hoe om te gaan met een partner die een kind heeft met autisme ?

Dat heeft tijd nodig. Misschien wel heel veel tijd.

Elk kind is anders en ook elk kind met autisme is anders, maar in het algemeen kunnen kinderen met autisme - en trouwens volwassenen met autisme ook - niet goed omgaan met veranderingen. Jij bent een verandering in het leven van dit kind op dit moment, en daar kun je vooralsnog niet zoveel aan doen. Op termijn is het misschien mogelijk om elkaar ook bij je partner thuis te ontmoeten, maar dit zal dan naar alle waarschijnlijkheid wel vantevoren moeten worden afgesproken. Onverwachte gebeurtenissen zijn voor veel autisten erg moeilijk dus er zal een voorbereiding aan vooraf moeten gaan. Afhankelijk van de leeftijd en de specifieke beperkingen van zijn zoon kan dat bijvoorbeeld beginnen met in eerste instantie langskomen voor een vrij korte tijd, of - als het kind wat ouder is - langskomen terwijl zoonlief vooral op zijn kamer verblijft.

En sommige dingen zullen misschien wel nooit kunnen. Als zus van iemand met autisme kon ik bijvoorbeeld op de middelbare school nooit 'zomaar' iemand mee naar huis nemen. Dat kon alleen als dit ruim vantevoren was afgesproken en deed ik ook niet te vaak, want zelfs als ik met iemand in mijn slaapkamer zat was dit te horen en voor een prikkelgevoelige autist is zoiets al snel teveel. In die tijd ben ik ook gestopt met her bespelen van een instrument omdat ik thuis niet kon oefenen. Ideaal? Nee, zeker niet. Maar een gezin vorm je samen en dan moeten er soms concessies gemaakt worden. Ik zit zelf in een rolstoel en als mijn vriendengroep iets wil ondernemen waar ik bij kan zijn, dan moet daar nu eenmaal rekening mee worden gehouden. Een andere keer ondernemen ze iets zonder mij, zodat ze toch bepaalde dingen samen kunnen doen die ik niet kan.

Zo zal het ook zijn als je een man of vrouw date met een kind met autisme: sommige dingen kun je samen doen als je bepaalde aanpassingen maakt, bij andere dingen kun je als het ware om het kind heen (dat klinkt niet zo vriendelijk, maar wat ik bedoel is dat je bijvoorbeeld afspreekt op een andere plaats dan bij hem thuis, of afspreekt als de zoon niet thuis is) en weer andere dingen kunnen helemaal niet. 'Normaal' gaat het hoe dan ook niet worden.

Maar dit alles wil nog niet zeggen dat het niet mogelijk kan zijn voor jou om op termijn ook met het kind een hele goede band op te bouwen. Daar moet je alleen wél je tijd voor nemen, je moet je verdiepen in zijn specifieke problematiek en bereid zijn bepaalde concessies te doen.