Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe verwerk je een affaire met een getrouwde man?

Ik heb een affaire gehad met een getrouwde man. Ik ben er niet trots op, maar het is gebeurd. Hij was mijn baas. Het is uitgekomen en heb zelf mijn ontslag genomen. Sindsdien heeft hij er ook een punt achter gezet. Ik zag hem heel graag en kan het maar niet verwerken dat het gedaan is. Daar komt nog eens bij dat ik ook moet verwerken dat ik mijn werk kwijt ben. Hoe kan ik dit een plaats geven? Ik ga al maanden naar een psycholoog maar ik blijf aan gans die situatie denken. Had ik niks gezegd tegen een collega was het niet uitgekomen denk ik dan altijd. Bedankt voor jullie reacties.

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
2.7K
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Neem er de tijd voor dit te verwerken, dat lukt niet in een dag of een week, de een heeft daar langer voor nodig dan de ander.
Doe het op jouw manier, luister naar adviezen van anderen, maar laat je niet opdringen hoe je dit moet doen, je moet er zelf uit zien te komen.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
En...
Ga verder met je leven.
Pak nieuwe dingen op.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Je zult je lange tijd 'shit' voelen.
Hoe beroerd jij je ook voelt : Life goes on! en je zult nieuw werk moeten vinden. Stort je daarop en probeer daarnaast een vrij strak ritme aan te houden, zeker nu de vaste tijden van een baan ineens verdwenen zijn.

Op dagen dat je je minder voelt: toch opstaan, hoewel dat warme bed lonkt en je nog graag een paar uur zou blijven liggen. Douchen, ontbijten en vervolgens aan de slag. Heb je daar moeite mee: ga naar buiten. Pak bij voorkeur de fiets en ga op 'banen-jacht'. Je kunt ook thuis Googlen, maar beter is naar buiten, omdat je dan ook aan je probleem kunt werken.

Buiten kun je naast frisse lucht inademen ook bewegen, zoals op de fiets of gewoon wandelen, sprintjes trekken en weer langzaam. Dit is goed voor je.
Wat je daarnaast kunt doen, is naar een sportschool en daar in een paar uur een schema afwerken, maar naar buiten gaan heeft de voorkeur!

Let er trouwens wel op dat je goed eet. Hierdoor voel je je ook beter, zou je alleen snack rommel eten, zal je je nog beroerde voelen na verloop van tijd.


Hoe deze relatie te verwerken?
Door verder te gaan, door niet in te zakken in verdriet, in verlangen, in herinneringen.

Door vast te houden aan zekerheden...
aan vrienden, zoek ze op, zorg ervoor dat je af en toe ook een leuk uitje hebt met een goede vriendin bijvoorbeeld en hoed je ervoor dat je langzaam steeds minder doet en je gaat gedragen als een kluizenaar, dat je niet alleen naar buiten gaat voor die afspraak met de psycholoog!

Tip: doe je boodschappen niet in een keer elke week, nee, spreidt ze, zodat je minstens 3 keer per week naar buiten MOET! de frisse lucht in...

Nog een tip: zoek een club, iets waar je een hobby kunt beoefenen, iets wat je leuk vindt en waar je door afgeleid wordt. Daar kom je ook weer nieuwe mensen tegen, zodat je netwerk uitbreidt.

Wat je nog zei:

"Ik ga al maanden naar een psycholoog maar ik blijf aan gans die situatie denken. Had ik niks gezegd tegen een collega was het niet uitgekomen denk ik dan altijd."

Ooit komt zoiets uit, altijd... zo niet door iets wat jij zei, dan door dat iemand je gezien heeft met je Baas bijvoorbeeld.

En dan is er iets wat je hier misschien geleerd hebt: een geheim is iets wat je niet doorverteld .. aan niemand.


Sterkte ermee, houd je goed en dóe iets!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Bedankt voor jouw reactie. Ik vind het inderdaad heel moeilijk om nog plezier te beleven aan dingen. Ik neem het volledig op mij dat hij me opzij geschoven heeft, maar dat ligt gewoon aan de situatie. Ik vind het moeilijk te verkroppen dat je de ene dag nog bij elkaar bent, babbelt en brandt van verlangen naar elkaar en dat de dag nadien alles wordt stop gezet en je elkaar nooit meer ziet. We gingen elke dag samen naar en van het werk, hadden middagpauze samen enz waardoor ik wel het gevoel had dat er toch iets was langs zijn kant ook. Hij zei dat ik het zeker niet persoonlijk moet pakken. Dat ik heel aantrekkelijk ben, intelligent, grappig enz .. Maar dat het gewoon onmogelijk is. Zou hij dan nooit meer aan mij denken? En kan hij me wel zomaar vergeten?
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Ik begrijp dat deze gedachten in jouw hoofd blijven rondgaan, het is een malen geworden een blijvende herhaling van wat er gebeurde, gebeurd is en wat er had kunnen gebeuren. Verlies je hier niet in. Het heeft geen zin. Hij is getrouwd, het is uit en zoals je al vertelde ga je al maanden op afspraak naar de psycholoog. Zie het als een mooie liefdesgeschiedenis, een affaire, die nu voorbij, afgelopen en uit is. Hier in blijven verdwalen heeft geen zin. Het is een kwelling om zo te blijven denken. Of hij nooit meer aan je denkt? wat maakt het uit?
Kan hij je zomaar vergeten? wat is het verschil?
Hij vond je aantrekkelijk, intelligent, grappig en nog meer ... en toch ging hij terug naar zijn vrouw... omdat hij getrouwd is, gekozen heeft en dat is het ... hij heeft gekozen! Daarmee moet het helemaal duidelijk voor je zijn en moet jij je eigen leven oppakken, verder gaan en je niet blijven verdiepen in deze man... Bovendien is het voor mannen vaker puur seks dan voor vrouwen die eerst verliefd worden en daarna meer gaan voelen ... meestal ... want er zijn ook vrouwen die alleen seks zoeken en er zijn zeker ook mannen die wel meer van een vrouw verwachten dan puur seks als extra... Nogmaals : hij heeft gekozen en dan moet het toch duidelijk voor je zijn!
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Het is inderdaad duidelijk voor mij. Ik heb zeker geen hoop meer of verwachtingen. Ik weet dat hij voor zijn vrouw en kinderen heeft gekozen, wat ik ook wel had verwacht. Ik respecteer ook zijn beslissing. Maar dat doet niets af aan het feit dat ik hem nog steeds enorm mis en het maar niet kan vergeten. Ik voel me ook schuldig dat het zgz door mij is uitgekomen. Hij zei me dat hij enorm was ontgoocheld daardoor. Er stond natuurlijk veel op het spel voor hem aangezien hij mijn baas was. Maar ik heb dat ook niet verteld aan een collega om hem te "verraden" maar gewoon omdat ik het niet alleen kon dragen. Hij gaf me het gevoel dat alles mijn schuld was en zijn vertrouwen nu weg is bij zijn medewerkers. Maar het is toch evenveel zijn schuld? Hij was ook onvoorzichtig op de werkvloer dus ik denk dat het inderdaad uiteindelijk ook wel zou zijn uitgekomen. Ik vind het jammer dat het zo gelopen is en dat hij me daarna heeft laten vallen als een baksteen op een paar telefoontjes na. Het is heel moeilijk om het allemaal te plaatsen. Uiteindelijk heb ik moeten zeggen van hem op het werk dat er niks van aan was en ik erover zou gelogen hebben tegen die collega en dat heb ik ook gedaan om zijn vel te redden ...
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Ach Bunny, ‘laten vallen als een baksteen’ ‘paar telefoontjes’ ‘moeten zeggen van hem op het werk dat er niks van aan was ’ ‘ik erover zou gelogen hebben’ ‘heb ik ook gedaan om zijn vel te redden’... Al deze dingen/feiten/gebeurtenissen die nog door jouw hoofd spoken… ze zijn het niet waard… hij is het niet waard! Hij is van een gezellige spannende affaire terug in de warme bedstee van zijn huwelijk gedoken en heeft daarmee duidelijk gekozen en jou laten vallen ‘als een baksteen’.
Ziedaar, de kern van het geheel. Hij in de warme boezem van zijn gezin en jij alleen en als schuldige ook nog werkloos en ook nog zelf ontslag genomen… [ dat moet je dus NOOIT doen ~ hoe zit het nu financieel?] Als je nagaat dat hij jou nog de schuld geeft van iets wat HIJ niet zou hebben moeten doen… HIJ was getrouwd, niet jij. De getrouwde partij in dit soort situaties is de schuldige niet de single [al is het niet bepaald slim te noemen om als single iets te beginnen met iemand die getrouwd is]. Probeer nu maar te vergeten alles wat er gebeurd is. Je hebt er niets aan om door te gaan zo, blijven denken, malen, piekeren over hoe en waarom en waardoor alles gegaan is zoals het gegaan is. Misschien zou je eens alles moeten opschrijven, van je afschrijven heet dat. Het kan heel therapeutisch [helend] werken. Begin bij het begin, en ga maar schrijven, alles wat jij je herinnert en dan kun je het steeds lezen en herlezen. Dan kan je het tot je laten doordringen wat er nou PRECIES is gebeurd… de fijne en de minder fijne tijden… Maar vergeet ook niet wat ik eerder gezegd heb: Life goes On! en daar moet je aan werken : werk zoeken , naar buiten gaan, bewegen, onder de mensen komen en een nieuwe hobby beoefenen in clubverband. Sterkte en doe je best, doe het voor jezelf!
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Bedankt voor jouw advies! Dus jij vindt niet dat ik me schuldig moet voelen omdat ik het aan een collega heb gezegd? Mijn vriendin zei dat ik het zelf verpest heb daardoor, daar voel ik me nu echt slecht bij. Ik had nooit gedacht dat dat zo'n gevolgen zou hebben. Ik blijf maar mijn hoofd piekeren over hoe het zou gelopen zijn als ik gezwegen had. Langs de andere kant heeft hij me ook niet echt met respect behandeld. Nadat we seks hadden, was hij altijd meteen weg omdat hij zei dat zijn vrouw iets ging merken anders. Maar ik voelde me steeds wel wat gebruikt daardoor. Ik weet niet hoe ik het kan inzien of hoe ik hem kan vergeten. En ik neem het echt persoonlijk op mij dat hij me zomaar kon loslaten. Alsof ik niet meer waard ben ...
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Lieve Bunny, het klinkt heel hard wat ik nu ga zeggen, maar het ging jouw baas echt alleen maar om de seks. Dat zegt NIETS over jouw waarde als vrouw/mens, maar ALLES over hem.

Andere antwoorden (1)

Wat jodokus52 inderdaad al zegt, je moet jezelf dwingen om verder te gaan, je focussen op jezelf en genieten van de kleine dingen in het leven.

Wat wel altijd zo is bij het verbreken van een relatie, is dat je net zoals bij rouwen om een overledene, je verschillende stadia hebt van het verwerken;

1. Ontkenning
2. Pijn
3. Acceptatie

Wat vooral belangrijk is, is dat je de "pijnfase" ook echt doorstaat. Ik weet niet of je dit al hebt gedaan, maar het is belangrijk dat je ook echt een tijdje je verdriet naar buiten laat komen. Huil even flink, schreeuw, wordt boos, wat je ook voelt, het moet er uit. Je mag jezelf best zielig vinden en er even in verdrinken. Het is niet voor niets dat we dit altijd in films zien en in boeken e.d. (zielige films kijken, veel ijs eten etc. dit zijn maar voorbeelden). Als je dit overslaat dan blijft het altijd onder de oppervlakte zitten.

Na een tijdje zul je minder pijn voelen omdat het langzaam wegebt. Dan ga je het accepteren. Je moet er ook echt zelf op letten hoe je je voelt, en dat je weer gaat leven, afleiding zoeken en volledig op jezelf focussen en (weer) van jezelf gaat proberen te houden.

Ik ben van mening dat een persoon die ooit heel veel voor je betekende, altijd een klein plekje in je hart zal hebben. De pijn slijt echter, en dit heeft gewoon tijd nodig.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding
+