Kunnen we gelukkig zijn in een huwelijk zonder aantrekkingskracht?
Wij zijn 9 jaar samen en hebben twee jonge kindjes (en het bijhorende slaaptekort). Sex hebben we de laatste jaren niet, omdat er geen aantrekking meer is, bij geen van beiden. Ik ervaar het als een gemis (maar het is ook niet mijn prioriteit, ik voel namelijk zelf geen aantrekking meer), mijn partner zegt er jaren geleden vrede mee te hebben genomen dat onze relatie eerder een vriendschap is en wil op deze manier verder. Ikzelf heb het moeilijk met het definitieve karakter daarvan, ik dacht dat het aan de jonge kindjes lag, de vermoeidheid, enz.. maar mijn partner ziet het definitiever en wil op een platonische manier verder. Die gelooft niet dat het verlies van aantrekking omkeerbaar is. Ik weet niet of ik dit kan (we zijn midden 30ers). Kan een aantrekkingskracht die langs beide kanten weg is nog terugkomen? Is er hoop voor ons? We willen beiden ons gezin niet missen, maar op deze manier groeien we steeds meer uit elkaar en wordt er meer gekibbeld, echt gelukkiger worden we er ook niet van, maar toch denk ik dat we ongelukkiger zouden zijn zonder elkaar...
Scheiden is pijnlijk voor kinderen, zij willen het liefst beide ouders in 1 huis, maar kinderen zijn flexibel en als jullie goede afspraken maken en deze ook nakomen, komt dat wel goed. Gun de ander in zo'n geval ook een nieuwe start, behandel elkaar met respect, spreek geen verkeerd woord over je ex, zeker niet als de kinderen erbij zijn, maak geen ruzie over goederen of geld, praat met elkaar op een volwassen manier, als het toch zover komt.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.