Heeft de gescheiden van je ouders invloed op je eigen relatie ?

Uit onderzoek onder Amerikaanse vrouwen tussen de 15 en 44 jaar is gebleken dat vrouwen die opgroeiden in een door echtscheiding ontstaan eenoudergezin een grotere kans hebben om zelf te scheiden dan vrouwen uit gewone gezinnen. Nederlands onderzoek bevestigt die gevolgen voor relatievorming op latere leeftijd. Zo blijkt dat zowel bij gehuwde als bij ongehuwd samenwonende mannen en vrouwen uit deze categorie de kans om uit elkaar te gaan anderhalf keer zo groot is als voor mensen die opgroeiden in een gewoon gezin. Van de mannen die thuis een echtscheiding van de ouders hebben meegemaakt is 16 procent gescheiden, van de mannen uit gewone gezinnen 10 procent. Voor vrouwen gaat het om respectievelijk 20 en 12 procent. Zij hebben dus binnen beide categorieën een iets grotere kans om uit elkaar te gaan.

Volwassenen die als kind hebben meegemaakt dat hun ouders scheidden hebben andere opvattingen ten aanzien van relaties, huwelijk en gezin dan zij die dat niet hebben beleefd. De eerste groep staat sceptischer tegenover het aangaan van relaties. Verder noemen zij vaker 'van het leven genieten' en niet 'een gelukkig gezinsleven' als belangrijk doel in het leven. Vooral bij mannen is dit verschil opvallend. Vergeleken met mannen die zijn opgegroeid in een gewoon gezin onderschrijven twee keer zoveel mannen die een echtscheiding van de ouders hebben meegemaakt een stelling als 'alleen wonen heeft meer voordelen dan nadelen'. Ook vinden meer mannen met gescheiden ouders dat het vinden van een geschikte partner om mee te gaan samenwonen of te trouwen niet gemakkelijk is.

Maar....
Zoals hierboven is gebleken hebben kinderen van gescheiden ouders dus een grotere kans om zelf te scheiden en durven ze minder gemakkelijk relaties aan te gaan. Waar in het onderzoek echter geen rekening mee is gehouden, is het karakter van mensen. Het zou kunnen zijn dat sommige mensen een bepaald karakter hebben, waardoor ze het over het algemeen slecht doen in relaties.
Omdat karakter voor een gedeelte genetisch is bepaald, geven ze dit door aan hun kinderen. Als die kinderen dan later een kleinere kans hebben op een geslaagd huwelijk, dan hoeft hun jeugdtrauma (de echtscheiding) dus niet per definitie de oorzaak daarvan te zijn.