Hoe verbreek je een vriendschap?

Ik voel mezelf al jarenlang ondermijnd...
Het doet echt pijn. Ik heb een hele moeilijke tijd gehad, en zij is gewoon sterker dan ik. Maar dat voelt voor mij heel ongelijkwaardig, en ik ga altijd met lood in mijn schoenen naar haar toe.
Het lijkt wel alsof ze ervan geniet dat zij het allemaal beter aankan dan ik. Dat zit me dwars. Mss kan ik hier wel over praten, en hoef ik de vriendschap inderdaad niet te verbreken.
Bedankt voor de reactie.

ach zit t zo.ik denk dat je er inderdaad goed aan doet om alles even op tafel te gooien.want t kan zijn dat je vergist in haar.iemand die zich altijd sterker voordoet,heeft moeite zich kwetsbaar op te stellen,en is niet in staat iemand dicht bij haar gevoel te laten komen.t is een soort afweers-systeem.door jou steeds onder te sneeuwen hoeft ze nooit haar zwakheden te tonen.geloof me,van binnen is ze eenzaam.en als ik jou was,zou ik stoppen met mezelf als "zwakkere" zien,want je bent juist héél sterk door je kwetsbaar op te kunnen stellen..

Hmmm, dat zou in dit geval heel goed kunnen kloppen...
Maar als dát haar manier is om zichzelf te beschermen, dan is het mijn natuurlijke reactie om mezelf toch onder te laten sneeuwen. Het is natuurlijk ook een punt waar ik zelf aan zal moeten werken. Alleen het probleem is dat onze leven de afgelopen -pakweg- 10 jaar, ontzéttend van elkaar zijn gaan verschillen. Ik werk bijvoorbeeld "slechts" (schaam schaam) in een magazijn. Ik ben lang ziek geweest (angststoornis). Ik heb geen relatie, geen kinderen. Zij heeft dat allemaal wel op kunnen bouwen... Ik kijk daardoor een beetje tegen haar op en plaats mezélf al in die zwakkere positie.
Ik weet bijna zeker dat praten niet meer helpt, en dat het voor mij echt beter zal zijn om haar niet meer te zien of te spreken...
De tranen schieten me in de ogen als ik dat toegeef, maar het is wel de harde waarheid.
Nogmaals bedankt voor het meedenken in inleven :-) heel lief.

wat je ook doet,ik denk dat hier jouw leven jou iets probeert te vertellen.niet een ander maakt jou minderwaardig,dat doe jezelf.ondanks al jouw tegenslagen,werk je en draag je jou steentje bij aan deze maatschappij.en dat doe je alleen zonder partner.ik kan nu al zeggen dat je sterk bent,want ondanks alles,sta je er nog en durf je kwetsbaar te zijn.wees niet zo streng voor jezelf en gun jezelf die schouderklop.als deze vriendschap jouw gevoel steeds naar beneden haalt dan ligt t aan haar emotionele handicap.de kans bestaat dat je dat haar niet kan laten inzien.en denk ik ook dat die vriendschap geen vriendschap meer is.sterkte ermee..

Heel erg bedankt.

"ik kan nu al zeggen dat je sterk bent,want ondanks alles,sta je er nog en durf je kwetsbaar te zijn.wees niet zo streng voor jezelf en gun jezelf die schouderklop." dat vind ik ook!