hoe krijg ik mijn moeder duidelijk gemaakt dat ik beperkte energie heb ?
met mijn moeder die sinds 2009 weduwe is (en ik ben enig kind zonder partner/gezin) is een afspraak gemaakt om elke avond even te bellen om een teken van leven te geven. Echter ik heb geen zin meer na een dag werken om haar verhalen aan te horen, ik heb beperkingen en ben daardoor in energie beperkt.
Toegevoegd na 8 minuten:
Met mijn moeder die sinds 2009 weduwe is (en ik ben enig kind zonder partner/gezin) is een afspraak gemaakt om elke avond even te bellen om een teken van leven te geven. Echter ik heb geen zin meer na een dag werken om haar verhalen aan te horen. Ik heb beperkingen en ben daardoor ook in energie beperkt. Als ik een keer bij haar thuis kom om iets af te geven en zij niet thuis is, krijg ik altijd de opmerking dat het jammer is dat ik net ben gekomen als zij er niet is. In het weekend, en nu ik in de ziektewet zit, belt ze soms meerdere keren per dag. Ik merk dat ik me begin te ergeren en kortaf op haar reageer. Ik voel geen steun van mijn moeder, ik voel alleen haar bezorgdheid en ook dat kost mij energie. Als ik aangeef tijdens een middagtelefoontje dat bellen 's avonds voor mij niet hoeft, wordt ze emotioneel. Daar word ik dan nog vermoeider van. Ik voel haar niet meer als een moeder maar regelmatig als iemand die ik verplicht 's avonds moet bellen. Ik heb met haar proberen te praten en ze is zelfs een keer meegeweest naar een psycholoog. Ze zegt dan dat ze me begrijpt.... maar haar reacties blijven hetzelfde.
http://www.burenhulpcentrale.nl/
Is dat er niet, zet dan zelf de stap naar de buren van je moeder en vraag of zij dat 1 of meerdere avonden per week willen en kunnen doen (je moeder bellen, of even bezoeken), laat jouw telefoonnummer dan achter bij de buren die hier bereidt toe zijn, zodat zij jou kunnen bereiken als er iets mis is met je moeder.
Als dit lukt, maak dan duidelijke afspraken en hou je daaraan. Vergeet niet voordat je zoiets in gang zet, dit met je moeder te overleggen, zij moet hiervoor openstaan om dit te laten slagen.
Ik denk dat je moet stoppen met haar uitleggen wat je mankeert, uit jouw verhaal krijg ik het gevoel dat ze eenzaam is en je daarom graag bij zich heeft, of in ieder geval even hoort. Contact met de buren kan de eenzaamheid grotendeels oplossen, waardoor ze jou hopelijk wat meer rust en vrijheid gunt.
Je moeder heeft blijkbaar behoefte om je dan te vertellen wat ze die dag beleefd heeft. Daar heb je niet altijd zin in.
Nu benoem je je vermoeidheid en vind je dat je moeder daar rekening mee moet houden. Het lukt je niet om je moeder te vertellen dat je geen trek hebt in haar verhalen.
Het is mij niet duidelijk of het contact dat jullie met de psycholoog hebben gehad bedoeld was om beter te communiceren. En of je daar ook handvatten hebt gekregen om de communicatie te verbeteren. Want mogelijk kun je dan terugvallen op de technieken die aangerijkt zijn.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.