Kan het zijn dat je je tweelingziel ontmoet, dat je even een prachtige tijd hebt, en dat de ander dan plots zonder jou verder wil?

Wat een prachtige geschiedenis! Ik wou dat ik eens zulke mensen ontmoette! Ik denk dat een kloppend antwoord op je vraag niet helemaal te doen is, en dat dat ook niet kan.
Als ik je vraag zo lees, -meer bepaald je ervaring, dan denk ik dat het vooral bij je partner alles wel heel erg dichtbij is gekomen. Misschien iets té dichtbij.

Het zou kunnen zijn dat je in korte tijd alles met die gene hebt meegemaakt, waar je met een ander normaal gesproken een heel leven over doet, en dan nog met vragen blijft zitten.

Alles komt op mij over dat jullie elkaar heel erg een spiegel hebben voorgehouden. En wat mensen niet mooi vinden is dat ze continu geconfronteerd worden met zichzelf. Zeggen 'dat het niet aan jou lag' is in deze totaal mis geschoten, een goed advies van mij zou zijn dat je het moet laten rusten en een plaats moet geven onder de noemer 'das war einmal...'

Je hebt ervan genoten, en je geniet er in herinnering nog van. Zelf geef je aan dat de ander van jou al verwachtte dat je het zou laten rusten, doe dit ook en kijk niet meer terug naar wat was, maar gebruik al je goede eigenschappen op zoek naar een nieuwe 'soulmate', want ik denk dat deze beschrijving nog het best bij je past.

t klinkt mij dat zij inderdaad niet verlieft op je was.en t allemaal te benauwend voor haar werd.als je al zulke groote labels op elkaar plakt als tweeling-zielen zou ik eerlijk gezegt al héél hard gaan rennen..

Het leven is een groot avontuur vol met lessen.
Het draaiboek hiervoor ligt bij onze geboorte, al klaar.
We ontmoetten mensen die of bij ons blijven, of alleen maar even passeren.
Als ze even passeren zijn ze waarschijnlijk ook een deel van een les, een moment van hulp, een moment van inzicht.
Het lijkt of je mijn eigen verhaal vertelt, mijn eigen ervaringen van vorig jaar.
Inmiddels berust ik er in, dat het eindig is, het is ook niet goed meer in te passen in ons reeds bestaande leventje.
Ik heb het doel begrepen, dat komt bij jou ook nog wel.
Het is waardevol en erg mooi het mee te maken.
Wees er dankbaar voor en heb geen spijt dat het over is.
Je zal haar weer ontmoeten, maar niet in dit leven.

Het klinkt in mijn oren dat het jou vriendin toch allemaal wat te concreet werd, dat het leuk was zolang er maar geen echte gevolgen aan vast zaten en bij samen dromen bleef.

Het zou ook nog kunnen dat zij tijdens jullie goede periode samen, op een heel ander emotioneel punt zat dan dat ze daarna zat. Ik wil niet zeggen dat ze manisch/depressief kan zijn, maar het kan goed zijn dat ze niet helemaal stabiel is en veel behoefte heeft aan telkens een nieuw tijdelijk project.

Als ik dit allemaal zo lees, dan denk ik dat je veel te veel wilt en verwacht van een vriendschap.
In alle opzichten ongelooflijk klikte? > wekelijks zien > plannen voor de toekomst> praten over tweelingziel.
Ik vind het nogal wat en het kan haar best te veel en te eng en te benauwend geworden zijn.

Mijn man had ook zo'n vriendin. Helemaal geweldig en Hosanna en joechee en zielsverwanten en veel van huden en uren praten en msn'en ...Tot er een briefje op de mat lag, aan mij gericht notabene, dat zij zich terug ging trekken uit die vriendschap. Mijn man heeft nooit geweten hoe en waarom.
Nu hebben ze wel af en toe contact, en dat is veel normaler, veel minder dwingend en eng.

Ook kan het zijn dat zij wel verliefd was, maar omdat je beide een partner hebt zag ze daar geen toekomst in.

Of - dat is heel goed mogelijk - haar partner zag jullie vriendschap toch als bedreigend en daar heeft zij rekening mee gehouden. Wat ook heel logisch is.

Dat kan verschillende redenen hebben... haar partner kan jaloers zijn geweest, en haar voor de keuze gesteld hebben... maar hoe goed je ook met iemand overweg kunt... je kunt nooit precies inschatten hoe die ander het contact ervaart... misschien was jullie ervaring toch niet hetzelfde....en vond zij het beklemmend worden...

Nee dat kan niet. Een tweelingziel is voor eeuwig samen met je. Dus een tweelingziel voor een paar maanden is GEEN tweelingziel.

Wat fijn dat je deze ervaringen hebt meegemaakt. Ik ken dit soort ervaringen met mensen waarin je eigenlijk meteen al een soort liefde (niet seksuele aantrekkingskracht) en verbondenheid voelt. Dat soort ervaringen vergeet je eigenlijk nooit, en blijf je met je meedragen. Het geeft me ook vaak hoop dat er nog goede mensen op deze wereld bestaan.

Ik kan me voorstellen dat wanneer zowel jij als zij een relatie hadden dat er dan geen relatie is ontstaan. Sowieso ben ik van mening dat je dan wel het lef moet hebben om je oude relatie te verbreken, want blijkbaar vind je daar niet waar je behoefte aan hebt.

Persoonlijk geloof ik niet in "voorbestemd zijn voor elkaar", ik denk dat er meerdere mensen in dit leven rondlopen waar je een verbondenheid mee voelt omdat je op een gelijk niveau zit en daardoor de communicatie ook makkelijker verloopt.

Over de beweegredenen van het verbreken van het contact kan ik alleen maar gissen. Dat zou je denk ik alleen uit haar mond kunnen horen. Blijkbaar heeft zij echter geen behoefte meer aan contact. Het enige wat je in een dergelijk geval kunt doen is dit respecteren. Ooit komt er wel weer een vergelijkbare (vriendschaps)relatie. Blijkbaar was er voor haar een gegronde reden waarom zij geen contact meer met je wilt hebben.

Mijn advies aan jou is om eerlijk te zijn tegenover je partner, en op zoek te gaan naar een persoon die je ook op een emotioneel vlak kunt bevredigen. Draag deze fijne ervaring met je mee, maar accepteer dat deze niet meer bestaat en waarschijnlijk ook niet meer met deze persoon terug komt.

Wij kunnen allemaal een antwoord geven maar dat is alleen maar raden naar de waarheid.
De enige die jou dat kan vertellen is zijzelf.
Zelfs als iemand je zielsverwant is kan je elkaar door omstandigheden nooit meer zien of spreken.
Vrienden komen en gaan en passen bij een bepaalde fase in je leven, ze voegen elk iets toe.
Blijf er niet in hangen, je kunt nog proberen om een verklaring te vragen maar als ze die niet geeft, huil dan niet om datgene wat je hebt verloren maar koester de tijd dat je bij elkaar was.