geworden?
Misschien was ie al langer verliefd op die nieuwe relatie, maar heeft ie dat stil gehouden.

Je weet het allemaal niet.
Ik zou me er niet druk om maken.

meestal gebeurt zoiets uit een angst om alleen te blijven .
en goed kunnen praten met de persoon in kwestie [ je ei kwijt kunnen] of iemand die ook zijn/haar partner kwijt is.

Dat hoeft niet perse vreemd te zijn.
Het kan zijn....dat hij niet tegen het alleen zijn kan en daarom vlucht in een andere relatie. Puur als vlucht.
Het kan zijn....dat ze voor haar dood al niet meer zo goed met elkaar overweg konden...
( wees nooit jaloers op iemand die gelukkig lijkt want je kent zijn\haar geheimen niet )
Of...zij was dan toch de ware niet...maar is deze het.
Of...de liefde zat bij hem niet zo diep.
Ik weet niet wat haar doodsoorzaak was...maar...
Hij heeft haar toch niet omgebracht he?
Brrrrr....dan zou het niet raar zijn, dat hij al een ander heeft.
Tegenwoordig is alles mogelijk. Dus....veel mogelijkheden.

Bij jonge mensen is dit niet zo heel vreemd. Als je al erg lang bij elkaar bent is het wat anders. Je bent aan elkaar gewend en kunt in het dagelijks leven elkaar niet meer missen. Je mist je partner dan veel langer en kunt niet meer zo snel toegeven aan een nieuwe liefde.

Nee dit is niet vreemd.
Het feit dat hij een nieuwe vriendin heeft betekend niet dat hij haar vergeten is. Hij gaat verder met zijn leven. En of dat nou na 10 jaar is of na een half jaar, iedereen doet dit op zijn eigen tijd.
Als hij denkt en vind dat hij er klaar voor is dan moet hij die stap zetten.
Bij al het verdriet wat hij heeft te verwerken is liefde,warmte en ondersteuning alleen maar heel fijn.

Zoals algemeen bekend, het leven gaat gewoon door. Iedereen verwerkt het verlies van een dierbare op zijn eigen manier. Wie ben ik om te zeggen dat een ander er nog niet aan toe is. Wie ben ik om te zeggen dat hij/zij niet voldoende heeft gerouwd. Er staat geen tijd voor rouwen en in een nieuwe relatie kun je ook gewoon door rouwen. Als het echte liefde is, zal de nieuwe partner daar best begrip voor hebben.

Absoluut niet. Vooral jonge mensen willen graag voortleven en stappen dan te vlug in de nieuwe relatie. Ze hebben er dan geen erg in, dat ze nog in de rouwperiode zitten. Als de nieuwe geliefde begrip daarvoor heeft en diegene steunt, dan kan het goed gaan.

Hoewel het wel een beetje aan de vlotte kant is, is het natuurlijk voor buitenstaanders altijd de vraag wat beiden in elkaar aantrekt. En in welke behoefte de nieuwe relatie voorziet. En..hoe lang zijn verwerking precies duurt.

Het zou bijvorbeeld ook mogelijk kunnen zijn dat zij troost bij elkaar vinden, hè.

De relatie van een ander veroordelen, mag niemand doen, vind ik.

Wellicht kan zijn overleden echtgenote hem zelfs toe aangezet hebben om na haar overlijden zijn leven weer opnieuw op te gaan pakken.

Gr. Ton

Nee dat is helemaal niet vreemd. De mensen in de directe omgeving zullen dit wel vreemd vinden omdat zij zelf waarschijnlijk nog in een rouwproces zitten en dit onbegrijpelijk vinden.

Ze begrijpen niet dat de man die alleen is achtergebleven ook daadwerkelijk helemaal alleen is. En als hij na 6 maanden een lief persoon tegenkomt die hem ondersteund en van hem houdt dan kan dit gerust uitmonden op een relatie. Helaas zal hij weinig begrip krijgen van zijn omgeving. Maar ik ben blij voor hem! Gun de man zijn geluk!

nee dat is niet vreemd.
mijn eerste echte liefde is ook overleden toen ik 19 was.
en ik zal hem ook nooit vergeten.
maar je moet toch verder. ik ben nu al 6 jaar in een vaste relatie ben ook getrouwd.
en supergelukkig. maar toch denk ik nog wel eens aan hem
en ik hou ook van hem en van mijn huidige man evenveel. als ze er allebei nog waren zou ik nu niet eens meer kunnen kiezen denk ik.
maar je weet niet hoe het loopt. je gaat verder en je word weer verliefd, waarom dan blijven zitten treuren. je bent nog jong en wil niet jarenlang blijven janken.

liefde overkomt je gewoon ookal is het dan nog maar een halfjaar verder

Nee dit is niet vreemd

Betaat er een protocol voor rouwen?
Moet je rouwen alleen doen?

Veroordeel deze man aub niet, laat hem zijn verdriet verwerken op zijn manier.

Het is al zwaar genoeg om je partner te verliezen.
Je hoeft niet hele dagen te huilen om verdriet te hebben.
Je mag lachen als je verdriet hebt.
Je mag verliefd zijn, als je rouwt.

Nee, dat is niet vreemd. Als iemand die zoiets moeilijks doormaakt weer liefde vindt en kan toelaten, is dat iets heel moois, niet iets om te veroordelen.

Mijn man en ik hebben het hier wel eens over gehad. Het is nou eenmaal iets dat heel waarschijnlijk is, dat de één eerder overlijdt dan de ander. En je hebt geen garanties dat dat pas op zeer rijpe leeftijd gebeurt. Het kan dus zomaar dat de één nog een héle tijd verder leeft zonder de ander.

Wij hadden hier allebei precies hetzelfde idee bij: we willen dat de ander weer liefde vindt. En als die liefde al kort na de dood van de partner om de hoek komt kijken, zouden we niet willen dat de ander die liefde afwijst uit een misplaatst gevoel van loyaliteit. We willen namelijk graag dat de ander gelukkig is, niet dat de ander zichzelf uit plichtsgevoel ongelukkig houdt.

Dat wil niet zeggen dat na een half jaar de rouwperiode voorbij is, alleen dat er geen wet is die zegt dat iedereen op dezelfde manier en dan vooral alléén moet rouwen.

Voor wie is het vreemd?
Voor de weduwe/weduwnaar?
Of voor de buitenstaanders?

Heb hetzelfde meegemaakt, was met 40 weduwe (+ kind van 1 jaar)
En een half jaar later stond er bij mij een nieuwe lover op de stoep.
Niks niet bang om alleen door te gaan, niet voor de sex of
geld.
Gewoon knetterverliefd, het kwam gewoon op mijn pad.

Toen waren er ook mensen die het allemaal een beetje snel vonden.
Maar dat waren ook dezelfde mensen die na 14 dagen na het overlijden van mijn man, vonden dat ik gewoon weer met mijn leven door moest gaan.
(met andere woorden, ik had wel genoeg gejankt en mijn verhaal verteld)
Ze wilden mijn verdriet niet meer horen.

Ik heb voor mezelf gekozen en ben uiteindelijk al 8 jaar samen met deze "nieuwe lover" en al 6 jaar getrouwd.

Ben knetter op hem en mijn zoon ook (die heeft lekker een nieuwe papa)

Dat wil niet zeggen dat ik mijn overleden man vergeten ben (en dat ik niet lang genoeg heb gerouwd), heb nog vaak over hem, mijn zoon is nu 10 en wil graag alles over zijn biologische vader weten.

Mocht er iets in het hiernamaals zijn, dan weet ik dat mijn overleden man het allemaal goedkeurd.
Hij zei tegen me, dat ik niet alleen moet blijven.

"Noa dissen, weer een frissen" zei hij altijd (voor degene die dit niet begrijpen, het is Twents en betekent zoiets als
"na deze, weer een nieuwe"

Maar het is mensen eigen om te oordelen over een ander, maar zeg nu zelf hoe kan een ander nu weten of je wel genoeg verdriet of gerouwd hebt.

Nee het is niet vreemd, als je jong bent wil je gewoon al weer snel een nieuwe relatie.

als je gelukkig bent is zo'n half jaar zo om. Als je ongelukkig bant dan duurt een half jaar wel een eeuw voordat dat omgaat. Dus voor de een is een half jaar alng voor de ander kort. Oordeel iemand niet behalve als je diegene bent. Hij is er aan toe dus dat is zijn goed recht welke reden hij hiervoor het doet.

Zoals al vaker geandwoordt licht helemaal aan de situatie.
vaak wordt het een beedje gezien als overspel maar de persoon in kwestie ziet dat dan meestal heel anders. ik vind het niet raar maar vooral omdat het om een jong persoon gaat die gaat toch gewoon verder met zijn leven. maar er zitten natuurlijk verschillende kanten aan. het kan een uitvlucht zijn, een nieuw begin zodat hij weer ergens voor kan leven. dat het leven niet ophoud ga zo maar door. ik denk dat hij zelf de beste keuzes kan maken en ik zou hem daar in "steunen"

Nee ik vind het niet vreemd.
het gaat om een jong persoon schrijf je!
die persoon heeft veel van haar gehouden,
haar tot het einde verzorgt,
maar voor hem betekend dat niet het einde het leven gaat verder
als hij na een half jaar er aan toe is om weer een relatie aan te gaan mag dat
ik vind erg dat zei overleden is
maar ook heel blij dat hij na zo'n periode toch het geluk weer vind

Helemaal niet! Ik vind het juist dapper van hem dat hij op zoek is naar afleiding. Tenslotte zou zijn vrouw hem toch gelukkig willen zien.
En jou zal ik toch willen aanraden om hem erbij te steunen ipv hem vreemd vinden. Gun het hem niet dat hij een vriendin heeft, maar dat hij het verdiend om gelukkig te zijn.

Suc6

Je kunt nooit voor een ander bepalen of dit juist of niet juist is
Al zou je het zelf ws niet doen, dan hoef je een ander nog niet te veroordelen omdat hij dat wel doet

Nee, dat is niet vreemd. Voor de omstanders lijkt het misschien allemaal erg snel en misschien is dat het soms ook.
Misschien kan die persoon slecht alleen zijn, of is dit een manier om zijn verlies te verwerken, of misschien heeft hij een echte nieuwe liefde gevonden.
Ik zou er geen oordeel over willen vellen.

Hoeft niks te betekenen.

ik zou zeggen dat hij misschien toestemming had van zijn overleden echtgenote.
soms geeft die ook toestemming om naar een nieuwe partner uit te kijken..
misschien kán hij niet tegen eenzaamheid.
trouwens echtgenote of vriendinnetje , het verschil zit in dat boterbriefje
ook als l.g komt te ontvallen moet men evenveel respect tonen.

Nee dat is niet vreemd. Ik gun het hem van harte. Als mijn vrouw na mijn dood binnen twee weken een nieuwe vriend heeft, ben ik blij voor haar.

Dat je die vraag stelt, geeft aan dat jij het in ieder geval vreemd vindt.

Wat wij (en jij) van deze situatie vinden, is helemaal niet interessant. Het geeft aan dat deze man behoefte heeft aan een relatie |(kort of lang, snel of over jaren).
Hierover kan en mag niemand oordelen want hij heeft hier zijn persoonlijke redenen voor en die zijn altijd goed. Het oordeel van zijn omgeving maakt het hem niet gemakkelijker en is slechts aan degene die dat oordeel hebben, ermee om te gaan.
Wat maakt dat je dat vreemd vindt, en wat zegt dit over jou?

Deze jonge man heeft een heel heftige ervaring meegemaakt en is geholpen met warmte, steun en begrip.
Ik vind het in ieder geval heel knap dat hij zijn leven leeft en niet jaren lang in een depressie schiet en zich opsluit omdat de omgeving dat eigenlijk van hem wil.

Ik zou het niet verstandig vinden, maar we doen dingen ook niet altijd uit verstand. Ik denk dat het niet gemakkelijk zal worden, maar ook dat gebeurt.
Wat is is...

Nee, dit is niet vreemd. Je kunt ook verliefd worden terwijl je nog een goede relatie hebt. Als je veel van je partner houdt, doe je daar dan vervolgens niks mee (of alleen binnen de met je partner afgesproken grenzen), maar je systeem kan het op zich wel aan om van meer mensen tegelijk te houden. Waarom dan niet een half jaar daarna? De jonge persoon in kwestie is blijkbaar verliefd geworden en hoeft zich niet meer te verantwoorden.
Wees blij dat hij weer geniet van het leven. Het wil namelijk helemáál niet zeggen dat hij de nagedachtenis van de overleden echtgenote schendt.
Ik hoop zelfs dat als ik vroegtijdig kom te overlijden dat mijn man weer gelukkig wordt.

Nee hoor, helemaal niet vreemd, juist fijn voor hem toch? Zolang het maar voorlopig vrijblijvend (L.A.T.) is, en ze nog maar even wachten met bij elkaar intrekken of zelfs officieel trouwen. Ik ken iemand die een jaar na het overlijden van zijn vrouw hertrouwde, maar daarna alsnog een rouwproces kreeg. Zijn nieuwe vrouw werd in alles wat ze deed vergeleken met zijn eerste, en kon ineens niets meer goed doen in zijn ogen. Dat tweede huwelijk heeft dan ook maar zeer kort geduurd, met alle narigheden die er dan aan een scheiding vastzitten.
Dus een relatie: heerlijk voor hem, en voor haar, maar rustig aan…

In mijn directe omgeving heb ik verschillende keren meegemaakt dat mensen (ook jonge mensen) overlijden en dat de partner vrij snel een nieuwe partner heeft.

Vaak gaat hier een ziekbed aan vooraf, zodra iemand terminaal wordt dan begint voor de partner al het afscheid en ook het rouw proces en ook de verwerking begint al, op het moment van overlijden zie je dan ook niet zelden een vorm van opluchting.
Mensen die iets verder van de overledene af staan beginnen vaak pas met rouwen op het moment van overlijden en lopen in dit proces ver achter.

Bovendien hebben de partners vaak aan de overledene moeten beloven niet alleen te blijven en weer gelukkig te worden met iemand anders. Voor hen is het namelijk erg dan ze een verdrietige/ongelukkige partner moeten achterlaten. (zo had mijn schoonmoeder alvast een nieuwe vrouw voor mijn schoonvader uitgezocht).

Mannen hebben ook voor de dagelijkse gang van zaken de behoefte aan een vrouw/partner, huiselijkheid, iemand die voor hen kookt, wast etc. Een thuis, warmte.
Vrouwen hebben dit veel minder, zij hebben daar geen man/partner voor nodig. En vullen het gat van gezelschap vaker op met vriendinnen.

Oordeel dus niet te snel, maar je mag best zeggen dat je er moeite mee hebt ondanks dat je diegene geen nieuw geluk gunt, maar jij bent gewoon nog niet zover in dit proces.

Sterkte!

nee dat is heel normaal,180 rouwen is mooi genoeg geweest